Κώστας Πρατσινάκης ~ Ήταν μια στιγμή

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2017
Ζωντανή Μαύρη Τρύπα Λαδάδικα

Ο Κώστας Πρατσινάκης στη Ζωντανή Μαύρη Τρύπα στη μουσική παράσταση ΄΄Δευτέρες με χρώμα'' (Μέρος ΙΙ), μοιράζεται με τον κόσμο τραγούδια ιδιαίτερα και διαχρονικά γεμίζοντας χρώματα και μελωδίες τις Δευτέρες του κοινού της πόλης..

Μαζί του οι μουσικοί:
Κιθάρες : Κώστας Ματσίγκος
Βιολί : Αρετή Καμηλάκη

Ήταν μια στιγμή

Στίχοι: Σοφία Κατζούρη
Μουσική: Γιώργος Καζαντζής

Ήταν μια στιγμή,
μια στιγμή στο κάτω κάτω,
που δεν μπορώ ν' αρνηθώ.
Πάντα στη σκιά
κι η ζωή σαν άδειο πλάνο,
για να χαράξεις βαθιά.

Ωστόσο,
δε θα με βρεις στους καθρέφτες της γης.
Το σώμα πάντα αναζητά.

Ακόμα κι αν θα με δεις
σε κυκλώνα φυγής,
το ίδιο σώμα θα αντιδρά.
Το σώμα πάντα αναζητά.

Δεν μπορώ, δε μένω στο πάντα,
για πάντα, για πάντα να χάνομαι.
Δεν μπορώ, δε μένω στο πάντα,
για πάντα, για πάντα να χάνομαι...

Δεν μπορώ να ζήσω
με μνήμες που σάπησαν,
με θολές εικόνες
μιας πράξης που τέλειωσε.
Δεν μπορώ να ζήσω
με σώμα που δεν αγαπώ.

Δεν μπορώ να ζήσω
με μνήμες που σάπησαν,
με θολές εικόνες
μιας πράξης που τέλειωσε.
Δεν μπορώ να ζήσω
με σώμα που δεν αγαπώ.

Ήταν μια στιγμή,
μια στιγμή στο κάτω κάτω,
που δεν μπορώ ν' αρνηθώ.
Όλα ξαφνικά κι η ζωή
μια φάλτσα νότα,
για να την παίξεις σωστά.

Ωστόσο,
δε θα με βρεις στους καθρέφτες της γης.
Το σώμα λάθη δε συγχωρά.

Ακόμα κι αν θα με δεις
σε κυκλώνα φυγής,
το ίδιο σώμα θα αντιδρά.
Το σώμα λάθη δε συγχωρά.

Δεν μπορώ, δε μένω στο πάντα,
για πάντα, για πάντα να χάνομαι.
Δεν μπορώ, δε μένω στο πάντα,
για πάντα, για πάντα να χάνομαι...

Δεν μπορώ να ζήσω
με μνήμες που σάπησαν,
με θολές εικόνες
μιας πράξης που τέλειωσε.
Δεν μπορώ να ζήσω
με σώμα που δεν αγαπώ.

Δεν μπορώ να ζήσω
με μνήμες που σάπησαν,
με θολές εικόνες
μιας πράξης που τέλειωσε.
Δεν μπορώ να ζήσω
με σώμα που δεν αγαπώ.