Wady WYSOKIEJ INTELIGENCJI

👉 Dzisiaj zastanawiam się dlaczego ludzie o bardzo wysokiej inteligencji są często nieszczęśliwi i nie radzą sobie w życiu. Opieram się na książce "Jak łatwiej żyć?" psycholog Monique de Kermadec

👉 Podobne odcinki:

👉 Człowiek Absurdalny to kanał o ważnych życiowych pytaniach, które pewnego dnia zadaje sobie każdy z nas. Analizuję je z perspektywy filozofii, psychologii i literatury.

0:00 : Badania dzieci z bardzo wysokim IQ
2:38 : Kim jest osoba "nadwydajna" intelektualnie"?
5:48 : Dlaczego ludzie bardzo inteligentni czują się inni?
9:48 : Wady bardzo wysokiej inteligencji
11:56 : Dlaczego ludzie inteligentni są często nieszczęśliwi?

[gosiaz.]

Problemy, które pojawiają się w życiu, zależą od inteligencji i otwartości osób, na które trafiamy. Prosty przykład: edukacja. W gimnazjum matematyczka po napisanym sprawdzianie wołała mnie do tablicy - musiałam tłumaczyć jej jaką drogą doszłam do wyniku. Po wyjaśnieniu wstawiała ocenę do dziennika. W liceum usłyszałam "wynik z powietrza" i uznano, że ściągam. Skutecznie podcięli mi tam skrzydła. Na studiach latałam wyżej niż kiedykolwiek - miałam szczęście do większości profesorów. Wynik? Średnia 5.0, studia ukończone z wyróżnieniem, listy polecające i dobry start. Pierwsza praca - na początku mnie cenili, potem "góra" zaczęła traktować mnie jak zagrożenie. Odżyłam dopiero wśród bardziej otwartych ludzi. Co do kontaktów towarzyskich - najtrudniejsza działka. Mam szczęście do męża, który jest ze mnie bardzo dumny i bardzo mnie wspiera. Dzięki niemu zrozumiałam, że nie jest ze mną "coś nie tak". Niestety samotność i niezrozumienie jest chyba w jakimś stopniu wpisane w rzeczywistość osób wysoce inteligentnych. W codziennym życiu jest się w wielu sytuacjach skutecznie blokowanym i ściąganym w dół. To bardzo boli.

[johnybravo]

Dziękuję, że tworzysz ten kanał i proszę abyś ciągle to robił w ten sposób. Dzięki takim ludziom jak ty YouTube nabiera większego sensu na istnienie.

[daxintorpeda]

Każdy myśli, że to film o nim. Gówno prawda, bo to film o mnie.

[zbigniewwaszkiewicz]

Nie do wiary jak jasno przedstawił Pan trudności osób, z którymi zdarzyło mi się pracować.Nie mogłam zrozumieć istoty ich problemów i niestety nie pomogłam im .Odeszły i gdzieś w tym podłym światku pracy pewnie dalej poniewierają się .... .Brawo .Czekam na inne odcinki .Pozdrawiam

[jestzle]

Inteligencja emocjonalana, to cos co oduczuwam i zaczelam zauwazac od małego, mogę czytać ludzi po ich twarzach, wyczuwam emocje, umiem rozwiązać każdy problem, dużo rozmyślam, umiem zmienić emocje grupy w chwile, na codzien jestem wrażliwa na świat, ale często, ,agresywna,,. Być może to nie tak owa inteligencja ale odczuwam wszystko wyraźnie od innych.

[Wavey-TM]

Jestem w szoku, dokładnie jakbym czytał o tym co się dzieje w moim życiu... od dawna mowie ze moja inteligencja to przeklenstwo a nie dar. Cale zycie tułam się, czuje sie jak rycerzyk ktory idzie z mieczykiem na caly swiat... 98% cech podanych w filmie sie pokrywa z tym co sie u mnie teraz się dzieje... w wieku szkolnym zbadano mnie pod kątem IQ, wynik byl 144. Przekleństwo a najgorszy jest ten brak wytrwałości we wszystkim oraz rozmowy z innymi, rodzina, przyjaciolmi, ktore prawie zawsze koncza sie stwierdzeniem „a idz ty, za duzo filozofujesz, ty to taki filozof jestes”

[witold]

Innymi słowy, człowiek „niezdolny” może jednak pomóc żyć człowiekowi „nad-zdolnemu”. To pocieszające dla naszego ludzkiego stada, że „wszyscy” musimy się wspierać.

