ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΑΣ ΖΩΦΟΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ

Εις δόξαν της Αττικής Γης, εις δόξαν της πολυώνυμης Αθάνατης Θεάς της και εις μνήμην της πολυθρύλητης Νίκης της επί των Γιγάντων, η Αθηναϊκή Πολιτεία καθιέρωσε, κάποτε, περίλαμπρη Εορτή προς τιμήν της Κόρης του Διός, Εορτή στην οποία συμμετείχαν όλοι οι δήμοι της, και ισότιμα το σύνολο των πολιτών της.
Ο Εορτασμός γινόταν κάθε τέσσερα χρόνια με τα λεγόμενα Μεγάλα Παναθήναια και σκοπός Ιερός ήταν η μεταφορά του Πέπλου, υφασμένου με φροντίδα από τις νεαρές Εργαστίνες, ενός περίτεχνου ενδύματος επί του οποίου εξιστορείτο ο θρίαμβος του Ουρανίου Πνεύματος, ενσαρκωμένου από την ίδια την Πολιούχο Θεά, πάνω στις σκοτεινές δυνάμεις του Χάους, όπως αυτές εκφράζονταν μυθολογικά μέσα από τις μορφές των ολετήρων γιγάντων.
Αφετηρία ήτο το Δίπυλον, πορεία η Ιερά Οδός και προορισμός η Ακρόπολις, όπου ελάμβανε χώρα η παράδοση του Πέπλου στο Ιερό Διιπετές Ξόανο της Θεάς, που εβρισκόταν μέσα στο Ερέχθειον, ακολουθούμενη από την Εκατόμβη, την μεγάλη θυσία στον βωμό της, ο οποίος δέσποζε περίλαμπρος, πάνω σε μαρμάρινο κρηπίδωμα, μπροστά από την ανατολική πρόσοψη του Ιερού.
Ως επίστεψη της Μεγάλης Εορτής ακολουθούσε το κοινό θυσιαστήριο γεύμα, ενώ σεμνή περιβολή της ήταν η επιβράβευση της ευγενούς άμιλλας, μέσα από αγωνίσματα, στα οποία η Πόλις προσκαλούσε τους νεαρούς της πολίτες.
Χαραγμένες βαθιά στην συλλογική μνήμη της Ελληνικής Ψυχής, οι στιγμές αυτές γνώρισαν την Αθανασία, καθώς χαράχθηκαν πάνω στο πεντελικό μάρμαρο, περιστέφοντας τον Παρθενώνα, έναν Ναό απαράμιλλης ομορφιάς, δώρο προς την Αθάνατη Τριτογένεια Θεά. Και καθώς αυτή η περίτεχνη διακόσμηση εξιστόρησε και ετίμησε την ίδια την Ζωή, αξίως έλαβε την ονομασία Ζωφόρος.

Γεώργιος Α. Πασσαλής