Κώστας Πρατσινάκης ~ Ήταν μια στιγμή # Φεστιβάλ Επταπυργίου 2021- Αφιέρωμα στον Γιώργο Καζαντζή#

Τετάρτη 28 Ιουλίου 2021
Φεστιβάλ Επταπυργίου 2021
''Γιώργος Καζαντζής -Αφιέρωμα σε Θεσσαλονικιούς δημιουργούς''
Το Φεστιβάλ Επταπυργίου φέτος τίμησε τον σπουδαίο συνθέτη Γιώργο Καζαντζή.
Το ''Ήταν μια στιγμή προέρχεται από το κοινό ξεκίνημα τους στην δισκογραφία, Ο Κώστας Πρατσινάκης αφού μας διηγήθηκε την στιγμή της δημιουργίας του , το ερμήνευσε με το απαράμιλλο δυναμικό του συναίσθημα και απέσπασε το πιο αυθόρμητο και ενθουσιώδες χειροκρότημα από το κοινό.

Συμμετέχοντες στη συναυλία.
Τραγούδησαν :
Γιώργος Νταλάρας
Βασίλης Λέκκας
Παντελής Θαλασσινός
Φωτεινή Βελεσιώτου
Λιζέτα Καλημέρη
Κώστας Πρατσινάκης
Μουσικοί:
Κώστας Νικολόπουλος : Ακουστική κιθάρα
Κώστας Τσούγκρας : Ακορντεόν
Θάνος Καζαντζής : Τύμπανα
Δημήτρης Γουμπερίτσης : Κόντραμπασο
Κώστας Ματσίγκος : Κλασσική κιθάρα
Γιώργος Καζαντζής : Πιάνο
Παύλος Παφρανίδης : Μπουζούκι
Γιώργος Καραμφίλης : Μπουζούκι Τζουρά
Στέφανος Σεκέρογλου : Α' Βιολί
Στέφανος Σάτσκωφ : Β΄Βιολί
Δήμητρα Κατιώνη : Βιόλα
Εύη Καζαντζή : Τσέλο

Ήταν μια στιγμή

Στίχοι: Σοφία Κατζούρη
Μουσική: Γιώργος Καζαντζής

Ήταν μια στιγμή,
μια στιγμή στο κάτω κάτω,
που δεν μπορώ ν' αρνηθώ.
Πάντα στη σκιά
κι η ζωή σαν άδειο πλάνο,
για να χαράξεις βαθιά.

Ωστόσο,
δε θα με βρεις στους καθρέφτες της γης.
Το σώμα πάντα αναζητά.

Ακόμα κι αν θα με δεις
σε κυκλώνα φυγής,
το ίδιο σώμα θα αντιδρά.
Το σώμα πάντα αναζητά.

Δεν μπορώ, δε μένω στο πάντα,
για πάντα, για πάντα να χάνομαι.
Δεν μπορώ, δε μένω στο πάντα,
για πάντα, για πάντα να χάνομαι...

Δεν μπορώ να ζήσω
με μνήμες που σάπησαν,
με θολές εικόνες
μιας πράξης που τέλειωσε.
Δεν μπορώ να ζήσω
με σώμα που δεν αγαπώ.

Δεν μπορώ να ζήσω
με μνήμες που σάπησαν,
με θολές εικόνες
μιας πράξης που τέλειωσε.
Δεν μπορώ να ζήσω
με σώμα που δεν αγαπώ.

Ήταν μια στιγμή,
μια στιγμή στο κάτω κάτω,
που δεν μπορώ ν' αρνηθώ.
Όλα ξαφνικά κι η ζωή
μια φάλτσα νότα,
για να την παίξεις σωστά.

Ωστόσο,
δε θα με βρεις στους καθρέφτες της γης.
Το σώμα λάθη δε συγχωρά.

Ακόμα κι αν θα με δεις
σε κυκλώνα φυγής,
το ίδιο σώμα θα αντιδρά.
Το σώμα λάθη δε συγχωρά.

Δεν μπορώ, δε μένω στο πάντα,
για πάντα, για πάντα να χάνομαι.
Δεν μπορώ, δε μένω στο πάντα,
για πάντα, για πάντα να χάνομαι...

Δεν μπορώ να ζήσω
με μνήμες που σάπησαν,
με θολές εικόνες
μιας πράξης που τέλειωσε.
Δεν μπορώ να ζήσω
με σώμα που δεν αγαπώ.

Δεν μπορώ να ζήσω
με μνήμες που σάπησαν,
με θολές εικόνες
μιας πράξης που τέλειωσε.
Δεν μπορώ να ζήσω
με σώμα που δεν αγαπώ.