Melina Mercuri y Manos Jatjidakis - El Sr. Antonio

Μάνος Χατζιδάκις
(1925 - 1994)

Ο κυρ Αντώνης

Ο κυρ Αντώνης πάει καιρός
που ζούσε στην αυλή
μ' ένα κανάτι μ' ένα κρεβάτι
και με κρασί πολύ
είχε δυό μάτια γαλανά
κι αχτένιστα μαλλιά
κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε
στα ρούχα τα παλιά

Αχ κυρ Αντώνη πως σ' αγαπάμε
και μαζί σου τ' άστρα κοιτάμε
τις φωτιές για σένα μετράμε
ως που να 'ρθεί η βροχή
και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε
σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε
σαν κάνεις προσευχή

Ο κυρ Αντώνης βιάζεται
να πάει να κοιμηθεί
γιατί το βράδυ στα όνειρα του
θέλει να θυμηθεί
ότι ποτέ δεν έζησε
μες στ' όνειρο του ζεί
μα η νύχτα φεύγει και λυπημένο
τον βρίσκει η χαραυγή

Μα ένα βράδυ ο κυρ Αντώνης
πάει να κοιμηθεί
κι όταν ξυπνάμε τον καρτεράμε
στην πόρτα να βρεθεί
μα ο κυρ Αντώνης δεν θα βγεί
ποτέ του στην αυλή
αφού για πάντα μες στ' όνειρο του
θέλησε πια να ζεί.

Manos Jadjidakis
(1925 - 1994)

El Señor Antonio

El Sr. Antonio hace tiempo
que vivía en el patio
con una jarra, una cama
y mucho vino;
tenía dos ojos celestes
y el cabello despeinado;
y siempre llevaba una flor
en sus ropas viejas.

¡Ah!, Sr. Antonio, ¡cuánto te amamos!
Y juntos miramos las estrellas.
Contamos las fogatas para ti hasta venir la lluvia.
Y olvidamos siempre tu enojo;
como pájaros damos vueltas a tu alrededor;
como niños reímos contigo cuando rezas.

El Sr. Antonio se apresura a ir a dormir
porque en la noche, durante sus sueños,
quiere recordar lo que nunca vivió;
en sus sueños él vive
pero la noche se va, y triste el amanecer lo encuentra.

Pero una noche el Sr. Antonio se va a dormir
Y cuando despertamos, lo esperamos
que aparezca en la puerta.
Pero el Sr. Antonio no saldrá
nunca más al patio,
porque decidió vivir en sus sueños
para siempre.

Traducción: Miguel Ángel Chiovetta