ΜΑΣΤΟΡΑ ΣΤ.ΟΠΕΡΕΤΕΣ 'ΡΟΖΑ ΡΟΖΙΝΑ ΡΟΖΑ'Γιώργος Ψαρουδάκης Τενόρος Ορχήστρα Καμεράτα Sergey Maliovani.

ΜΑΣΤΟΡΑ ΣΤΑΘΗ. ΟΠΕΡΕΤΕΣ. "ΡΟΖΑ ΡΟΖΙΝΑ ΡΟΖΑ" Fοχ. Από την οπερέτα "Η ΡΟΖΑ ΜΑΣ" των Γιάννη Πρινέα (λιμπρέτο) - Στάθη Μάστορα (μουσική) 1935.
Γιώργος Ψαρουδάκης, τενόρος. Ορχήστρα καμεράτα. Δνση Sergey Maliovani.
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΤΟΥ ΜΟΥ ΜΑΕΣΤΡΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΥΔΑΚΗ ΑΡΧΙΜΟΥΣΙΚΟΥ ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΒΟΛΟΥ, ΜΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΟΥ ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΑΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΒΟΛΟΥ ΥΠΟ ΤΗ Δ/ΝΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ.

[giorgospsaroudakistenor]

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΤΟΥ ΜΟΥ ΜΑΕΣΤΡΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΥΔΑΚΗ ΑΡΧΙΜΟΥΣΙΚΟΥ ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΒΟΛΟΥ, ΣΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΟΥ ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΑΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΒΟΛΟΥ ΥΠΟ ΤΗ Δ/ΝΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ. Γιώργος Ψαρουδάκης, τενόρος.

[giorgospsaroudakistenor]

