Γιάννης Μαρκόπουλος - ΠΕΡΑΜΑ - Γιώργος Χρονάς

Πέραμα.
Περίκλειστο μανουάλι με φλογίτσες, που ζεσταίνουν ανάγκες , καημούς και βάσανα , μεράκια κρυφά.
Καρνάγια,φημισμένοι τεχνίτες και μαστόρια, ναυπηγεία άνθρωποι και σκαλωσιές , άνθρωποι και καζάνια , πόνος από το ματσακόνι, από την αμμοβολή. και από τα εργατικά ατυχήματα .
Και η ζώνη,που έδινε ψωμι στους περίφημους εργάτες και αμμοβολιστές , τώρα υπολειτουργεί και η ζωή υπολείπεται...
Άνθρωποι , άλλοτε αγωνιστές και περήφανοι, τώρα βυθισμένοι στο διαρκές πένθος της ανεργίας , της φτώχειας .
Μα όταν σουρουπώνει τρέμουν οι φλογίτσες στα χειροποίητα σπίτια πάνω στο βουνό, και η μεταμόρφωση αρχίζει.
Όλοι βασιλιάδες , πολεμιστές της ζωής , στο δικό τους κομματι γης , που μπήκαν μπροστά στις μπουλντόζες για χάρη του, βγάζουν μπουζούκια , μπαγλαμάδες και πίνουν και τραγουδούν το όνειρο που χάθηκε .
Οι μυρωδιές από πετρέλαιο, μοράβια, λάδια και καμένα λάστιχα υποχωρούν και τα καλοκαιρινά κρινάκια ,
λάμπουν σαν φαναράκια στο σκοτάδι.
Και οι ανιχνευτές , οι περιπατητές των πηγών ακόμα ελπίζουν εδώ στο Πέραμα!
Evi Giannioti Livada

Στίχοι: Γιώργος Χρονάς
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Ερμηνεία: Σταύρος Πασπαράκης

Πίνακας: Μαρία Πωπ ,Το Πέραμα Με Τα Μαγαζιά Και τα Καράβια 1970

Τη μέρα που ήρθα και σε βρήκα
κάτω στο πέραμα με τους γέρους
στη θάλασσα να βρίζεις
τη κάμαρα που σε γέννησε
και τον Ξέρξη

Στάθηκα δίπλα σου και σου είπα
τα κεραμίδια θα γίνουνε τσιμέντο
τα ξύλα θα γίνουνε πέτρες
η αγάπη θα γίνει χρήμα

Τη μέρα που ήρθα και σε βρήκα
κάτω στο πέραμα με τους γέρους
στάθηκα δίπλα σου και σου είπα
θα μας ξεχάσουνε την Πέμπτη
το Σάββατο, το Σάββατο την ίδια ώρα
θα αναστηθούμε