365 Ποιήματα | Μαραθώνιος - Ορεσίβιος #101

Χαίρετε, αγαπητοί φίλοι του βιβλίου!

Σε αυτήν την σειρά βίντεο, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την αγάπη μου για την ποίηση. Θα προσπαθήσω για 365 μέρες να σας χαρίζω και ένα ποίημα κάποιου γνωστού ή και άγνωστου ποιητή.

Ορεσίβιος, Μαραθώνιος

Μπρος στη γραμμή.
Άγια στιγμή.
Και μιαν ευχή, ζητάει να φτάσω ως το τέρμα!
Ένα σταυρό
και ξεκινώ.
Πόσες φορές καρφιά μου μπήγουνε στο πέλμα…

Για ένα κλαδί!
Ω! σαν παιδί…
Γιατί δεν πρέπει «να αφήνεις ότι αρχίζεις»!
Πόδια βαριά
κι ανηφοριά.
Κόντρα σε κάθε σου εμπόδιο συνεχίζεις!

Πόσες φορές,
στιγμές σκληρές.
Τα πόδια κόβονται και δεν ακολουθούνε.
Μα η ψυχή,
θέληση, αρχή,
να συνεχίσουνε και πάλι τα ωθούνε!

Χειροκροτούν.
Πώς σε κοιτούν…!
Τώρα φτερά τα πόδια βγάζουνε και πάλι!
Κάποια απορεί:
«Μα πως μπορεί;»
Μεγάλη η απόσταση, μα η πίστη πιο μεγάλη!

Τριανταοχτώ.
Βήμα κοφτό.
Λίγο απέμεινε, μα δύναμη δεν μένει.
Κρατώ σφιχτά
τα φυλαχτά.
Μια υπόσχεση και κάποιος που προσμένει.

Και τώρα να
που ταπεινά
μπαίνω στο στάδιο! Μα λες αλήθεια να ‘ναι;
Τρέχω μ’ ορμή!
Για μια στιγμή,
θαρρώ τα πόδια μου στη γη πως δεν πατάνε!

*ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ!
Μέσα σεισμός!
Το «ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ» μπορώ πια να ψελλίσω!
Μιαν αγκαλιά
και δυο φιλιά
και ένας κόμπος… δεν μ’ αφήνει να μιλήσω.

Τόση χαρά
μα πως χωρά;
Κι ευγνωμοσύνη και αγάπη και τόσα άλλα.
Σε δυο λεπτά
περνούν μπροστά
εικόνες, κόπος, πόνος, όνειρα μεγάλα!

Κοιτώ ψηλά.
Δάκρυ κυλά.
Σ’ ευχαριστώ που με αξίωσες να τρέξω!
Μάθημα ζωής!
Τρόπος να ζεις!
Κι απ’ την αρχή τον ίδιο δρόμο θα διαλέξω!

*Οι τρεις τελευταίες στροφές του ποιήματος δεν ηχογραφήθηκαν λόγω κάποιου τεχνικού λάθους.

Μουσική: Concerto No.1 In E Major Op. 8 No. 1, Rv269, Spring - Vivaldi

©Δεν έχω πνευματικά δεδομένα επί του έργου. Η αναπαραγωγή γίνεται αυστηρά για εκπαιδευτικούς σκοπούς.

#365ποιήματα #ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ #ΠΟΙΗΣΗ

[Sofia_Gkotzamani]

ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ!
Μέσα σεισμός!
Το «ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ» μπορώ πια να ψελλίσω!
Μιαν αγκαλιά
και δυο φιλιά
και ένας κόμπος… δεν μ’ αφήνει να μιλήσω.

Τόση χαρά
μα πως χωρά;
Κι ευγνωμοσύνη και αγάπη και τόσα άλλα.
Σε δυο λεπτά
περνούν μπροστά
εικόνες, κόπος, πόνος, όνειρα μεγάλα!

Κοιτώ ψηλά.
Δάκρυ κυλά.
Σ’ ευχαριστώ που με αξίωσες να τρέξω!
Μάθημα ζωής!
Τρόπος να ζεις!
Κι απ’ την αρχή τον ίδιο δρόμο θα διαλέξω!

[Sofia_Gkotzamani]

Ευχαριστούμε πολύ Ανδρίκο για την υπέροχη απαγγελία!

[Mikros_Anagnostis]

Λόγω κάποιου τεχνικού λάθους δεν ηχογραφήθηκαν οι τρεις τελευταίες στροφές του ποιήματος. Θα τις βρείτε στο καρφιτσωμένο σχόλιο.

[meliio]

Καλησπέρα! Ποιος είναι πίσω από το όνομα Ορεσιβιος;ξέρουμε;