[maciejterakowski]

Miałem kolegę, rok starszy, którego uznano za najlepszego w historii mojego liceum. Ukończył Politechnikę - Wydział Automatyki.- jako wybitny student. Karierę zakończył jako kierownik sekcji w Laboratorium Centralnym Huty. A był, wg mnie, mądrzejszy od wszystkich swoich szefów.
Kariera - a mądrość i wiedza - to zupełnie odrębne sprawy.

[kamilskoneczny]

Z wysoką inteligencją jest tak, że gdy umiesz podnieść jej ciężar i pogodzić się z jej nie wygodą wtedy możesz w pełni z niej korzystać :)

[k.]

Witam.Dziękuję za wartościową przekazaną treść, naprawdę sztuką jest być sobą a zwłaszcza osobom wybitnie zdolnym .Pozdrawiam serdecznie zdolnych i mniej zdolnych jak i za również Ciebie 😊👍🏻🍀

[JeremiaszCzeresniowiecki]

Najśmieszniejsze jest to, że w komentarzach pełno zarozumiałych osób będzie dzielić się wynurzeniami na temat wad swojej rzekomo wysokiej inteligencji, będąc przy tym z dużym prawdopodobieństwem przeciętnymi żyjących w złudzeniach o własnej ponadprzeciętności i poczuciu wyższości. Ważna uwaga też jest taka, że przeintelektualizowanie a wysoka inteligencja to dwie różne rzeczy, często mylone.

[ewelinalipinska]

Do tego bardzo wysoko rozwinięta intuicja i zdolności tworzenia wizji na dany temat...jak mi ktoś coś powie o jakimkolwiek problemie ja mam dla niego rozwiązanie.Wielokrotnie pomagałam ludzia w rozwiązaniach problemów przez samo pomyslenie jak i kiedy osoba to zrobiła wracała z podziekowaniami.Tez mam nadmierne myślenie układanie scen w głowie analizowanie w myślach itd itd..jestem inna trochę może też aspoleczna nawet wychodzę poza ramy tego co jest dla ludzi przygotowane mam własne zdanie i kwestionuje wiele reguł społecznych...totalnie nie pasuje do tego świata....mam własny...jestem samotnikiem żyjącym w ciemnym kącie..Z daleka od ludzi najlepiej.Nie wiem czy to to ale ostatnio nawet czytałam też artykuł o dzieciach indygo bo takie na siebie uslyszalam stwierdzenie...bardzo dużo tamtych cech pasuje do mnie..czy to nadinteligencja...Nie wiem ale odmienność się czuje to napewno...I wszystkie cechy które zostały wymienione też się zgadzają...

[NoName-eqfz]

Przed czytaniem komentarzy stawiam, że wszyscy będą pisać o swojej nadinteligencji...

[Alo]

Zmagam się z tym problemem, właśnie podjąłem psychoterapię i widzę, że pomoc przyszła w we właściwym momencie również z Twojej strony. Wielkie dzięki! Z chęcią zaopatrzę moją podsufitkę w treść tej lektury :)

[nikola.tesla]

Mam 17 lat i należę do grupy o której tu mowa. Pierwsze o czym muszę wspomnieć, to że biorę leki antydepresyjne, co ściśle wiążę z wysoką inteligencją. Jeśli chodzi o samorozwój to jest to jak dla mnie cudowna sytuacja - oceny mam wyśmienite, a nauka jest już dla mnie jak narkotyk. Nawet jak nie muszę to znajduję sobie ciągle coś do nauki i staram się też dbać bardzo o rozwój swojego mózgu, poprzez na przykład grę na instrumentach czy pisanie drugą ręką w celu pobudzenia drugiej półkuli. Jednak największy problem jest z relacjami. Mam poczucie, że gram rolę takiego psychologa, ludzie często zwracają się do mnie z prośbą o pomoc, podkreślając że bardzo tego potrzebują, bo pokazuję im inne spojrzenie na sytuacje. Nazywają mnie swoją przyjaciółką, podczas gdy ja tego nie odwzajemniam, prawdopodobnie dlatego, że bardzo się nudzę. Mówiąc trochę kolokwialnie - poziom moich rówieśników jest niższy od mojego, czuję się niezrozumiana i ciągle muszę się dostosowywać, co mnie męczy. Doszło już do tego, że tak naprawdę jedyne czego oczekuję od ludzi to inteligencja. Zastanawiałam się nawet czy to nie podchodzi już pod sapioseksualizm, ale chyba jeszcze nie haha. Podsumowując, uwielbiam swój umysł, to jak myślę i to że widzię więcej niż inni, ale w praktyce jest ciężko i dostrzegam, że ludzie o niższej inteligencji prowadzą o wiele szczęśliwsze życie niż ja. Ale mimo to, chyba nie zamieniłabym się z nimi za żadne skarby. Próbuję jakoś sobie radzić i myślę, że sama świadomość mojej sytuacji jest tu pomocna. Bardzo fajny filmik, dzięki!

[inceptor]

Ja dla przykładu, za dzieciaka miałem wariactwo i nieuctwo, a w dorosłym życiu przeżycie traumy i po tym całkowita zmiana o 180 stopni. Głębsze postrzeganie wszystkiego, zwracanie uwagi na wiele szczegółów, długie kontemplowanie, zwłaszcza w tematyce egzystencjalnej, zainteresowanie światem, sztuką i nauką. Moja przeszłość i głupie posunięcia wręcz mnie przytłoczyły i nie mogłem nawet uwierzyć, że JA to wszystko robiłem. To tak jak by z latania na autopilocie, nagle świadomie złapać za stery i mieć dokładny, pełny obraz przed sobą. Popadłem w depresję. Od tej zmiany nawet nie potrafię zawiązywać z ludźmi dłuższych relacji. Zbyt bardzo się różnię od większości, a naprawdę, do tej pory poznałem setki jesli nie tysiące ludzi, i to z dosłownie każdej "warstwy" społecznej. Ludzie wydają mi się zbyt automatyczni i zbyt powierzchowni. Napewno też istotną rolę w tym gra perfekcjonizm. Mimo że mam wszystko (wygląd też) oprócz ludzi przy sobie i wielkich pieniędzy, to ta samotność dobija, te depresyjne myśli coraz bardziej dają się we znaki, i sugerują zakończenie...

[gosjot]

