Modus Vita - Αρχή

Στίχοι: Τράπαλης Βασίλης, Τριγωνίδης Δημήτρης
Μουσική, Recording, Mixing, : Τριγωνίδης Δημήτρης (JiMM)

Στίχοι:
Η σιωπή κυριαρχεί
Το κοινό περιμένει
Φιλάει τις δυό του γροθιές
Και στην σκηνή ανεβαίνει
Κόσμος, παθιασμένη καρδιά
Βλέμμα στον ουρανό
Έχει έρθει η στιγμή
Η στιγμή είναι δικιά του

Ζω σε ένα κόσμο που δεν έφτιαξα εγώ
Δικό μου σώμα νιώθει ξένο έχει άλλο οδηγό
Κάθε μου σκέψη, λέξη, πράξη φεύγει απ' το μυαλό
Και ανησυχεί μήπως δεν άρεσε στον κάθε γνωστό
Γνωστοί και άγνωστοι τύποι
Το παίζουν όλοι ότι ξέρουν
Ξέρουν μαλακά να ζουν
Και πως να μην υποφέρουν
Μονάχα εγώ δεν το ξέρω
Μονάχα εγώ είμαι λάθος
Μην κυνηγάς τα όνειρα σου
Μάθε να μην έχεις πάθος

Μάθε μαλακα να κάνεις
Μόνο αυτό που σου λένε
Και άσε τους στόχους στην άκρη
Άσε τα όνειρα να κλαίνε
Υπάρχουν όμως άτομα
Που δεν τα παρατάνε
Και ότι τους εκφράζει
Ξέρουν να το κυνηγάνε
Γιατί αυτοί δεν είπανε "μαλακα αν δεν πετύχει?"
Εκατσαν και το πάλεψαν δεν τ'αφησαν στην τύχη
Πολλοί μπορεί να έφτασαν μεγάλες προσδοκίες
Αλλοι να χασαν την μπάλα μοναχα απ'τις αμφιβολιες
Αλλοι να έφαγαν στην μάπα κάθε ακυρου αδικίες
Αλλοι να έγιναν γελοίοι να γεμισάν δικαιολογίες

Πως μπορεί κανείς να κυνηγήσει τα όνειρα του?
Να κάνει πραγματα γι'αυτον και οχι τ'αφεντικα του
Θυσίες για την τέχνη και την καύλα την δικιά του
Τους δαίμονες να διώξει μεσά απ' τα σωθικά του
Όλος ο κόσμος να τον δει να μάθει τ'ονομα του
Οι σκέψεις εγκαταληψης να είναι μακρυά του
Η προσοχή στους στίχους, μελωδία και χροιά του
Τα άφησε όλα πίσω του
Το μέλλον πια μπροστά του

(UncleJim)
[Αφήστε ξεφτιλες
Σας έμαθα όλους όταν το ψέμα πουλάτε, εχετε μούτρα να μιλάτε για φόβους
Τις ψυχές σας φοβάστε, σωπαστε
Στα όνειρα μου δεν ζητω αστυνόμους
Στο βιος μου έμαθα ως μόνη αλήθεια οτι τα όνειρα μεγαλώνουν στους δρόμους
Γεννιούνται με λέξεις
Τροφή τους οι σκέψεις
Μυαλό τους ο πόθος
Κάθε μέρα κοιμαστε
Ενώ θυμάστε
Πως μόνος εχθρός είναι ο χρόνος
Η τέχνη είναι αγάπη κι η αγάπη είναι πόνος
Κι αν ποτέ νιώθω μόνος
Με 2 νότες ξεχνιέμαι
Το σκοτάδι απαρνιέμαι
Και βυθίζομαι πάλι στο διάχυτο φως μου
Βλέπεις εγώ ζωγραφίζω τα βράδια
Ζωγραφιές που απεικονίζουν την μέρα
Τις κενές σας ζωές τις χωράω σε κάδρα
Μπας και δω απ'την μιζέρια πιο πέρα]

Νομίζω δεν ξέρω πού πάω τι γίνεται, η βόμβα αλήθειας σε λίγο εκρήγνυται, το θάρρος που είχα στα μάτια μου κρύβεται, κάνεις να μ'ακουσει το στόμα μου πνίγεται
Τα πόδια μου τρεμουν το άγχος με σβήνει, οι σκεψεις μου τρέχουν κανείς δεν αφήνει, τις λέξεις που βγάζω να έχουν φωνή, αρχίζει μαλακά η καταστροφή
Κανείς δεν ακουει αυτή τη στιγμή και κανείς μας δεν έχει την υπομονή γιατι όλοι νομίζουν πως είναι σωστοι και ετσι
νιώθω πως πάω ξανά στην αρχή
Κάποιος φωνάζει πανώ στην σκηνή μόνο λόγια μεγάλα χωρίς λογικη, κάθε λέξη του μοιάζει κραυγή
Φωνάζει μα μέσα του παίζει σιωπή

Απ'την αρχή φαινόταν πως θα πάει η όλη φάση, εχεις παίξει τα χαρτιά σου μα και πάλι έχεις χάσει, κάποτε είχα ενδοιασμούς τώρα η φάση έχει αλλάξει, τον άνθρωπο που ήξερες μαλακά να ξεχάσεις
Κανείς δεν αντεχει στην πίεση φεύγει, φοβάται και τρέχει, τον φτύνουν δεν βρέχει, καρδια δεν κατεχει, ποτέ δεν προσέχει, κανέναν δεν εχει, μονάχα την τέχνη
Κάτσε και μάθε στους άλλους να ζουν, δωστους τα φώτα σου για να σωθούν
Βάλτους σε τάξη να σε υπακούν
Μαθε τους λόγια που θέλεις να πουν
Και μην σε μέλλει αν κάποιος δεν θελει, το σάπιο κουρέλι, που τού εχεις φέρει, κανείς δεν σε βλέπει, πονας κ'ετσι πρέπει
Γιατί είσαι σαν κάθε μαλακά που ξέρει μονάχα το μίσος να εκτρεφει

Find JiMM on SoundCloud: