filmov
tv
Inholland - Trots op Harm Twaalfhoven
Показать описание
Harm Twaalfhoven studeerde in 2007 af aan de opleiding Sociaal Pedagogische Hulpverlening van Inholland Haarlem. Hij werkt als teamleider bij GGZ Noord Holland- Noord.
Ik ben begonnen met bouwkunde, net als mijn vader. Maar na twee jaar kwam ik erachter dat het niet mijn ding was. Wat de leraar die voor de klas stond deed, dat vond ik interessant. Het agogische. Even speelde ik met de gedachte de studie af te maken om leraar bouwkunde te worden, maar als snel wist ik; hier vind ik het niet. Toen ging de knop om en ben ik activiteitenbegeleiding gaan doen.
Na de opleiding ben ik aan de slag gegaan op de houtafdeling. Samen met de cliënten mooie dingen maken. Maar ik wilde meer. Ik wilde betrokken zijn bij de behandeling. Na een jaar heb ik me ingeschreven bij de deeltijd SPH-opleiding van Inholland. Ik werkte daarnaast in een jeugdgevangenis en later met doven en verstandelijk gehandicapten. Maar de forensische zorg bleef me trekken.
Acht jaar geleden ben ik bij GGZ Noord-Holland-Noord gaan werken als forensisch psychiatrisch werker. Toen al heb ik aangegeven dat ik teamleider wilde worden. Ik ben me na opleiding blijven ontwikkelen. Ik heb het altijd reuze interessant gevonden om naar congressen te gaan, informatie op te pikken.
Deze afdeling is het laatste stadium van een klinische setting waar cliënten verblijven voor ze naar hun eigen woning gaan met ambulante zorg. We werken hier aan herstel en dat is mooi. Soms ook is het moeilijk; sommige cliënten hebben dingen gedaan die je niet kan goedkeuren en dan moet je toch een relatie aangaan om verder te komen.
De uitdaging zit hem in de complexiteit van het werk. Er zijn veel tegenstrijdige belangen. Daar moet je een balans tussen vinden en tegelijk moet je een bepaalde verbinding creëren.
Toen ik hier twee jaar werkte kwam er een functie vrij als teamleider. Natuurlijk was het spannend in het begin. Dan staan er dertig man naar je te kijken, verwachten dat jij een besluit neemt. Maar het was een mooie kans en samen met het team heb ik me ontwikkeld.
Een manager zei tegen me; als het spannend is, moet je niet denken; ik weet het niet maar; ik ben nu wat aan het leren. Dat helpt enorm. Zonder leermomenten is de uitdaging in je werk ook weg. Die momenten heb je nodig. Als je ze meemaakt zijn ze wat minder maar achteraf zijn ze altijd mooi.
Ik ben begonnen met bouwkunde, net als mijn vader. Maar na twee jaar kwam ik erachter dat het niet mijn ding was. Wat de leraar die voor de klas stond deed, dat vond ik interessant. Het agogische. Even speelde ik met de gedachte de studie af te maken om leraar bouwkunde te worden, maar als snel wist ik; hier vind ik het niet. Toen ging de knop om en ben ik activiteitenbegeleiding gaan doen.
Na de opleiding ben ik aan de slag gegaan op de houtafdeling. Samen met de cliënten mooie dingen maken. Maar ik wilde meer. Ik wilde betrokken zijn bij de behandeling. Na een jaar heb ik me ingeschreven bij de deeltijd SPH-opleiding van Inholland. Ik werkte daarnaast in een jeugdgevangenis en later met doven en verstandelijk gehandicapten. Maar de forensische zorg bleef me trekken.
Acht jaar geleden ben ik bij GGZ Noord-Holland-Noord gaan werken als forensisch psychiatrisch werker. Toen al heb ik aangegeven dat ik teamleider wilde worden. Ik ben me na opleiding blijven ontwikkelen. Ik heb het altijd reuze interessant gevonden om naar congressen te gaan, informatie op te pikken.
Deze afdeling is het laatste stadium van een klinische setting waar cliënten verblijven voor ze naar hun eigen woning gaan met ambulante zorg. We werken hier aan herstel en dat is mooi. Soms ook is het moeilijk; sommige cliënten hebben dingen gedaan die je niet kan goedkeuren en dan moet je toch een relatie aangaan om verder te komen.
De uitdaging zit hem in de complexiteit van het werk. Er zijn veel tegenstrijdige belangen. Daar moet je een balans tussen vinden en tegelijk moet je een bepaalde verbinding creëren.
Toen ik hier twee jaar werkte kwam er een functie vrij als teamleider. Natuurlijk was het spannend in het begin. Dan staan er dertig man naar je te kijken, verwachten dat jij een besluit neemt. Maar het was een mooie kans en samen met het team heb ik me ontwikkeld.
Een manager zei tegen me; als het spannend is, moet je niet denken; ik weet het niet maar; ik ben nu wat aan het leren. Dat helpt enorm. Zonder leermomenten is de uitdaging in je werk ook weg. Die momenten heb je nodig. Als je ze meemaakt zijn ze wat minder maar achteraf zijn ze altijd mooi.