Η Χειροτονία Επισκόπου σε Επισκοπή που υπάρχει δημιουργεί Σχίσμα (όπως οι ΓΟΧ). Π. Ευγένιος.

Heretics = Ecumenists.
Schismatics = Old Calendarists(G/T.O.C.)

Δυνητισμός = Πλάνη.
Κοινό Ποτήριο = Πλάνη.

Διακοπή Εκκλησιαστικής Κοινωνίας με τους Αιρετικούς ΠΣΕσατζίδες-Οικουμενιστές και τους Παρασυνάγωγους ΓΟΧ η μόνη οδός σωτηρίας.

Μετάνοια για όλες τις αμαρτίες και Εξομολόγηση σε Ορθόδοξο=Αποτειχισμένο ιερέα.

Συγκοινωνοῦντα δοχεῖα
Οικονομία και Ακρίβεια

Μόρφου Νεόφυτος. Δύο Άκρα. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Καψάνης. Αγιορείτες Πατέρες. Άγιον Όρος. Υπακοή. Εκκλησία. Διωγμός. Ψευδοσύνοδος. Ομολογία. Αφύπνιση. Λεμεσού Αθανάσιος. Βαρθολομαίος. Μασωνία. Οικουμενισμός. Ψευδοσύνοδος. Μολυσμός. Μετάνοια. Υπομονή. Orthodox faith. Orthodox church. Orthodox saints.

Ο Δυνητισμός ΑΠΕΘΑΝΕΝ.......