Nigdy nie uważałam siebie jako osobę nad zdolną, chociaż od zawsze wiedziałam, że jestem inna.
Myślałam, że było to spowodowane moją traumą z dzieciństwa, trzymałam się z dala od rówieśników, miałam swój świat, tworzyłam obrazy, szukałam twórczych zajęć. Jako dorosła nie radze sobie w życiu, zwyczajnie nie pasuję do ludzi, mam zupełnie inaczej poukładane w głowie, nie praktycznie xd
Jestem samotniczką, w pracy zawsze jestem atakowana bo ciężko mi sie przystosować do panujących zasad, zazwyczaj wprowadzam własne, które wydają się bardziej logiczne, ale nie zrozumiałe dla innych. Mam wiele pasji, uwielbiam się rozwijać i ciągle uczyć. Mam wrażenie, że mój mozg działa bez przerwy na pełnych obrotach. Takim przykładem jest np praca na kasie, kasując ludzi każdego się uczę, nie potrafię robić tego bezmyślnie a cały czas przetwarzam wszystkie informacje "wysoki Pan, ma obrączkę, kupuje ciemne pieczywo, je zdrowo, kupuje karmę dla kota, w domu mają koty, ciekawe ile, kupuje pieluchy, maja dziecko, pieluchy dla roczniaka, ciekawe jaka płeć, otwiera portfel widze zdjęcie, chłopiec, pewnie będzie płacił kartą, tak wyciaga karte" ogólnie tak to wygląda przez cały dzień. Psychoterapia mi bardzo pomaga, moja psycholog powiedziała, że takie samotnicze zachowanie z dzieciństwa i uciekanie w swój świat, stosują tylko nad inteligentne dzieci, które uciekają przed ciężką rzeczywistością. Moi bliscy mi całe zycie wmawiali, że jestem najgłupszym człowiekiem na ziemi, dlatego ta odmienność mnie bardzo przytłacza i nigdy nie sądziłam, że myśląc inaczej, mogę myśleć "mądrzej" a wręcz przeciwnie, zawsze czułam się jak głupek...Do tego zaczęłam się zmagać z ogromną depresją, silnymi lękami i nerwicą.
Dzięki Pani psycholog dopiero udaję mi się wyciągać z tego pozytywy i pomału zaczynam dostrzegać, że z tej swojej inności mogę zbudować coś pięknego :)

Pozdrawiam Człowieku Ansurdalny i dziękuję za wspaniałe materiały :)

[zosiapaczkowska]

Jest gdzieś w internecie rzetelny test na inteligencje? Podejrzewam, a wręcz jestem pewna, że jestem osobą wysoko inteligentną, jednak wolałabym mieć to jasno postawione. Dużo czasu zajęło mi z przepracowaniem sobie wad omawianych w tym filmie, nadal nad tym pracuje i zdobywam nową wiedze. W filmie jest powiedziane, że ten brak pewności siebie i inne negatywne aspekty są między innymi ze względu braku świadomości bycia osobą wysoko inteligentną, dlatego myślę że taki test mógłby mi pomóc w mojej dalszej drodze. Dziękuje Panu za to jaką wiedze Pan przekazuje, wielokrotnie mi pomogła 😊

[strefanieznana]

Kiedy rodzisz się inny i nawet twoja rodzina nie akceptuje tej odmienności, świat jest jednym wielkim bagnem. Miałam to nieszczęście, że urodziłam się bardziej inteligentna, WWO i do tego dyslektyczna i to w czasach, gdy problem w polskich szkołach nie był znany. Rzadko myślę zerojedynkowo, rzadko też myślę werbalnie, w głowie, w sobie mam stałe burzę obrazów i emocji. Mam problem z akceptacją dogmatów, na stan A znajduję sto argumentów, że lepszy jest stan B i odwrotnie i to, że są zadania z wieloma rozwiązaniami wprawia mnie w zadowolenie, ale moich adwersarzy już nie, od najmłodszych lat słyszę, że jestem dziwna, że mam nasrane w głowie, że lepiej trzymać się ode mnie z daleka. Samotność definiuje moje życie. Dlaczego nie odnoszę sukcesów zawodowych? Jeśli nie zaspokojona jest potrzeba przynależności trudno wykrzesać potrzebę samorealizacji.

[adamagosiajarosz]

A to ci dopiero! Aż nie chce mi się wierzyć, jak wiele z wymienionych tutaj cech zabrzmiało znajomo! Uuuuuhuhu!... :-O
Świetna analiza, może będzie dla niektórych odbiorców pewnym motywem do okazywania więkrzej wyrozumialości takim osobom z nadwyżką IQ, natomiast tym nadinteligentnym będzie na pewno w życiu dużo łatwiej, kiedy będą na co dzień pamiętać, że nie muszą się nadmiernie troskać przez wszystkie opinie społeczeństwa i ich krzywdzące zachowania. Niewiele z nich tak na prawdę ma znaczenie, po prostu pamiętajcie, że Wasze samopoczucie nie jest warte tego, by przez takie rzeczy poświęcać je na gniew, strach, smutek itd. ;-)