filmov
tv
Κώστας Πρατσινάκης ~ Η Τίγρη

Показать описание
Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2015
Ζωντανή Μαύρη Τρύπα Λαδάδικα
Οι Πρατσινάκη 5 Παύλος, Γιάννης, Κώστας,Δημήτρης και Βασίλης από την εμφάνιση τους στη Ζωντανή Μαύρη Τρύπα στα Λαδάδικα όπου μας χάρισαν μια βραδιά σπάνιας καλλιτεχνικής αξίας.
Μαζί τους οι μουσικοί:
Μπάσο - Κιθάρα : Κώστας Ματσίγκος
Πιάνο : Γιώργος Κοκκινάκης
Μπουζούκι - Κιθάρα : Αντώνης Κουμανδράκης
Πνευστά : Ευγένιος Αναστασιάδης
Η Τίγρη
Στίχοι - Μουσική : Δημήτρης Αποστολάκης
Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη
π' όλο με περιμένει
κι όλο την καρτερώ,
τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει,
μα ελπίζω να φιλιώσει
καιρό με τον καιρό.
Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ για το καλό μου
για κείνη πολεμώ
κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω,
για να τση τραγουδήσω τον πιο βαρύ καημό.
όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω,
για να την αγκαλιάσω
στον πιο τρελό χορό,
κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά τση,
μου δίνει την προβιά τση
για να τηνε φορώ.
Καμιά φορά απ' το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι,
σχεδόν αγαπημένοι,
καθείς να κοιμηθεί
και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν την μπόρα,
σαν τη στερνή την ώρα
που θα επιτεθεί.
Ζωντανή Μαύρη Τρύπα Λαδάδικα
Οι Πρατσινάκη 5 Παύλος, Γιάννης, Κώστας,Δημήτρης και Βασίλης από την εμφάνιση τους στη Ζωντανή Μαύρη Τρύπα στα Λαδάδικα όπου μας χάρισαν μια βραδιά σπάνιας καλλιτεχνικής αξίας.
Μαζί τους οι μουσικοί:
Μπάσο - Κιθάρα : Κώστας Ματσίγκος
Πιάνο : Γιώργος Κοκκινάκης
Μπουζούκι - Κιθάρα : Αντώνης Κουμανδράκης
Πνευστά : Ευγένιος Αναστασιάδης
Η Τίγρη
Στίχοι - Μουσική : Δημήτρης Αποστολάκης
Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη
π' όλο με περιμένει
κι όλο την καρτερώ,
τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει,
μα ελπίζω να φιλιώσει
καιρό με τον καιρό.
Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ για το καλό μου
για κείνη πολεμώ
κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω,
για να τση τραγουδήσω τον πιο βαρύ καημό.
όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω,
για να την αγκαλιάσω
στον πιο τρελό χορό,
κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά τση,
μου δίνει την προβιά τση
για να τηνε φορώ.
Καμιά φορά απ' το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι,
σχεδόν αγαπημένοι,
καθείς να κοιμηθεί
και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν την μπόρα,
σαν τη στερνή την ώρα
που θα επιτεθεί.