Öfkemi Bıraktım,

Yazdıklarım ve çizdiklerim, o an yaşadığım öfkemin bir yansıması olarak ortaya çıkıyor. Bu paylaşımlar, içimde birikmiş olan duyguları arıtma işlevi görüyor, fakat hiçbiri senin gülüşün gibi değil belki de. Senin gülüşün, içimdeki tüm fırtınaları dindirebilecek bir güç taşıyor. O gülüş ki, en karanlık anlarımı bile aydınlatan bir ışık gibi parlıyor.
Öfke, zaman zaman insanın ruhunu esir alabiliyor. Bu duyguyu ifade etmek ve dışa vurmak, ruhun ağırlığından kurtulma çabası aslında. Yazmak ve çizmek, bu süreçte en iyi dostlarım oluyor. Kalemimden dökülen her kelime ve her çizgi, içimdeki karmaşayı biraz daha hafifletiyor. Fakat tüm bu çabalarım bile, senin bir anlık gülüşünün yerini tutamıyor……… Ve

Yazdıklarım çizdiklerim hep anlık
Bu öfke içimde tutmuyor artık
Satırlarda kaybolan hislerim
Bir yansıma oldu yaşadıklarım
Sayfalara dökülen her kelime
Ruhumda biriken tüm o derin hüzün
Anlatacak çok şey var içimde
Arıtım bularak kendimi gece
Öfkemi bıraktım kağıda
Sözlerim deniz oldu akıp gitti
Kalbimi döktüm satırlara
Bu yükler yavaşça hafifledi
Her harf bir damla gözyaşı gibi
Duygulara kucak açtı yüreğim
Sakinleşirim ben her gece
Yazdıkça arınırım sanki
Biliyorum hislerim güçlü
Kağıttan uçurtmalar gibi
Gökyüzünde dans eden ruhum
Öfkemi bıraktım böylece
Öfkemi bıraktım kağıda
Sözlerim deniz oldu akıp gitti
Kalbimi döktüm satırlara
Bu yükler yavaşça hafifledi
SKORAYDUMAN