Γιατί υπάρχουν οι θλίψεις στη ζωή μας, γιατί ο Θεός δεν ακούει τις προσευχές μας;

Τι μας διδάσκει ο Θεός μέσα από τις δοκιμασίες της ζωής, πως ωριμάζει η ψυχή μας μέσα από τις θλίψεις;
Ματθ. 22,36 διδάσκαλε, ποία ἐντολὴ μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ;
Ματθ. 22,37 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔφη αὐτῷ· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου.
Πως μας μαθαίνει ο Κύριος να τηρούμε αυτή την πρώτη και μεγάλη εντολή;

Η πρώτη εντολή λέει, αγαπήσεις Κύριο τον Θεό σου, με όλο σου το είναι.
Τι σημαίνει αγάπη όμως; Αποδοχή άνευ όρων. Ζητάμε από το Θεό, κάνουμε αιτήματα, αλλά δεν ικανοποιούνται πάντα, πολλές φορές μάλιστα μας έρχεται και το αντίθετο από αυτό που ζητάμε, θλίψεις στη ζωή μας, και λέμε, μα καλά τι γίνεται; Αυτό που γίνετε είναι, ότι ο Θεός μας μαθαίνει την πρώτη εντολή, να τον αγαπάμε με όλο μας το είναι, όπου τι είπαμε ότι σημαίνει αγάπη;. Αποδοχή άνευ όρων. Το να λέμε αγαπώ κάποιον γιατί μου κάνει τα χατίρια, φυσικά αυτό δεν είναι αγάπη αλλά βόλεμα, συμφέρον. Αγαπούμε το Θεό άνευ όρων, όπως και εκείνος μας αγαπά άνευ όρων.
Δηλαδή, μας λέει ο Θεός: Δεν τηρείς τις εντολές μου, έχεις κάνει μια ψυχή χάλια μαύρα, κάνεις συνέχεια του κεφαλιού σου, αλλά δεν πειράζει, Εγώ σε αποδέχομαι και ας είναι έτσι η κατάσταση. Αυτό λοιπόν καλούμαστε να του το επιστρέψουμε. Λέμε και εμείς δηλαδή με τη σειρά μας στο Θεό: Δεν ικανοποιείς τα αιτήματα μου, δεν μου δίνεις όσα σου ζητώ, επιτρέπεις θλίψεις και στεναχώριες στη ζωή μου, αλλά δεν πειράζει, εγώ σε αποδέχομαι, χωρίς να σου θυμώνω και να γκρινιάζω. Και έτσι χτίζετε μια σχέση αληθινής αγάπης με το Θεό.
Φυσικά, το χτίσιμο της σχέσης αυτής, είναι μακροχρόνιο, θέλει πολύ δουλειά και περνάει από πολλά στάδια.
Η αγάπη μας προς το Θεό, η αποδοχή δηλαδή, χτίζετε σταδιακά. Στην αρχή ναι, θα γκρινιάζουμε, θα του κάνουμε παράπονα που δεν μας κάνει τα χατίρια, θα του θυμώνουμε και αυτό όλο είναι φυσιολογικό και πρέπει να το αφήνουμε να κάνει τον κύκλο του, όχι να το απωθούμε. Σιγά σιγά με τα χρόνια, μαλακώνει η ψυχή και ωριμάζει !!
Και φυσικά, μην μας περνάει από το μυαλό, ότι επειδή εμείς ακόμα δεν μάθαμε να Τον αγαπάμε, τότε ούτε και αυτός μας αγαπά. Φυσικά και μας αγαπά (είπαμε, αποδοχή άνευ όρων). Όταν μαθαίνουμε να τον αγαπάμε, τον αγαπάμε με την δική Του την αγάπη, (δεν του προσφέρουμε κάτι δικό μας. Τα σα εκ των σων που λέμε) μεταλαμβάνουμε Εκείνον δηλαδή, γινόμαστε Εκείνος. Αυτό είναι και το καθ’ ομοίωση.

#ορθοδοξία #θλίψη