filmov
tv
Σταύρος Ξαρχάκος - Κόκκινα φανάρια ( ΤΟ ΚΑΛΝΤΕΡΙΜΙ ) - Ελευθερία Πάτση
Показать описание
Στα Τραγούδια λέμε ΝΑΙ «Νέοι ταλαντούχοι δημιουργοί και ερμηνευτές» 07 12 18 ΕΡΤ2
Βιολί : Τούντας Βαγγέλης
Join Eleftheria online :
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μουσική : Ξαρχάκος Σταύρος
Στίχοι : Γαλανός Αλέκος
Του λιμανιού το καλντερίμι όσοι δε ζήσαν
να που δεν ξέρουν τι ‘ναι πόνος και καημός,
πως κλαίει ο άνθρωπος που τα όνειρά του τώρα σβήσαν,
πόσο πικρός του κόσμου ο κατατρεγμός.
Πνιχτές ανάσες και βρισιές,
βαμμένα χείλια παγωμένα στις γωνιές.
Κι είναι θάνατος αργός
του πεζοδρόμιου ο νόμος ο σκληρός.
Πληρωμένες αγκαλιές
ιστορίες τραγικές
γράφονται μες στις κρύες φτωχογειτονιές.
Το τραγούδι σπαραγμός
η ζωή κατατρεγμός,
το καλντερίμι ένας ατέλειωτος καημός.
Του λιμανιού το καλντερίμι όσοι δε ζήσαν,
να που δεν ξέρουν τι ‘ναι πόνος και καημός.
Πως κλαίει ο άνθρωπος που τα όνειρά του τώρα σβήσαν,
πόσο πικρός του κόσμου ο κατατρεγμός.
Σβήσαν τα φώτα στα στενά
του λιμανιού τα καλντερίμια σκοτεινά
και σταμάτησε η ζωή
το ψέμα το φτασιδωμένο της να ζει.
Πίκρα, δάκρυ, στεναγμός
ξεχαστήκαν κι ο καημός
έγινε όνειρο γαλάζιος ουρανός
και τα πρόσωπα χλωμά,
κουρασμένα τα κορμιά
μέσα στον ύπνο ψάχνουν να βρουν λησμονιά.
Βιολί : Τούντας Βαγγέλης
Join Eleftheria online :
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μουσική : Ξαρχάκος Σταύρος
Στίχοι : Γαλανός Αλέκος
Του λιμανιού το καλντερίμι όσοι δε ζήσαν
να που δεν ξέρουν τι ‘ναι πόνος και καημός,
πως κλαίει ο άνθρωπος που τα όνειρά του τώρα σβήσαν,
πόσο πικρός του κόσμου ο κατατρεγμός.
Πνιχτές ανάσες και βρισιές,
βαμμένα χείλια παγωμένα στις γωνιές.
Κι είναι θάνατος αργός
του πεζοδρόμιου ο νόμος ο σκληρός.
Πληρωμένες αγκαλιές
ιστορίες τραγικές
γράφονται μες στις κρύες φτωχογειτονιές.
Το τραγούδι σπαραγμός
η ζωή κατατρεγμός,
το καλντερίμι ένας ατέλειωτος καημός.
Του λιμανιού το καλντερίμι όσοι δε ζήσαν,
να που δεν ξέρουν τι ‘ναι πόνος και καημός.
Πως κλαίει ο άνθρωπος που τα όνειρά του τώρα σβήσαν,
πόσο πικρός του κόσμου ο κατατρεγμός.
Σβήσαν τα φώτα στα στενά
του λιμανιού τα καλντερίμια σκοτεινά
και σταμάτησε η ζωή
το ψέμα το φτασιδωμένο της να ζει.
Πίκρα, δάκρυ, στεναγμός
ξεχαστήκαν κι ο καημός
έγινε όνειρο γαλάζιος ουρανός
και τα πρόσωπα χλωμά,
κουρασμένα τα κορμιά
μέσα στον ύπνο ψάχνουν να βρουν λησμονιά.
Комментарии