Δάκρυ μιας Μάνας Κρητικιάς Στίχοι: Θανάσης Πατεράκης Μουσική: Σήφης Κοκολάκης Μάχη της Κρήτης

Ο Γερμανός συγγραφέας Ερχαρτ Κέστνερ (Erich Kästner) έκανε την εξής εξομολόγηση.
Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο στην Αθήνα
Ένα σούρουπο, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, στο Μάλεμε.
Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, μια μαυροφορεμένη γυναίκα.
Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα να ανάβει κεριά
στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου!
Την πλησίασα και τη ρώτησα...
– Γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς.
Και γράφει ο Κέστνερ:
”Η απάντηση αυτή, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί”.
Απαντά λοιπόν η γυναίκα:
– Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα ΄41 με ΄44.
Ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου.
Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν.
Δεν ξέρω που είναι θαμμένο το παιδί μου.
Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν νά ‘ρθουν εδώ κάτω.
Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου …


"Δάκρυ μιας Μάνας Κρητικιάς"

Στο Μάλεμε απού ‘χουνε… τσοι Γερμανούς θαμμένους…
τα μνήματα εθύμιαζε… μια μάνα μαυροφόρα…
βουβό ’τανε το κλάημα τζη… κρυφό το μοιρολόι…
κι ένας διαβατης πέρασε… και αναρώτηξέ ντη…

– Πες μου κερά κι αρχόντισσα… να σε ρωτήξω θέλω…
γιάηντα θυμιάζεις και θρηνείς… στα μνήματα των ξένω…

– Γιατι ’χα η δόλια ένα γιο… ακριβαναθρεμμένο…
κι ήρθανε χρόνια δίσεχτα… και μαύρη κατσιφάρα…
κι οι Γερμανοί τον πιάσανε… την ώρα του πολέμου…
κι αιχμάλωτο τον πήρανε… μακριά στη Γερμανία…

Μα τέλειωσεν ο πόλεμος… κι ο γιος μου δεν εφάνη…
κι έμαθα πως απόθανε… εκειά στσοι ξένους τόπους…
Αυτοί που κείτουνται επά… είχαν κι αυτοί μανάδες…
κοπέλια είκοσι χρονώ… εις τον αθό τση νιότης…

Αλάργο ‘ναι οι μανάδες τους… και ποιος θα ‘ρθει να κλάψει.
Ποιος θελα ‘νάψει ένα κερί…. ν’ ανάψει το καντήλι…

Μπορεί μια μάνα να βρεθεί… στο μνήμα του παιδιού μου…
νά ’χει κι αυτή την πίκρα μου… να ‘χει το σπαραγμό μου...
Ν’ αφήσει ένα δάκρυ τζη… στου σπλάχνου μου τον τάφο…
Ιδιος λογάται ο καημός κι ο θρήνος τω μανάδω…

Θανάσης Πατεράκης

Αυτό το βίντεο δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα.Κάποιες φωτογραφίες και βίντεο είναι από το διαδίκτυο και δεν επιθυμώ να επωφεληθώ από τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών.

[vaggelispytharoulis]

ΥΠΕΡΟΧΟ...ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΙΧΟΣ...ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΥΣ

[ΒΟΥΛΑΙΩΑΝΝΙΔΟΥ-ψι]

Πολύ συγκινητική ιστορία
Μπράβο Σήφη μου!!!

[StoFteroTouKarxaria]

_Θαυμασμός..για την ανάδειξη αυτής της ιστορίας, για τους εξαίρετους στίχους, για την καταπληκτική ερμηνεία σου, για το κλάμα της λύρας σου, για όλη τη συγκίνηση.._
_Και ίσως πιο πολύ και από όλα τα παραπάνω να είναι θαυμασμός για το μήνυμα που περνάς με αυτό το συγκινητικό video..Πάντα και κάτω από όλες τις συνθήκες μπορούμε και πρέπει να παραμένουμε Άνθρωποι._

[XristinaNectaria]

Καταπληκτική ερμηνεία!! Στίχοι, μουσική, συγκλονιστικά!!👏👏👏

[SotirisADoganis]

Η αισθαντικότητα που αποπνέει το περιβάλλον αυτής της δημιουργίας, σημαίνει το βάθος της ψυχής και την ποιότητα της αναζήτησης των δημιουργών της. Δεν έχω τι άλλο να προσθέσω ...Ολόθερμα συγχαρητήρια!

[polinamp]

Τι όμορφο...και πόση δύναμη έχει ο στίχος και η ερμηνεία.... = πρόσφατα σας ανακάλυψα συγνώμη γι αυτό - καλοτάξιδα τα τραγούδια σας!

[simisakogiorgis]

Πολύ συγκινητικό... εύγε Σήφη πού ανέδειξες την ιστορία μέσα από τους στίχους του ποιητή Θανάση Πατεράκη..

[konstantinoskatomeris]

Συγχαρητήρια! Ένα κομμάτι της Ελληνικής ιστορίας...ένα κομμάτι της Ελληνικής

[gregoikonomakou]

Δεν έχω λόγια!!και για τους δύο δημιουργούς!εξαιρετικό αυτό που δημιουργήσατε...ευχαριστούμε πολύ για όλα αυτά τα συναισθήματα Σήφη με την ερμηνεία σου και τη μουσική σου...η λύρα❤️👏

[AnnieNikolaidou]

Πολύ ωραία δουλειά παιδιά. Συγχαρητήρια Σήφη 👏