Ὁ μέγας ἐκκλησιάρχης Σίλβεστρος Συρόπουλος μᾶς περιγράφει στά ἀπομνημονεύματά του καί μία θαυμάσια ἀντίδρασι καί ἀποτείχισι τοῦ λαοῦ ἀπό τόν ἱερέα τῆς ἐνορίας των. Ὁ ἱερεύς αὐτός, ἀπό ἁπλή, θά λέγαμε, περιέργεια, ἠθέλησε νά ἰδῆ πῶς γίνεται ἡ ἐνθρόνισις τοῦ νέου Πατριάρχου. Ὅταν λοιπόν, κατά τήν διάρκεια τῆς Συνόδου τῆς Φλωρεντίας ἀπεβίωσε ὁ Πατριάρχης Ἰωσήφ, ἐξελέγη μέ τήν προτροπή τοῦ αὐτοκράτορος ὁ Λατινόφρων καί ἑνωτικός Κυζίκου Μητροφάνης. Κατά τήν πομπή αὐτή καί τελετή ἦτο παρών καί ὁ Λατίνος Ἐπίσκοπος Χριστοφόρος.Ὁ Συρόπουλος περιγράφει τά γεγονότα καί τά σχετικά μέ τόν ἱερέα Θεοφύλακτο ὡς ἑξῆς: «Ἡτοιμάσθη τοίνυν ὁ Κυζίκου καί ἐδέξατο τό μήνυμα · προσεκαλέσατο δέ καί τόν Τραπεζοῦντος καί τόν Ἡρακλείας παραγενέσθαι ἐν τῷ μηνύματι, καί οὐκ ἦλθον. Τῇ τετράδι οὖν, καθ’ ἥν ἀποδίδοται ἡ ἑορτή τῆς ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἀναστάσεως, ἥτις ἥν καί τετάρτη τοῦ Μαΐου, ἦλθεν εἰς τά βασίλεια καί προεβλήθη παρά τοῦ βασιλέως πατριάρχης. Παρῆμεν δέ καί ἡμεῖς καί ἐν τῷ μηνύματι καί ἐν τῇ προβλή σει καί προεπέμπομεν αὐτόν εἰς τό πατριαρχεῖον · παρῆν δέ καί ὁ τοῦ πάπα λατινεπίσκοπος ὁ Χριστοφόρος παρ’ ὅλην τήν ὁδόν πλησιάζων τῷ δεξιῷ μέρει τοῦ πατριάρχου καί μηδόλως αὐτοῦ ἀφιστάμενος. Τοῦτο δέ καί πλείονα μέμψιν ἀπό τοῦ λαοῦ καί ἀποστροφήν προὐξένει τῷ πατριάρχῃ, ὡς ἀποδεχομένῳ τόν λατινισμόν, καί ἐδέχετο ὁ λαός τήν εὐλογίαν τοῦ πατριάρχου λίαν ἀηδῶς, τινές δέ καί ὑπεχώρουν ἵνα μή θεωρῶσι τήν εὐλογίαν αὐτοῦ. Προσθήσω δέ καί τι μικρόν ἀφήγημα πρός παράστασιν τοῦ πρός τήν ὀρθοδοξίαν θερμοῦ ζήλου τοῦ εὐσεβοῦς καί χριστιανικωτάτου τοῦδε λαοῦ καί ἄλλως χαρίεν. »Ἱερεύς τις ἠθέλησεν ἰδεῖν ὅπως γίνεται ἡ τοῦ πατριάρχου πρόβλησις · ὄνομα τῷ ἱερεῖ Θεοφύλακτος. Ἐδανείσατο οὖν ἵππον (οὐδέ γάρ ἐκέκτητο) καί ἦλθεν εἰς τά βασίλεια, καί ἰδών τήν πρόβλησιν, ἦλθε μεθ’ ἡμῶν μέχρι καί τοῦ πατριαρχείου. Εἶτα ὑπέστρεψεν εἰς τό ἴδιον οἴκημα, καί κατά τήν ὥραν τοῦ ἑσπερινοῦ ἐσήμανεν (ἦν γάρ ἡ ἑορτή τῆς Ἀναλήψεως), καί οὐδείς ἦλθεν εἰς τόν ναόν αὐτοῦ · ὡσαύτως καί εἰς τόν ὄρθρον, καί οὐδείς ἦλθε · ἐξεδέχετο δέ καί εἰς τήν ὥραν τῆς λειτουργίας, ἵνα φέρῃ τις αὐτῷ λειτουργίαν, καί οὐκ ἔφερε · διό οὐδέ ἐλειτούργησεν · Ἀγανακτήσας προσῆλθε τοῖς εἰωθόσιν ἐκκλησιάζεσθαι ἐν τῷ ναῷ καί ἠρώτα τίνος χάριν οὐκ ἦλθον ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἑορτῆς οὔσης; Οἱ δέ ἔλεγον αὐτῷ · Διότι ἠκολούθησας καί σύ τῷ πατριάρχῃ καί ἐλατίνισας. Ἔλεγεν οὖν ὁ ἱερεύς · Καί πῶς ἐλατίνισα; ἐγώ ἀπῆλθον ἁπλῶς ἵνα ἴδω τήν τάξιν μόνον ἥν οὐδέποτε εἶδον, καί οὔτε ἐφόρεσα οὔτε ἔψαλα οὔτε τι ἱερατικόν ἐποίησα. Πῶς οὖν ἐλατίνισα; Οἱ δέ εἶπον · Ἀλλ’ ἀνεμίχθης καί συνοδοιπόρεις μετά τῶν λατινισάντων ἔμπροσθεν τοῦ λατινόφρονος πατριάρχου καί ἔφθανέ σοι ἡ εὐλογία αὐτοῦ. Τότε ἠγανάκτησεν, ἵνα δυσωπῇ αὐτούς μεθ’ ὑποσχέσεων ἐνόρκων, ὡς οὐκέτι ἀπελεύσεται εἰς τόν πατριάρχην ἤ εἰς τούς πλησιάζοντας αὐτῷ, καί μόλις ἠδυνήθη καταπεῖσαι αὐτούς συνέρχεσθαι πάλιν εἰς τήν ἐκκλησίαν. Εἰ οὖν ὥσπερ ἥδυσμά τι προσετέθη τοῦτο τῷ λόγῳ, ἀλλ’ οὖν καί ἐκ τοῦτου ἔξεστι τοῖς βουλομένοις τεκμαίρεσθαι ὁποίαν τινά διάθεσιν ἔχει Θεοῦ χάριτι περί τά ὑγιῆ τῆς Ἐκκλησίας δόγματα ὁ χριστιανικώτατος ὅδε λαός καί ὅπως ἀποστρέφεται καί μισεῖ τά νόθα τε καί ἀλλότρια» (ὅπ. ἀν., σελ. 554). Ἀπό τήν περιγραφή αὐτή φαίνεται ἡ στάσις τοῦ λαοῦ καί ἡ συμβολή του εἰς τήν ἀποκατάστασι τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ λαός ὄχι μόνο ἐγνώριζε τήν πίστι του, ἀλλά καί τήν στάσι πού ἔπρεπε νά κρατήση ὅταν αὐτή ἐπροδίδετο. Καί ἡ στάσις αὐτή ἦτο ἡ ἀποτείχισι.

