Είναι κάτι γυναίκες...

Ποίηση: ΜΑΡΙΑ ΓΑΣΠΑΡΑΤΟΥ
. . . . . . . . . . . . . . .

Είναι κάτι γυναίκες, μελωμένα φθινόπωρα.
Ό,τι έχουν το δίνουν κι απομένουν γυμνές.
Αγαπάνε με πάθος κι όμως νιώθουν ταυτόχρονα
πως ελάχιστα δίνουν και δεν είναι αρκετές.

Είναι κάτι γυναίκες, γεννημένες για θαύματα.
Κάπου μες στην ψυχή τους κατοικεί ο Θεός.
Τη ζωή τους σου δίνουν, δε ζητούν ανταλλάγματα
κι η αγάπη τους είναι μιας θυσίας βωμός.

Είναι κάτι γυναίκες, δακρυσμένα φθινόπωρα.
Μοιάζουν δέντρα αφημένα σ' έναν κρύο βοριά.
Ό,τι έχουν το παίρνει και ζητά περισσότερα.
Τις αφήνει μονάχες στην οργή του χιονιά.

Είναι κάτι γυναίκες, που σπανίζουνε σήμερα.
Αν τις δεις στάσου λίγο ρίξε τους μια ματιά.
Στο ζεστό τους το βλέμμα θα ξεχάσεις τα εφήμερα
και θα νιώσεις μοιραία πως γεννιέσαι ξανά.