ΗΛΙΟΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ – Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ - ΜΑΝΩΛΗΣ Α. ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ (ΠΟΙΗΣΗ: Δες την περιγραφή)

ΗΛΙΟΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ – Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

Μην αμφισβητείς την ομορφιά της φύσης,
αν τη βρεις,
θετική ενέργεια είναι
με απίστευτη αγνότητα και τελειότητα
και ποτέ δε λέει ψέματα,
απλά βρίσκεται στην αρμονική σχέση
αυτού που πιστεύεις
με ό,τι πράττεις.

Αφουγκράσου τα ηλιοσκαλοπάτια,
τις γαλαζοπράσινες θάλασσες,
τις χρωματιστές ακρογιαλιές
με τις μαγικές ανατολές
και τα κόκκινα ηλιοβασιλέματα.
να φωνάζουν: «Σ’ αγαπώ»
.
Πες: «Ναι».

Κι αν βρεθείς πληγωμένος,
λυγισμένος απ’ τις κακουχίες,
τις αρρώστιες και τον πόνο.
Πες: «Όχι. Θα επιμείνω να γνωρίσω την αγάπη».

Με την καρδιά δίπλα στον νου
πάρε τις πιο μεγάλες αποφάσεις
και δώσε απαντήσεις
στα πιο καθοριστικά διλήμματά σου
κι ας μένει πάντα μια απορία για όλα.

Ναι,
με αυτές τις πιο μικρές λεξούλες,
το Ναι και το Όχι.

Μέχρι τώρα,
όσες φορές είπες Όχι
και δεν άκουσες την καρδιά σου,
την κλείδωσες
και ξόδεψες τη ζωή σου,
γιατί η λογική σαν λογιστής,
τις κρίσιμες στιγμές,
σου έλεγε κάθε φορά
τι έπρεπε να κάνεις.
Δεμένος στον κάβο της
στερήθηκες τα ομορφότερα ταξίδια.

Αφουγκράσου,
την ευτυχία να απολαμβάνεις
μια απολαυστική απόδοση
της σύνθεσης της χαράς της ομορφιάς
από τις γαλαζοπράσινες θάλασσες,
τις πλουμιστές ακρογιαλιές
με τις μαγικές ανατολές
και τα κόκκινα ηλιοβασιλέματα
να ψιθυρίζουν:
«Σε όποιον αγγίξει
το άλικο φως της ψυχή σου
χάρισε τη δική σου.
Είσαι τόσο ασήμαντος
μπροστά στην απεραντοσύνη
της θεϊκής μουσικής του Σύμπαντος,
στη λυρική,
χαρούμενη ή λυπημένη,
πάντοτε συγκινητική στα βάθη της ψυχής,
που είναι αδύνατο να την αισθανθείς χωρίς δάκρυα».

Δες πώς απλώνουν
με απαλότητα τα χέρια τους,
πιότερο από χάδι,
πιότερο από νανούρισμα,
για να σου σκουπίσουν τα δάκρυα,
μεταδίδοντας τη μαγεία
της χρυσοκέντητης ομορφιάς
της άφωνης Σελήνης,
τη θαλπωρή του ολάνθιστου ονείρου,
την προσμονή και το ανάσασμα της ελπιδοφόρας βροχής.

Αν οι άνθρωποι άκουγαν
την τόσο όμορφη μουσική του Σύμπαντος,
η ζωή στη γη θα ήταν πολύ καλύτερη.
Η τρυφερότητα δεν είναι ανημποριά,
δεν είναι αδυναμία,
είναι αγάπη,
αθωότητα
και σθένος.

Άκου,
«Πάντα θα είμαστε εδώ», σου λένε.
«Υπομονή,
η ζωή σου χρωστά πολλές στιγμές
ντύσε με χρώματα,
το λαμπρό έργο της ψυχής σου
γδύστηνα και περπάτησε ήσυχα
κατά μήκος της ακτής,
η ομορφιά φέρνει όλη την παραλία σε λήθαργο
κι άκουσε με ενθουσιασμό τα χρώματα της μαγικής μουσικής
από τις γαλαζοπράσινες θάλασσες,
με τις πλουμιστές ακρογιαλιές
με τις μαγικές ανατολές
και τα κόκκινα ηλιοβασιλέματα.

Είναι ομορφιά να ξέρεις
ότι αυτή τη στιγμή πολλοί άγνωστοι
από όλο τον κόσμο
ακούνε αυτή την όμορφη μουσική του Σύμπαντος.
Κάποιος κλαίει,
κάποιος χαμογελά,
κάποιος σπουδάζει ή αποκοιμιέται,
κάποιος άλλος ελπίζει
ότι αύριο θα είναι μια καλύτερη μέρα.
Ακόμα κι αν δεν θα σε γνωρίσω ποτέ,
εσένα που έσκυψες κάποτε σε μια ακρογιαλιά
και έπιασες με αγάπη για να θαυμάσεις ένα χρωματιστό βότσαλο
σου εύχομαι μια ευτυχισμένη ζωή.
Αλλά είσαι κι εσύ μέρος της χαράς μου
όταν βρισκόμαστε ξανά εδώ στη ζωή
το βράδυ ή το πρωί
και ακούμε την ίδια όμορφη μουσική
που ερμηνεύει το νέκταρ του Θεού
που βγαίνει από τον παράδεισο».