«Από το βιβλίο Ἡ Διαχρονικὴ Συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων γιὰ τὸ Ὑποχρεωτικὸ τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου περὶ Διακοπῆς Μνημονεύσεως Ἐπισκόπου Κηρύσσοντος ἐπ’ Ἐκκλησίας Αἵρεσιν, Ευθυμίου Τρικαμηνά Iερομονάχου»

[ΟΡΘΟΔΟΞΗΖΩΗ]

*Ναοί που δεν Μνημονεύονται οι Αιρετικοί Ψευδεπίσκοποι Οικουμενιστές και Παρασυνάγωγοι ΓΟΧ υπάρχουν σε πολλά μέρη της Ελλάδος*

[kemerios]

3:50 εχω πρόβλημα στην ακοή και δεν μπορώ να καταλάβω σε αυτό το σημείο το όνομα του καθηγητή και το όνομα του βιβλίου, μπορεί κάποιος να μου πεί τι λέει ο πάτερ;

[ouriel.]

Καλησπερα σας ευλογειται αδερφια εν Χριστω, φρονω οτι το ακαινοτομητο πληρωμα ειναι το ορθο για την ορθοδοξια μας, νασθαι καλα καλησπερα σας ευλογημενο βραδυ σας ευχωμε.

[ΔΗΜΗΤΡΙΟΣΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ-χθ]

Ἀγαπητοί καί Σεβαστοί Πατέρες, ἐπειδή ἀναφέρετε τό ὄνομά μου, εἶμαι ὑποχρεωμένος νά σᾶς πῶ ὅτι σφάλλετε θανασίμως, ὅταν κατηγορεῖτε ὡς «σχισματικούς» τούς Ὀρθοδόξους τοῦ Πατρίου Ἑορτολογίου, οἱ ὁποῖοι τό 1935 ἐχειροτόνησαν ὀλίγους νέους Ἐπισκόπους! Ἔτσι, βγάζετε «λάδι» τούς Οἰκουμενιστάς (=Σατανιστάς), πού ἐκεῖνοι πρῶτοι ἐδημιούργησαν (ἐν δυνάμει) σχίσμα καί αἵρεσιν μέ τήν ἀλλαγήν τοῦ Ἑορτολογίου (1924), χάριν τῆς «Ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν», ἄν καί ἦτο βέβαιον ὅτι αὐτό θά ἐδημιούργει σχίσμα! Τά περί «παραλλήλων ἐπισκόπων» εἶναι Τρικαμηνικές ἀνοησίες! Ὅπως ἀναφέρει ὁ Δοσίθεος Ἱεροσολύμων εἰς τήν Δωδεκάβιβλον, ὅταν ὑπάρχῃ ἀνάγκη εἰς τήν Ἐκκλησίαν, οἱ παρά κανόνας ἐνέργειες εἶναι πράξεις ἐπαινετές, ὄχι κατακριτέες! Ἀναφέρει δέ πολλές πειριπτώσεις «παραλλήλων ἐπισκόπων», ἐνῷ ἐσεῖς (καί ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς) λέτε ὅτι δέν ὑπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις! Κρῖμα, διότι, κατά τά ἄλλα, ὁ ἀγών σας ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι θεάρεστος! Λέγοντας, ὅμως, πολλές ἀνακρίβεις κατά τῶν Ὀρθοδόξων τοῦ Πατρίου (τοὐλάχιστον μέχρι καί τήν κοίμησιν τοῦ Ἁγίου καί Ὁμολογητοῦ πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, +1955, δέν ὁμιλῶ διά τούς σημερινούς), ἀμαυρώνετε τόν ἀγῶνά σας! Κρῖμα!

