Νταήδες

Τρεις νταήδες μπούκαραν
φουριόζοι στ’ όνειρό μου,
στήσανε τρελό χορό
πάνω στο μέτωπό μου,
τρεις νταήδες νιούτσικοι
με χνουδωτά γενάκια,
το ρίξανε στην παλαβή
κι είχαν τρελά μεράκια,
αμήν και ωσαννά! …

Χόρευαν σαν τους τρελούς
που τα ’χουν τετρακόσια, ναι,
στα χείλη τους δαγκώνανε
σφιχτά τον αμανέ, ναι,
στις σβούρες τους χτυπούσανε
τα πόδια σαν τραγάκια, ναι,
για κέρατα φορούσανε
Ερωτικά κεράκια …
αχ τρεις νταήδες, ναι καρδιά μου,
με χνουδωτά γενάκια …

Τρεις νταήδες κι όλοι τους,
δεν σήκωναν κουβέντα,
τίποτα δεν λογάριαζαν
μα οι καρδιές τους τέντα,
χτυπούσανε για μορφονιές
που ’χασαν στο κυνήγι,
δεν βρίσκανε παρηγοριά
τον πόνο τους να πνίγει,
ήμαρτον κι αλί! …

Χόρευαν και πάλευαν,
μες στις φωτιές του πόθου,
ζύγιαζαν τα θέλω τους
σ’ ένα τους πρέπει νόθου,
άρπαξαν τα μαχαίρια τους
και χτύπαγαν τον χρόνο,
να μην βρεθείς στα χέρια τους,
αυτό σου λέω μόνο,
ωχ τρεις νταήδες, ναι καρδιά μου,
με χνουδωτά γενάκια …

Πέμπτη, 2 Σεπτεμβρίου 2021 / 4:50 - 5:30 μμ

544