Pierwsza Kadrowa

Jest pierwszą polską pieśnią żołnierską z okresu I wojny światowej. Powstała na początku sierpnia 1914 r. w I Kompanii Kadrowej – pierwszym od czasów powstania styczniowego regularnym oddziale Wojska Polskiego, który 6 sierpnia na rozkaz Józefa Piłsudskiego z tą pieśnią wyruszył z krakowskich Oleandrów, by wkroczyć na teren Królestwa Polskiego do walki z wojskami rosyjskimi. Autorami tekstu są żołnierze Kadrowej: Tadeusz Ostrowski, pseudonim „Oster” i Wacław Kazimierz Graba-Łęcki. Melodia pochodzi z piosenki ludowej „Siwa gąska, siwa, po Dunaju pływa”. „Pierwsza Kadrowa” stała się jedną z najbardziej popularnych piosenek legionowych. Była także śpiewana w latach międzywojennych i podczas II wojny światowej przez polskich żołnierzy na wszystkich frontach. Po wojnie przez ponad 40 lat znajdowała się na politycznym indeksie PRL, podobnie jak fakty z nią związane. Popularność pieśni wróciła w 1988 r. w 70. rocznicę odzyskania niepodległości.

Jeden z jej autorów - Wacław Kazimierz Łęcki „Graba” tak wspominał okoliczności powstania tej popularnej dziś piosenki:
„Nocą z 5 na 6 sierpnia wyszliśmy, mijając pod parkiem Jordana salutującego w milczeniu Komendanta. Niepewność skończyła się niebawem: u końca parku zamiast pod Kopiec Kościuszki skręciliśmy w prawo – w stronę granicy. Cicho obchodziliśmy Kraków, gdzie mogli nas zatrzymać Austriacy. Gdzieś koło Prądnika zatrzymał nas jadący bryczką nasz ‘intendent’, obecny gen. Litwinowicz i uraczył bułkami i kiełbasą nasze puste od wczoraj żołądki. Nastrój poważny poweselał, rozłożyliśmy się na trawie, a na środek drogi, zagryzając bułkę, wystąpił Oster i z miejsca zaśpiewał nam piosenkę, która tak oddawała nasz nastrój w tej chwili, że raz podchwycona już nie zeszła z ust kompanii naszej i obiegła rychło pułk cały i całe Legiony...".