filmov
tv
Στέλλα Γιανναδάκη - Ταξίδι στον θάνατο

Показать описание
Τίτλος: Ταξίδι στον θάνατο / Μουσική - Στίχοι: Στέλλα Γιανναδάκη
Το "Ταξίδι στον θάνατο" έχει βραβευτεί με Έπαινο στον 26ο διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.) τον Δεκέμβριο του 2007.
Αυτό είναι το πρώτο ποίημα που έχω γράψει στην ζωή μου. Το αγαπώ, άσχετα από τον τίτλο και το θέμα του. Από την Α' έως και την Γ' Λυκείου, έγραφα ποίηση καθημερινά και ασταμάτητα. Από την μία η πίεση των γονιών μου και οι πανελλήνιες εξετάσεις κι από την άλλη, όλες αυτές οι ανησυχίες: "Γιατί ήρθα εδώ; Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μου; Τι θα συνέβαινε αν είχα πεθάνει; Η ανάσα μου θα συνέχιζε να υπάρχει στην Γη ή θα χανόταν; Και πού θα πήγαινε αν χανόταν;" Αυτές οι ερωτήσεις που πάντα με βασάνιζαν, με οδήγησαν στο να γράψω το "Ταξίδι στον θάνατο". Έτσι, έφτιαξα μία φανταστική κατάσταση και μπήκα μέσα. Κάπως εξιδανικεύεται ο θάνατος μέσα σε αυτό το ποίημα. Σε αντίθεση με την κοινωνία μας, η οποία σήμερα αποστρέφεται τον θάνατο, εγώ ένιωσα την ανάγκη να γράψω γι' αυτόν! Σε πολλά τραγούδια μου τον αναφέρω, επειδή υπάρχει και μία διάσταση του θανάτου που βιώνεται ως μυστήριο. Κι αυτή η διάστασή του είναι μαγική!
Θυμάμαι έντονα πώς ένιωθα όταν έγραφα τα πρώτα μου ποιήματα. Όσα τα έγραψα στα 16 και 17 μου χρόνια, έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στην μνήμη μου. Θυμάμαι, επίσης, ότι στην εφηβεία μου, ποτέ δεν έγραφα μέσα στο σπίτι. Πάντα έγραφα έξω. Ήθελα να νιώθω τον αέρα και τα στοιχεία της φύσης στο πρόσωπό μου. Πολλές φορές κρύωνα, όμως περίμενα να τελειώσει το ποίημα, κι έμενα στο κρύο για να μην το χάσω από την σκέψη μου! Αυτό το ποίημα όπως και μερικά άλλα, το έχω γράψει ξημερώματα στο μπαλκόνι του πατρικού μου δωματίου. Καθόμουν έξω από το δωμάτιό μου και κοιτούσα τ' αστέρια, μέχρι να νιώσω μία κατάσταση μέσα μου και να γίνει λέξεις, ώστε να μπορέσω να την αποτυπώσω στο χαρτί... Ό,τι έγραφα το ένιωθα με όλες μου τις αισθήσεις! Γι' αυτό ξέρω, πως όλα τα παλιά μου ποιήματα έχουν Δύναμη μέσα τους. Και αλήθεια! Πολλή Αλήθεια. Γιατί όταν τα έγραφα, τα βίωνα κιόλας. Στο ποίημα αυτό, παρομοιάζω τον θάνατο, με τον κόσμο των ονείρων. "Διαβαίνοντας στον δρόμο των ονείρων... και περνώντας απ' τον τόπο της σιωπής..."
Με αληθινή εκτίμηση,
Στέλλα Γιανναδάκη
Copyright: Στέλλα Γιανναδάκη
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ρητά, σε όλα τα τραγούδια μου, σε ό,τι γράφω και δημοσιεύω εδώ, η αντιγραφή, το κατέβασμα και η χρήση αποσπασμάτων ή ολόκληρων των βίντεο για οποιαδήποτε λόγο, δίχως την έγγραφη άδεια της δημιουργού. Οι παραβάτες θα τιμωρούνται Αυστηρά! Ισχύει ο νόμος 2121/1993 περί πνευματικών δικαιωμάτων.
OΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ για όλα τα βίντεο: Η ενσωμάτωση των βίντεο σε blogs (ιστολόγια) και ιστοσελίδες επιτρέπεται ΜΟΝΟ με αναφορά στην πηγή και ενεργό σύνδεσμο του καναλιού (link). Επίσης, παρακαλώ να αναγράφεται ξεκάθαρα το όνομα της δημιουργού.
