mayaken - σιγά το πράγμα ( unmixed )

στίχοι/rec: mayaken
over instrumental
PROXEIRO UNMIXED TAPE
- Κατα 'πιαμε την Κολαση -

[mayaken]

Κάθε φορά που γράφω κάτι νιώθω πως όλα μου σκαν
Κι εκεί κλεινω όλες τις κόλλες τις πετώ αφού μ' ακουμπάν
Εμένα πρώτα ψαχνω αλλά έχω χτίσει αυτό το τοίχος να μη φαίνεται η ζημιά
Και αυτοί είναι τρίτοι στην υπόθεση
Δεν ακούω κι ας Μίλαν
Κι ας φιλαν, είσαι σίγουρος πως τα χείλη δε τρύπαν την καρδιά;
Που είν' τα σκοινακα, τα σκονακα
Με τα - το έργο κλείνει πάντα τις κουρτίνες - πέφτει ξάπλα
Δε θα με χτίσει κάποιος άλλος ανακαλύπτω την πλάκα
Κι πέφτουνε σα ντόμινο υπνωτισμενα ανθρωπάκια
Ας έρθει το σκυλί, πουλάω τρέλα μονάχα
Και εσύ το ύφος σου κι αυτά που έχεις μαζέψει με τους δικούς σου καβατζα
Με μαζεύουν με τα μούτρα μου τα σάπια
Ναι, κόλλησα όσα ήθελα κι τα 'πια
Ναι, το 'κρυψα για αυτό μη ψάχνεις τζαμπα
Ναι, το σβησα στην ώρα του φορτσατα
Καύτρα καυτρα και μαζεύω τόση πίσσα που έχω γαμηθει στο βήχα
Ρούφα, φύσα, άφησα πίσω μου τα ξίδια, πιάσαμε άλλα
Και πέφτεις μεστην τρύπα σα χαζός,
Έκανες ανοιχτή τζιβανα φτύνει πράμα όπως καρδιά που ανοίγει πάνω στο μικρόφωνο και κλείνει την παράσταση με θλίψη και κλάμα
Θα με κρύψει κάποιο σύννεφο ούτως η άλλως οπότε σιγά το πράγμα
Μη κοιτάς ψηλά, εκεί δε πετάνε αλλά,
Θα πέσουμε για εσάς,
Στάλα, στάλα..
Μη με ρωτάς τι θα πιω
Βάλε ένα μέτριο, γλυκό, σκέτο ή ο, τι κάτσει
Όπως κι οι αποφάσεις μου ακόμα δεν έχουμε κατασταλάξει
Διαφωνουμε συνεχώς για κάτι που ούτε καν γνωρίζω αν θα υπάρξει
Το μέλλον μου τσιγάρο, καίει και σβήνει στο τασάκι, μπαμ στο επόμενο
Κι αν είχα το όπλο θα 'ταν όμορφο, τέλος, ελπίζω ανώδυνο
Το πόνο νιώθω εδώ κι δε ξεβαφει
Δε θα ξεγραφτει γιατί το γράφει μανιωδώς για να το σκάσει
Έχω υποσχεθεί 3 CD και μόνο εγώ τα χω απολαύσει
Έχω πεθάνει μια ζωή παρέα με λάθη
Παρέα με τις σκέψεις μου κάνεις ο, τι σκέφτομαι να μη γράψει
Είναι μυστήριο σε ενδιαφέρει κι σκαλίζεις λεπτομέρειες για να κλέψεις το χρυσαφι
Κλειδωμένο στο κεφάλι μου, δεν μπαίνεις μη τη ψάχνεις
Μετρω τις αποστάσεις μου απ' το θάνατο κι αυτός μέτρα μετρά, μετά, με σκεπάζει σαν πτώμα στο δωμάτιο που μοιρολογούν στην άκρη
Προμηθεύομαι απ' το φως σας το σκοτάδι έχω μισήσει τον κόσμο όσο έχω υπάρξει
Δε γνωρίζω για το ποιος θα 'ρθει να σώσει το τομάρι μας μα για το ποιος είναι έτοιμος το τόπο του να κάψει
Τι σκατα έχουν τα μούτρα μου κι με τραβανε οι μπάτσοι?
Τι σκατα έχουνε πάλι..?

[-pad]

έντιτ: είχα γράψει τους στίχους, αλλά είχαν διάφορα λάθη, οπότε αφού τους ανέβασες εσύ, κομπλέ.


να 'σαι καλά ρε τσάκαλε <3

[xristina.k]

Φτύνει πράγμα όπως καρδιά που ανοίγει πάνω στο μικρόφωνο και κλείνει την παράσταση με θλίψη και κλάμα.

[ΑγγελοςΑκριωτης]

Το μέλλον μου τσιγαρο

Και σβήνει στο τασάκι