V-Kem - Μαραμένο Τριαντάφυλλο

Показать описание

Στίχοι: Eveline Kem - Βήτα Ρω
Ερμηνεία: Eveline Kem - Βήτα Ρω
Παραγωγή: 90's Beats
Rec/Mix: Βήτα Ρω - Mr. Any
Photo by: Maria Mpo

Βήτα Ρω:

Ψάχνω επιβεβαίωση μα δεν βρίσκω πουθενά
Συνεχώς τα 'χω χαμένα τι να κάνω τα χαρτιά;
Όταν δεν μπορώ να εκφράσω όλα αυτά που αναζητά
Η καρδιά μου, πονά γεμάτη μέσα στα κενά
Η ζωή παίζει παιχνίδια πάντα να μας αποσπά
Καταφέρνει να μας διώχνει απ' όποιον κι αν μας αγαπά
Μα γι' αυτό βάζει στα πόδια μας κάποια μικρά εμπόδια
Πρέπει να ζούμε στ' άκρα όσο έχουμε εμείς όνειρα
Γι' αυτό πρόσεχε τα λόγια σου
Τις πράξεις σου, τις σκέψεις σου κι όλα τα αυτονόητα
Άσχημα μην κάνεις τους ανθρώπους να αισθάνονται
Άχρηστες οι κριτικές μα κάποιοι άλλοι νοιάζονται
Ανασφάλεια και στρες, ίσως φταίει ο καφές
Μα η μοναξιά θα μένει να σε τρώει θες δεν θες
Η κάθε μέρα ίδια σιγά μην έχει αλλαγές
Να 'σαι συνέχεια μες το πόδι δεν τελειώνουν οι δουλειές
Δεν σταματάει εδώ ο χρόνος
Τα λόγια είναι φτώχεια έτσι μου 'πε κάποιος πόνος
Κάνε τα δάκρυα στιγμές μην ζεις με μοναξιές
Άσε τα χείλη να μιλήσουν όταν μαυρίζεις τις πληγές
Τι να το κάνεις το χθες;
Αυτό σε κρατάει πίσω μα δεν παίζει να σ' αφήσω
Κι ενώ πέφτεις στα πατώματα γεμάτη με ουλές
Να σπαράζεις και να κλαις από τύψεις κι ενοχές
Δύσκολες οι επιλογές που κάνουμε
Μα αυτό είναι το νόημα
Να αφήνουμε τον χρόνο να κυλάει
Να μην μένουμε στάσιμοι
Έτσι, ζούμε όλες τις στιγμές
Και δεν αφήνουμε τίποτα να πάει χαμένο
Στεκόμαστε στα πόδια μας ό,τι και να γίνει
Το παρελθόν είναι σαν τριαντάφυλλο μαραμένο

Eveline Kem

Βράδυ Τρίτης και 2 Ιουνίου
Αντιλήφθηκα πως όλα είναι μαύρα στη ψυχή μου
Τόσα χρόνια έχει χαλάσει της δίνω μπρος να πάρει
Μα μάτωσε πάλι, ποιος θα με καταλάβει;
Τελευταία τρία χρόνια θέλω να' μαι καλά
Μα κάτι κάνω λάθος και χάνω ξανά τα λογικά μου
Όλα πάνε χάλια πραγματικά, τα 'χω χαμένα
Προσπάθησα πολλά μα μάταια έχασα εμένα
Η νέα μου συνήθεια να πηγαίνω στη σχολή
Να διαβάζω για ωδείο μπας και πάρω το πτυχίο
Με ένα άθλημα ασχολούμαι τόσα χρόνια να παλεύω με το εγώ να καταφέρω όσα έκανα σαν πρώτα
Ο σκοπός μου να παλέψω πολύ καλά κι όπου βγει
Θα καταφέρω όσα μου στέρησαν από μικρό παιδί
Πολλές ελπίδες που πήγανε χαμένες μα έμαθα να μην τα παρατάω και τις πιο δύσκολες μέρες
Από που να 'ρχισω; δεν ξέρω τι να πω
Ιδρώνω απ' το άγχος τα πάντα φοβάμαι πλέον δεν μπορώ
Να αντικρίσω ή να παραδεχτώ, νιώθω πιο αδύναμη από ποτέ κι ας έχω πολλά για να εκφραστώ
Και πάλι εδώ απόψε βράδυ, μέρα άπειρη να σκέφτομαι λάθη
Τον εαυτό μου που άφησα να πέσει από το ταβάνι
Η πτώση ήτανε τέλεια μα πόνεσε το ρημάδι
Αβοήθητη έγινα το τέρας που μίσησαν οι άλλοι
Στον πάτο βυθίστηκα χωρίς να βρω μια άκρη
Παλεύοντας με δαίμονες νίκησα αυτή τη μάχη
Μια ακτίνα στο σκοτάδι να φωτίζει για να δω
Μια ελπίδα να χαράξω στον δικό μου ωκεανό
Στον πάτο βυθίστηκα χωρίς να βρω μια άκρη
Πάλεψα με δαίμονες δεν νίκησα τη μάχη
Μια ακτίνα στο σκοτάδι να φωτίζει μπας και βρω
Μια ελπίδα να χαράξω στον δικό μου ωκεανό..

Καλύτερα να φύγω να εξαφανιστώ
Δεν ανήκω πια εδώ, δεν άνηκα ποτέ
Κανείς δεν με κατάλαβε στον πόνο τον οδυνηρό
Ούτε κι εσύ άλλωστε, την κάνω από 'δω (x2)

Ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό
Μάθε να αντέχεις μέσα από πόνους
Γεννιέσαι και πεθαίνεις μόνος σου στον κόσμο αυτόν
Την ημέρα όλα καλά μα το βράδυ ποιος είναι εδώ;

Ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό
Μάθε να ζεις μέσα από πόνους
Γεννιέσαι και πεθαίνεις μόνος σου στον κόσμο αυτόν
Την ημέρα όλα καλά μα το βράδυ ποιος είναι εδώ;;