filmov
tv
Κώστας Πρατσινάκης ~ Η Τίγρη

Показать описание
Τετάρτη 30 Απριλίου 2014
Από την συμμετοχή του Κώστα Πρατσινάκη στη Μεγάλη Συναυλία Αλληλεγγύης - Ενίσχυσης - Συμπαράστασης στον αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ και των απεργών της Coca Cola Θεσσαλονίκης που πραγματοποιήθηκε στην Πλατεία Χημείου στο Α.Π.Θ. σε μια Τίγρη που ξεσήκωσε το κοινό..
Στα φωνητικά ο Άρης Αλβανός
Η Τίγρη
Στίχοι - Μουσική : Δημήτρης Αποστολάκης
Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη
π' όλο με περιμένει
κι όλο την καρτερώ,
τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει,
μα ελπίζω να φιλιώσει
καιρό με τον καιρό.
Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ για το καλό μου
για κείνη πολεμώ
κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω,
για να τση τραγουδήσω τον πιο βαρύ καημό.
όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω,
για να την αγκαλιάσω
στον πιο τρελό χορό,
κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά τση,
μου δίνει την προβιά τση
για να τηνε φορώ.
Καμιά φορά απ' το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι,
σχεδόν αγαπημένοι,
καθείς να κοιμηθεί
και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν την μπόρα,
σαν τη στερνή την ώρα
που θα επιτεθεί.
Από την συμμετοχή του Κώστα Πρατσινάκη στη Μεγάλη Συναυλία Αλληλεγγύης - Ενίσχυσης - Συμπαράστασης στον αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ και των απεργών της Coca Cola Θεσσαλονίκης που πραγματοποιήθηκε στην Πλατεία Χημείου στο Α.Π.Θ. σε μια Τίγρη που ξεσήκωσε το κοινό..
Στα φωνητικά ο Άρης Αλβανός
Η Τίγρη
Στίχοι - Μουσική : Δημήτρης Αποστολάκης
Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη
π' όλο με περιμένει
κι όλο την καρτερώ,
τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει,
μα ελπίζω να φιλιώσει
καιρό με τον καιρό.
Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ για το καλό μου
για κείνη πολεμώ
κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω,
για να τση τραγουδήσω τον πιο βαρύ καημό.
όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω,
για να την αγκαλιάσω
στον πιο τρελό χορό,
κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά τση,
μου δίνει την προβιά τση
για να τηνε φορώ.
Καμιά φορά απ' το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι,
σχεδόν αγαπημένοι,
καθείς να κοιμηθεί
και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν την μπόρα,
σαν τη στερνή την ώρα
που θα επιτεθεί.