Το "Ταξίδι στον θάνατο" έχει βραβευτεί με Έπαινο στον 26ο διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.) τον Δεκέμβριο του 2007.
Αυτό είναι το πρώτο ποίημα που έχω γράψει στην ζωή μου. Το αγαπώ, άσχετα από τον τίτλο και το θέμα του. Από την Α' έως και την Γ' Λυκείου, έγραφα ποίηση καθημερινά και ασταμάτητα. Από την μία η πίεση των γονιών μου και οι πανελλήνιες εξετάσεις κι από την άλλη, όλες αυτές οι ανησυχίες: "Γιατί ήρθα εδώ; Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μου; Τι θα συνέβαινε αν είχα πεθάνει; Η ανάσα μου θα συνέχιζε να υπάρχει στην Γη ή θα χανόταν; Και πού θα πήγαινε αν χανόταν;" Αυτές οι ερωτήσεις που πάντα με βασάνιζαν, με οδήγησαν στο να γράψω το "Ταξίδι στον θάνατο". Έτσι, έφτιαξα μία φανταστική κατάσταση και μπήκα μέσα. Κάπως εξιδανικεύεται ο θάνατος μέσα σε αυτό το ποίημα. Σε αντίθεση με την κοινωνία μας, η οποία σήμερα αποστρέφεται τον θάνατο, εγώ ένιωσα την ανάγκη να γράψω γι' αυτόν! Σε πολλά τραγούδια μου τον αναφέρω, επειδή υπάρχει και μία διάσταση του θανάτου που βιώνεται ως μυστήριο. Κι αυτή η διάστασή του είναι μαγική!
Θυμάμαι έντονα πώς ένιωθα όταν έγραφα τα πρώτα μου ποιήματα. Όσα τα έγραψα στα 16 και 17 μου χρόνια, έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στην μνήμη μου. Θυμάμαι, επίσης, ότι στην εφηβεία μου, ποτέ δεν έγραφα μέσα στο σπίτι. Πάντα έγραφα έξω. Ήθελα να νιώθω τον αέρα και τα στοιχεία της φύσης στο πρόσωπό μου. Πολλές φορές κρύωνα, όμως περίμενα να τελειώσει το ποίημα, κι έμενα στο κρύο για να μην το χάσω από την σκέψη μου! Αυτό το ποίημα όπως και μερικά άλλα, το έχω γράψει ξημερώματα στο μπαλκόνι του πατρικού μου δωματίου. Καθόμουν έξω από το δωμάτιό μου και κοιτούσα τ' αστέρια, μέχρι να νιώσω μία κατάσταση μέσα μου και να γίνει λέξεις, ώστε να μπορέσω να την αποτυπώσω στο χαρτί... Ό,τι έγραφα το ένιωθα με όλες μου τις αισθήσεις! Γι' αυτό ξέρω, πως όλα τα παλιά μου ποιήματα έχουν Δύναμη μέσα τους. Και αλήθεια! Πολλή Αλήθεια. Γιατί όταν τα έγραφα, τα βίωνα κιόλας. Στο ποίημα αυτό, παρομοιάζω τον θάνατο, με τον κόσμο των ονείρων. "Διαβαίνοντας στον δρόμο των ονείρων... και περνώντας απ' τον τόπο της σιωπής..."
Με αληθινή εκτίμηση,
Στέλλα Γιανναδάκη
Copyright: Στέλλα Γιανναδάκη
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ρητά, σε όλα τα τραγούδια μου, σε ό,τι γράφω και δημοσιεύω εδώ, η αντιγραφή, το κατέβασμα και η χρήση αποσπασμάτων ή ολόκληρων των βίντεο για οποιαδήποτε λόγο, δίχως την έγγραφη άδεια της δημιουργού. Οι παραβάτες θα τιμωρούνται Αυστηρά! Ισχύει ο νόμος 2121/1993 περί πνευματικών δικαιωμάτων.
OΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ για όλα τα βίντεο: Η ενσωμάτωση των βίντεο σε blogs (ιστολόγια) και ιστοσελίδες επιτρέπεται ΜΟΝΟ με αναφορά στην πηγή και ενεργό σύνδεσμο του καναλιού (link). Επίσης, παρακαλώ να αναγράφεται ξεκάθαρα το όνομα της δημιουργού.