Ζωή:
Η τύχη να υπάρχεις,
το θάρρος να της χαμογελάς,
η επιθυμία να ελπίζεις,
η δύναμη να της αντισταθείς
και η ταπεινότητα να την ευχαριστείς.

Μην αμφισβητείς την ομορφιά της φύσης,
αν τη βρεις,
θετική ενέργεια είναι
με απίστευτη αγνότητα και τελειότητα
και ποτέ δε λέει ψέματα,
απλά βρίσκεται στην αρμονική σχέση
αυτού που πιστεύεις
με ό,τι πράττεις.

Πάντως είναι και κάτι δάκρυα
που προσπαθώντας να μην τρέξουν
στις ήττες σου,
σαν χάλκινες φωνές σου δείχνουν
προς τα που πρέπει να πας,
να βρεις την λησμονημένη αγάπη
και καταλήγουν να κόβουν σαν ξυράφια
το μυαλό και την ψυχή σου
από εκεί που ξεκινούν τα μεγαλύτερα
και τα πιο όμορφα ταξίδια.

Ακούγοντας αυτή τη μουσική,
τα δάκρυα κυλούν άθελά τους,
επιβάλλοντας την κάθαρση ψυχής και σώματος.
Θεέ μου,
τι χαρά το άκουσμα Σου περιέχει τα πάντα...
Γέννηση, Τελειότητα, Απώλεια, Μοναξιά,
Αποχωρισμό από κοντινούς και αγαπημένους.

ΜΑΝΩΛΗΣ Α. ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ 7-8 (Δ:13-8-24)

Pictures: Pixabay #Music: St. Francis - Josh Lippi & The Overtimers #Take Me to the Depths Midnight North #Dream Land -The 126ers #FLOWER (Επίσημη Μουσική Βίντεο) #Video musical oficial de Flower #Flower Vidéo de musique officielle #Offizielles Musikvideo #Video musicale ufficiale di fiori YouTube #Ukraine #War

#earthy crust
Beautiful Relaxing Music, Peaceful Soothing Instrumental Music,
Darling Ranch 💓 Earthy Crust Jingle Punks 💓no war Ukraine

Relaxing Harp Music: Sleep Music, Meditation Music, Spa Music, Study Music, Instrumental Music

[giuseppegulino]

complimenti cari per questa stupendo video e per la stupenda musica un mio caro saluto giuseppe

[serbangabriela]

Beautiful. Happy women's day for all women in your

[ManolisKatsoulis]

ETERNAL THIRST

Ah, woman!
How small would the world be without you?
How could I adorn with my lips
your diaphanous neck?
How with my fingertips
comb the wings of your passion?
How with my cries and tears
slay your Erinyes?

Ah, woman!
You transformed into Daphne
to escape my desire,
since the winged God of love
and passion
struck me with his arrows
and ignited within me a burning passion for you.
Like inconsolable Apollo,
I beg you to return
and with a branch of you,
so I may remember you forever,
I adorned my forehead
and my golden lyre.

Ah, woman!
You emerged from the depths of the Earth like a rose.
The rivers, the seas, the mountains, and the plains
were flooded by your blood and sweat.
Like a seashell, you stole the breath from the wind
to resurrect your children with revolutionary songs.
Witnesses to my oath are the petals of the flowers
that copied from you:
the texture of your breasts,
the colors of your eyes,
the scent of your breath.

Ah, woman!
How small would the world be without you?
Colorless and timeless and false.
Its day, without Sun.
Its night, without stars and Moon.
Its seasons, without Summer.
Its Spring, without blossoms and fragrances.
Its Summer, without sea and coolness.
Its Autumn, without fruits.
Its Winter, without snow.

And when
the icy wind passes, whistling,
echoing the silence,
plucking your petals:
The world becomes poorer.
The Moon hides
and calls the daughters of the night to dim the stars.
The sunset is deprived of its colors.
The lighthouse collapses and loses its light.

And when,
in the secret hours of the evening
your glass is missing from the table,
eternal thirst your truth,
unstoppable, it emerges full of nostalgia
dancing to the rhythms that come
from the intoxicating song of the wine.
In the vase, the flowers wither.
Paradise is transformed into hell
and the glory of love and passion
into pain and lament.

My mind overflows with poetic reflections
and imagines you naked,
wrapped in your silky, tender skin.

My memory paints you
like the oasis of sunlit days,
like the magic of the smile of the Alcyone days,
in the heart of Winter.

My heart, distraught,
devastated by the chaos of loneliness,
shivers like the ears of corn in the plain
at the mercy of the unexpected wind,
mourning its lost treasure.

And I do not weep for you,
I weep for myself
who lost my light.
In any case,
you were a star
that illuminated the earth
and now you flew high,
you left to illuminate even more,
to beautify even the stars.

MANOLIS A. KATSOULIS

[flocke]

Thanks so very much for beautiful Video, many greetings from Northern Germany Renate