filmov
tv
Gezi - Μπρατσέρα

Показать описание
Η "Μπρατσέρα" είναι ένα τραγούδι που δεν είναι ακριβώς τραγούδι.
Είναι χαβάς και ως τέτοιος που είναι, οι στίχοι του διαφέρουν από ερμηνεία σε ερμηνεία,
αλλά έχουν ως κοινό θέμα το καλωσόρισμα των "ξένων" στο νησί της Λέρου
ενώ παρακαλάν τον καιρό να βοηθήσει αυτή τους την άφιξη.
Η Μπρατσέρα πρώτη φορά ηχογραφήθηκε από την Άννα και Αιμιλία Χατζιδάκη το 1947.
Ο Τζόσεφ, εκείνη τη χρονιά ήταν μόλις 9 ετών.
Αν στη χώρα του είχε πόλεμο, ο ίδιος δε θα σπούδαζε, δε θα γινόταν
φωτογράφος και δε θα γύριζε τον κόσμο ως καλλιτέχνης αλλά ως ξένος.
Αν ήταν από τους τυχερούς θα κατάφερνε να μπεί μαζί με άλλους
σε κάποιο φορτηγό ή βάρκα για να προσπαθήσει να περάσει σε κάποια χώρα
ελπίζοντας να επιβιώσει με νύχια και δόντια.
Αλλά αυτά είναι υποθέσεις.
Η αλήθεια είναι πως ο Τζόσεφ δε μεγάλωσε στον πόλεμο αλλά σπόυδασε και γύρισε τον κόσμο
φωτογραφίζοντας. Από τσιγκάνικες κοινότητες της Σλοβακίας
και της Ρουμανίας, μέχρι τους δρόμους της Βαρσοβίας τη μέρα του Συμφώνου,
ασχολήθηκε με τον θάνατο, τη φόρμα και τις τοπικές παραδόσεις των λαών
που γνώριζε και ζούσε μαζί.
Με τα παραπάνω στο μυαλό, η δικιά μας Μπρατσέρα καλωσορίζει τους ξένους,
και ζητάει από τη θάλασσα να μην αφρίζει για να φτάσουν ασφαλείς κοντά μας.
Μπορεί ο Κουντέλκα να μη την είχε ανάγκη, αλλά εκαντοντάδες χιλιάδες άνθρωποι
μπαίνουν σε αυτή προσπαθώντας να φτάσουν σε αυτό που εμείς θεωρούμε αυτονόητο.
Άλλο ένα βήμα μακρυά από τον θάνατο.
Gezi ήταν:
Στέλλα Λογαρά
Φωνή
Θεοφύλακτος Μακρυγιάννης
Φωνή-Κιθάρα
Κρισάκος
Φωνή
Εικόνα/Λήψη Ήχου/Μίξη:
Obscura Lab
Mastering:
Gorilla's Nest
Floor Manager/Φροντιστήριο
Ηλίας - Μαργαρίτα
Ευχαριστούμε:
τον συνεταιρισμό "Το Κιβώτιο"
για την παροχή υλικοτεχνικού εξοπλισμού
την Τόνια τον Κώστα και τον Δημήτρη
για την παραχώρηση του σπιτιού τους
Είναι χαβάς και ως τέτοιος που είναι, οι στίχοι του διαφέρουν από ερμηνεία σε ερμηνεία,
αλλά έχουν ως κοινό θέμα το καλωσόρισμα των "ξένων" στο νησί της Λέρου
ενώ παρακαλάν τον καιρό να βοηθήσει αυτή τους την άφιξη.
Η Μπρατσέρα πρώτη φορά ηχογραφήθηκε από την Άννα και Αιμιλία Χατζιδάκη το 1947.
Ο Τζόσεφ, εκείνη τη χρονιά ήταν μόλις 9 ετών.
Αν στη χώρα του είχε πόλεμο, ο ίδιος δε θα σπούδαζε, δε θα γινόταν
φωτογράφος και δε θα γύριζε τον κόσμο ως καλλιτέχνης αλλά ως ξένος.
Αν ήταν από τους τυχερούς θα κατάφερνε να μπεί μαζί με άλλους
σε κάποιο φορτηγό ή βάρκα για να προσπαθήσει να περάσει σε κάποια χώρα
ελπίζοντας να επιβιώσει με νύχια και δόντια.
Αλλά αυτά είναι υποθέσεις.
Η αλήθεια είναι πως ο Τζόσεφ δε μεγάλωσε στον πόλεμο αλλά σπόυδασε και γύρισε τον κόσμο
φωτογραφίζοντας. Από τσιγκάνικες κοινότητες της Σλοβακίας
και της Ρουμανίας, μέχρι τους δρόμους της Βαρσοβίας τη μέρα του Συμφώνου,
ασχολήθηκε με τον θάνατο, τη φόρμα και τις τοπικές παραδόσεις των λαών
που γνώριζε και ζούσε μαζί.
Με τα παραπάνω στο μυαλό, η δικιά μας Μπρατσέρα καλωσορίζει τους ξένους,
και ζητάει από τη θάλασσα να μην αφρίζει για να φτάσουν ασφαλείς κοντά μας.
Μπορεί ο Κουντέλκα να μη την είχε ανάγκη, αλλά εκαντοντάδες χιλιάδες άνθρωποι
μπαίνουν σε αυτή προσπαθώντας να φτάσουν σε αυτό που εμείς θεωρούμε αυτονόητο.
Άλλο ένα βήμα μακρυά από τον θάνατο.
Gezi ήταν:
Στέλλα Λογαρά
Φωνή
Θεοφύλακτος Μακρυγιάννης
Φωνή-Κιθάρα
Κρισάκος
Φωνή
Εικόνα/Λήψη Ήχου/Μίξη:
Obscura Lab
Mastering:
Gorilla's Nest
Floor Manager/Φροντιστήριο
Ηλίας - Μαργαρίτα
Ευχαριστούμε:
τον συνεταιρισμό "Το Κιβώτιο"
για την παροχή υλικοτεχνικού εξοπλισμού
την Τόνια τον Κώστα και τον Δημήτρη
για την παραχώρηση του σπιτιού τους
Комментарии