Στάθης Μάστορας ( 1893-1943) Λίγα λόγια για τον συνθέτη
Ο προικισμένος συνθέτης της "Ριρίκας", της "Πιπίτσας" και πολλών άλλων μεγάλων επιτυχιών της Αθηναϊκής Οπερέτας της περιόδου του μεσοπολέμου γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 21 Νοεμβρίου 1893.
Ήταν γιος του Μιχαήλ Μάστορα (1864-1942), σπουδαίου Κερκυραίου μουσικοδιδάσκαλου και διάσημου κορνετίστα, ιδρυτή του Ωδείου της Κερκύρας, ο οποίος ενέπνευσε στο μικρό Ευστάθιο (Στάθη) την αγάπη του για τη μουσική .
Κοντά στον πατέρα του και στους κερκυραίους μουσικούς Δημ. Ανδρώνη, Αλεξ. Γκρέκ και Εδουάρδο Βουσολίνο, ο Στάθης Μάστορας θα διδαχθεί πιάνο, αρμονία, αντίστιξη κλπ.
Στις αρχές του αιώνα εγκαθίσταται με την οικογένεια του στην Ερμούπολη όπου ο πατέρας του διορίζεται καθηγητής μουσικής στο Γυμνάσιο Σύρου και αργότερα (1926) αρχιμουσικός στη Φιλαρμονική Σύρου.
Φύση ανήσυχη και χαρισματική όπως ήταν ο Στάθης Μάστορας έρχεται το 1912 στην Αθήνα και εγγράφεται στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή το Μανόλη Καλομοίρη στα ανώτερα θεωρητικά και παράλληλα φοιτά στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Κατά τη διάρκεια της μακράς στρατιωτικής του θητείας ( 1913-1922 ), υπηρετεί σαν μουσικός στην "Ορχήστρα Πνευστών της Φρουράς Αθηνών", υπό τους κερκυραίους αρχιμουσικούς Σπύρο Καίσαρη και Βίκτορα Μαυρόχη. Στο διάστημα αυτό ολοκληρώνει τις σπουδές του και γνωρίζει από κοντά το αθηναϊκό μουσικό θέατρο, Επιθεώρηση και Οπερέτα, στο οποίο και αφιερώνεται. Οι επιτυχίες των Σακελλαρίδη και Χατζηαποστόλου στην Οπερέτα τον συναρπάζουν. Γνωστός ήδη στους αθηναϊκούς μουσικούς κύκλους από τα πρώτα δείγματα του ταλέντου του, θα υπηρετήσει τα επόμενα χρόνια με πάθος το μουσικό θέατρο το οποίο και θα κοσμήσει με μερικές από τις πιο όμορφες μελωδικές του σελίδες, μοναδικού κάλλους που ο απόηχος τους κρατεί μέχρι σήμερα.
Η επιτυχία δε της πρώτης του οπερέτας "Μιράντα" σε κείμενα των Σαμαρτζή-Μηλιάδη, θα του δώσει φτερά.
Στα τέλη του 1922 έρχεται για περιοδεία στην Αίγυπτο, σαν μαέστρος του οπερετικού θιάσου "Ν. Πλέσσα", όπου και θα παραμείνει κατόπιν διορισμού του σαν διευθυντής της "Μικτής Ορχήστρας του Μουσικού Συλλόγου Ερμής" στην ακμάζουσα ομογένεια της Αιγύπτου στο Καρφ Ελ Ζαγιάτ.
Στην Αίγυπτο ο Μάστορας θα αναπτύξει αξιόλογη μουσική δράση, θα ανεβάσει δε μεταξύ άλλων και την οπερέτα του "Μιράντα" και θα εκδώσει και δύο ποιητικές συλλογές "Πνοές" το 1925 και "Τίποτε" το 1927 από τις εκδόσεις "Νέα Ζωή" της Αλεξάνδρειας.
Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα το 1927, αρχίζει μια από τις πιο λαμπρές περιόδους της συνθετικής του δράσης που διαρκεί μέχρι το 1935.
Οι Οπερέτες του ανεβαίνουν η μία μετά την άλλη και γίνονται μεγάλες επιτυχίες στις αθηναϊκές σκηνές και σ' όλο το πανελλήνιο:
"Ροκοκό", "Το αδελφάκι ο Λαύρακας", το 1927 "Παραχαράκτες" σε κείμενα του Τίμου Μωραϊτίνη, η πασίγνωστη "Ριρίκα μας" σε κείμενα Γιάννη Πρινέα που ανέβηκε στις 21 Ιουλίου του 1930 στο θέατρο "Αθήναιον" με πρωταγωνίστρια την περίφημη Μαρίκα Κούρμη και που χάλαγε κόσμο για τρία χρόνια στα οποία παιζόταν συνέχεια, "Δεν πεθαίνουν οι γυναίκες" το 1933, η δημοφιλής οπερέτα "Η Πιπίτσα μας" σε κείμενα Γιάννη Πρινέα το 1934 με πρωταγωνίστρια την ασύγκριτη Μαρίκα Κρεββατά, "Η βασίλισσα του καρναβαλιού" και τέλος "Η Ρόζα μας" σε κείμενα Γιάννη Πρινέα το 1935.
Εκτός από τις Οπερέτες του ο Στάθης Μάστορας συνθέτει και δεκάδες άλλα τραγούδια ενώ πολλά απ' αυτά θα γίνουν και ευρύτατα γνωστά στο κοινό και από την κυκλοφορία τους σε έντυπα φυλλάδια, δίσκους και παρτιτούρες (Το τραγούδι Ριρή-Ριρή-Ριρίκα πραγματοποίησε ένδεκα εκδόσεις από τον μουσικό-εκδοτικό οίκο Κωνσταντινίδη ).
Όμως το καταπληκτικό είναι ότι όλη αυτή τη μουσική δραστηριότητα του σαν συνθέτης ή μαέστρος ο Στάθης Μάστορας την ασκεί παράλληλα με το λειτούργημα του καθηγητή Μαθηματικών στη Μέση Εκπαίδευση. Μάλιστα το 1935 η επιστημονική του εργασία "Γενίκευση της θεωρίας των διατάξεων και μεταθέσεων" έτυχε πολλών επαίνων.
Σαν καθηγητής υπηρέτησε σε διάφορα σχολεία και από το 1937 στο Γυμνάσιο Άνω Βιάννου.
Σε μια ανάπαυλα της μουσικής του ζωής ο Στάθης Μάστορας σ' αυτή την όμορφη γωνιά της Κρήτης, πατρίδα του Γιάννη Κονδυλάκη, θα γοητευτεί ιδιαίτερα από τον τόπο και τους κατοίκους του (όπως γράφει και στο ποίημα του για τη Βιάννο "Στην πλαγιά του βουνού φαντασία του νου δε σε γράφει...").
Από 'δω και πέρα η Βιάννος θα γίνει ο τόπος των ονείρων του. Ο Πρίγκιπας της μελωδίας, ο εκλεκτός των αθηναϊκών σκηνών και σαλονιών, ο αγαπητός δάσκαλος για τους μαθητές του, εδώ στη Βιάννο θα βρει τον άλλο του εαυτό, τη Μούσα των ονείρων, την Αικατερίνη Χλειουνάκη με την οποία παντρεύεται το Μάιο του 1939, ενώ την ευτυχία τους ολοκληρώνουν σε λίγο και τα δύο παιδιά τους ο Μιχάλης και η Ρίτα.
Κείμενο του Γιώργου Ψαρουδάκη, τενόρου