Modus Vita - Πόλεμος Σκιών

Στίχοι: Τράπαλης Βασίλης, Τριγωνίδης Δημήτρης
Μουσική, Recording, Mixing, : Τριγωνίδης Δημήτρης (JiMM)

Artwork: Ntinos Spiliopoulos

Στίχοι:
Μια στιγμή είναι αρκετή για να αλλάξουν καταστάσεις, αποφάσεις της στιγμής που καθορίζονται από φάσεις της ζωής που στόχο έχουν να σε κάνουν να διστάσεις να τις δεις με άλλο μάτι, να κρατήσεις αποστάσεις, από πράγματα που κάποτε σε κράταγαν αιχμάλωτο και τώρα σε έχουν κάνει έναν άνθρωπο ευάλωτο, που πλέον νιώθει άνετα να κάνει ίδια λάθη και με νέα παραμύθια επεξήγηση να πλάθει.
Φτιάχνεις προτάσεις για να πείσεις πρώτα εσένα - θελημένα
Νιώθεις άνετα να ζεις μέσα στο ψέμα
Δεν ασχολείσαι με προβλήματα του χθες τα θεωρείς όλα παλιά ξεπερασμένα ξεχασμένα
Και για αυτό δεν αναφέρεις τίποτα και σε κανέναν
Μεταμορφώνεις τα όνειρα σε απωθημένα
Απαξιώνεις όχι εσένα, τον καθένα που όντως ζει με τα πιστεύω του και δεν τα χει κρυμμένα.
Νιώθεις μίσος για τους άλλους και δεν ξέρεις το γιατί, σε πιάνουν φρίκες όταν κάποιος δεν σου δίνει προσοχή, παράτας φίλους, σχέση, όρεξη και πας στην αρχή, η παραίτηση σου τελείωσε έχει μείνει η ενοχή.
Ο αγώνας σου έχει μόλις αρχίσει,
Το να ενώσεις τα κομμάτια σου είναι η μόνη σου λύση
Παρακαλάς τον χρόνο μόνο μια φορά να σταματήσει, να μην σου θυμίζει κάθε μέρα το πώς έχεις καταντήσει, τίποτα να σε γεμίζει, μόνο ανατολή και δύση ενός μαύρου ήλιου που φεγγάρι μοιάζει να θυμίζει, πλέον είσαι αυτός που καθορίζει, αν αξίζει να ελπίζει πως θα ζήσει πριν ο ήλιος δύσει.

Ζεις ένα ψέμα
Να νιώθεις πως δεν κάνεις για κανέναν και κανένας να μην κάνει για εσένα
και σαν φτάσεις στο σημείο να τα έχεις πια χαμένα
βλέπεις πως το πρόβλημα είναι κρυμμένο σε ένα βλέμμα
που ρίχνεις κάθε μέρα στον καθρέπτη
όταν αντικρίζεις τελικά τον ψεύτη
και ο νους σου πια δεν το χωρά δεν το αντέχει
πως κατέληξε εν τέλει η ευθύνη να σου πέσει
έχεις μάθει να μοιράζεις τις ευθύνες σε τρίτους
Ενώ πουλάς μαγκιά σε πρόβατα κατάματα φοβάσαι να αντικρίσεις τους λύκους
θαρρείς πως όλα είναι στο κόλπο και δεν κάνεις τον κόπο
να αλλάξεις σκοπιά να βρεις ένα τρόπο
να αλλάξεις ματιά να βρεις ένα στόχο
Να μην πετάξεις την ζωή σου στο βρόντο
Και με πόνο ζεις πίσω από το γυαλί
αντί να σπάσεις τα δεσμά της σκέψης
βλέπεις έχεις πλέξει μια φυλακή
από λέξεις και δεν αντέχεις να δεχτείς
πως πηγή της και ο φταίχτης είναι εσύ
Αρχή κάθε λύσης η παραδοχή
Λύση στο πρόβλημα η αποδοχή
Αντί να διαλύσεις το ότι σε ενοχλεί
προτιμάς την ζωή στο μικρο σου κελί

Φυλακισμένος απ'τις ίδιες σου συνήθειες δεν συνήλθες, όταν άλλαξαν τελείως οι συνθήκες
Μπήκες στο λάκκο που χεις σκάψει με ιδρώτα και κόπο
Ρώτα τον τρόπο για να βρεις φώτα στο άπειρο σκότος
Ζεις μες την κόπωση και φύγε όπως είσαι από κει μέσα.
Μπέσα
Εντύπωσε την σκέψη σου η πρέσα
Στρεσαρισμένος μια ζωή
Βάζεις το τέλος στην αρχή
Χωρίς να ξέρεις το γιατί
Δεν έχει ακόμα εμφανιστεί η πριγκιπέσα
Μα θες άλλο λίγο για να δεις καθαρά
ΕΙΣΑΙ ΠΝΙΓΜΕΝΟΣ ΣΕ ΡΗΧΑ ΝΕΡΑ
ΚΟΛΥΜΠΑ
Και φύγε μακρυά
Όλοι ξέρουν πια το τι πρέπει να κάνεις
Το παιχνίδι είναι απλό, ή κερδίζεις ή το χάνεις
Είναι δύσκολο απλά να μπεις να παίξεις
Παγιδεύεσαι στον κόσμο σου δεν θες να δραπετεύσεις
Κάποιοι ζουν μόνο με γνώμονα το τι θα πει ο κόσμος, το συναίσθημα αγνό μονάχα αν θες βρίσκεται ο τρόπος, να οδηγήσεις την ζωή σου εκεί που ξέρεις πως ανήκει
Το πεπρωμένο είναι ασήκωτο μανίκι.
Θα αποδεχτείς λοιπόν τον ρόλο σου επιτέλους;
Θες να ξεφύγεις ή θα μείνεις μέχρι τέλους;
Είναι η απόγνωση το τελευταίο χαρτί σου;
Δε θες ζωή στις μέρες σου, θες μέρες στη ζωή σου
Θα αποδεχτείς λοιπόν τον ρόλο σου επιτέλους; (Δεν ξέρω ποιος είμαι, μα ξέρω εσένα)
Θες να ξεφύγεις ή θα μείνεις μέχρι τελους; (η μόνη μου σκέψη να ξεφύγω από εμένα)
Είναι η απόγνωση το τελευταίο χαρτί σου;
(φοβάμαι)
Δε θες ζωή στις μέρες σου, θες μέρες στη ζωή σου