[ΟΡΘΟΔΟΞΗΖΩΗ]

Ο Μολυσμός των Μυστηρίων

Κατὰ ἀδιαμφισβήτητον ἐκκλησ. ἀρχὴν ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι διοικητικῆς-θεσμικῆς μορφῆς. Ἡ εἶναι ἑνωμένη ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ. “Εἷς Κύριος· μία Πίστις· ἓν Βάπτισμᾳ· εἷς Θεὸς καὶ Πατὴρ πάντων, ὁ ἐπὶ πάντων καὶ διὰ πάντων καὶ ἐν πᾶσιν ἡμῖν”. Ἡ ἑνότης αὐτὴ παρασαλεύεται μόνον ἀπὸ τὰς ἑτεροδοξίας. Ὁ ἑτέρως, παρ’  ὃ παρέλαβε, φρονῶν,  παύει νὰ ἔχῃ τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τὴν κοινωνίαν τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Διὰ τοῦτο κατὰ τὴν Ε΄ Σύνοδον (Πρᾶξ. Α΄ §3, 17) ὑπέρτατο χρέος τῶν ἱερέων, φυλάκων τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἡ περιφρούρησις τῆς πίστεως. Ἡ ἔκπτωσις ἱερέων ἀπὸ τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως μιαίνει τὰ ὑπ’  αὐτῶν τελούμενα μυστήρια καὶ αἴρει ἀπὸ αὐτοὺς τὸ χάρισμα τῆς πνευματικῆς πατρότητος. Ἀντὶ ποιμένων ἀποβαίνουν λύκοι, κατατρώγοντες τὸ ποίμνιόν τους (βλ. Πρᾶξ. ΣΤ΄ §15, 10 καὶ Πρᾶξ. Α΄ 3, 14). Διὰ τοῦτο ὁ Ἰουστινιανὸς δηλοῖ (καὶ ἡ Σύνοδος ἐπικυρώνει τὴν ”θέσιν” αὐτὴν (ἐν Πράξει Ζ΄ §16, 1-2), ὅτι οὐδέποτε θὰ ἀνεχθῆ νὰ λάβῃ τὴν θείαν κοινωνίαν ἀπὸ ἱερεῖς ὑπόπτους ἐπὶ αἱρέσει. Καὶ οἱ ὀρθόδοξοι καθ’  ὅλον τὸ διάστημα τοῦ ἀκακιανοῦ σχίσματος ἠρνήθηκαν νὰ κοινωνήσουν τῶν ἀχράντων μυστηρίων ἀπὸ χειρῶν ἁπλῶς ὑπόπτων. “Ἀκοινώνητοι διὰ τί μένομεν ἐπὶ τοσαῦτα (35) ἔτη;  Διὰ τί οὐ κοινωνοῦμεν; (Α.C.O. 3, σελ. 72). Ἱερεῖς καὶ πατέρες εἶναι μόνον οἱ τηροῦντες τὴν πίστιν ἀνόθευτον (Πρᾶξ. A΄ §3, 14).

(«Ἡ Πέμπτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος» τοῦ Μελετίου (Καλαμαρᾶ), μητροπ. Νικοπόλεως, Ἀθῆναι 1985, σελ. 104-17).

[HarosOfStyx]

"σε επισκοπή που υπάρχει";; Μήπως εννοείς ΔΕΝ υπάρχει; Η παρέλειψες κάποια λέξη;