Μάνος Χατζιδάκις - ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΧΑΛΙ - Φλέρυ Νταντωνάκη

Σ Τ Ε Α Ρ, (Απόσπασμα)
Aυτή η γυναίκα καθώς λεν οι θρύλοι
Eίχε το θάρρος να περάση μοναχή της
Γυμνή με στέαρ των κολυμβητών στο σώμα
Mια θάλασσα πλατειά και φουσκωμένη
Aπό τους στεναγμούς του γλυκασμού πολλών αγγέλων.
Ανδρέας Εμπειρίκος: Eνδοχώρα,1980

Στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Ερμηνεία: Φλέρυ Νταντωνάκη

"Η Φλέρυ Νταντωνάκη στα λειτουργικά του Μάνου Χατζιδάκι" Δίσκος 1991

Στο μεταξωτό μου το μαντήλι
βρήκα τα φιλιά που μου `χεις στείλει,
τα μετρώ και κάνω το σταυρό μου
να σε δω κι απόψε στ’ όνειρό μου.
Στο μαγικό χαλί σου
πετώ κι εγώ μαζί σου
σε πολιτείες και χωριά,
στην Πάφο, στ’ Αϊδίνι,
στη Χίο, στη Μυτιλήνη,
κι ως μες στην Αλεξάνδρεια.

Στον ουρανό κρυφοί μπαξέδες
και γύρω γύρω καφενέδες,
και γύρω γύρω καφενέδες.

Στο μαγικό χαλί σου
πετώ κι εγώ μαζί σου
και σβάρνα παίρνω το ντουνιά,
το Νείλο, τον Ευφράτη,
την Προύσα, τη Βαγδάτη,
τη Δαμασκό, τη Μπαρμπαριά.

Στο μεταξωτό σου το μαντήλι
κρύψε τα φιλιά που σου `χω στείλει,
μέτρα τα και κάνε το σταυρό μου
να με δεις κι εσύ μες στ’ όνειρό σου.

[OrpheusDionysus]

"Ο όρος “ανατολίτικα χαλιά” προσδιορίζει τα χειροποίητα χαλιά που παράγονται εδώ και περίπου 2.000 χρόνια, με πανομοιότυπες τεχνικές, σε χώρες που βρίσκονται σε μια τεράστια γεωγραφική ακτίνα που ξεκινά από την Τουρκία και τη Βόρεια Αφρική και καταλήγει στην Κίνα. Με το πέρασμα των αιώνων, τις πολιτιστικές και πληθυσμιακές ζημώσεις, τα χειροποίητα χαλιά με τον χρηστικό και καλλιτεχνικό τους χαρακτήρα γίνονται αντιπροσωπευτικά δείγματα κουλτούρας και βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση με τη θρησκεία, τη φιλοσοφία και την ύπαρξη αυτών των λαών.
Όλες αυτές οι ασιατικές χώρες της γεωγραφίας των αυθεντικών χαλιών είναι κατά βάση ισλαμικές. Σε μερικές το Ισλάμ συνυπάρχει με το Βουδισμό και σε άλλες με τον Ινδουισμό. Η πίστη που υπαγορεύουν αυτές οι θρησκείες αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο στη φιλοσοφία του χειροποίητου χαλιού. Έτσι εδώ δεν έχουμε μια κατασκευή έστω καλλιτεχνική, με φυσικό τρόπο και υλικά, έχουμε το τελετουργικό κομμάτι της θρησκείας που είναι η κατασκευή του χαλιού. Αν, αναφορικά με το χειροποίητο χαλί, πάμε μερικούς αιώνες πίσω και φανταστούμε το φυσικό περιβάλλον των φτωχών αυτών χωρών, που ήταν στέπες, έρημοι ή άγριες βουνοκορφές, θα συναντήσουμε τους νομάδες δηλαδή τους ανθρώπους που ζούσαν μετακινούμενοι από περιοχή σε περιοχή για να εξασφαλίσουν τροφή για τα ζώα τους και τους ίδιους. Σ’ αυτούς λοιπόν το χαλί που είναι ένα καλλιτεχνικό προϊόν, είναι η άμυνα, η δημιουργία, ο πολιτισμός της καθημερινότητάς τους.
Φεύγοντας λίγο από τις χώρες της Ανατολής, και ψάχνοντας λίγο στο δικό μας ελληνικό παρελθόν, ανακαλύπτουμε πως και στις δικές μας αρχαίες πηγές, γίνεται αναφορά στο χαλί. Έτσι, στον Όμηρο ο “τάπης” (χαλί) έχει την ίδια χρήση με σήμερα. Στην πρώιμη ιστορική εποχή οι τάπητες (χαλιά) αποτελούσαν εργόχειρα βασιλισσών, ενώ αργότερα στον “χρυσό αιώνα του Περικλή” διακόσμησαν τα διάφορα μεγαλοπρεπή οικοδομήματα, όπως ο Παρθενώνας, αλλά και στρώνοντας τα χαλιά ειδικά για τις τελετές υποδοχής των νικητών, μετά από κάποιες σημαντικές μάχες. Στον “Αγαμέμνονα” του Αισχύλου, ο νικητής του Τρωικού πολέμου, διστάζει να πατήσει στα χαλιά που είχε στρώσει η Κλυταιμνήστρα για να τον τιμήσει λέγοντας χαρακτηριστικά πως αυτά τα χαλιά είναι προορισμένα για θεούς και όχι βασιλείς. Από τον Ηρόδοτο και τον Ξενοφώντα προβάλλεται σαν κοιτίδα του χαλιού η Μεσοποταμία, η χώρα που βρίσκεται στον Τίγρη και τον Ευφράτη. Ήταν φυσικό να αναπτυχθεί η παραγωγή των χαλιών σε αυτή την εύφορη τεράστια περιοχή με τα πολλά νερά αυτών των δύο μεγάλων ποταμών και των άπειρων παραποτάμων τους. Στην αρχαιότητα, όπου υπήρχε καταρχήν οικονομική ανάπτυξη και στην συνέχεια νερό για φινίρισμα, αναπτύχθηκε έντονη παραγωγή χαλιών."

[ΔήμητραΓυφτου]

ΚΑΛΗΝΎΧΤΑ ΓΙΏΡΓΟ 😀😗
ΦΛΕΡΥ και ΜΑΝΟΣ...