Τα κόκκινα φανάρια

Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Στίχοι: Αλέκος Γαλανός

Ορχήστρα Μετροπόλιταν / Δημοτική χορωδία Αγίου Δημητρίου
Πάρκο Ελ.Βενιζέλου (Ασύρματος) / 08.07.2012

Τραγούδι: Ντίνα Ράπτη

Διεύθυνση ορχήστρας: Κωνσταντίνος Δραγώτης
Διεύθυνση χορωδίας: Κωνσταντίνος Καραμάνος

Βιολί: Τριαντάφυλλος Βαβάτσικος
Μπουζούκια: Αργύρης Ντίνας/Ναπολέων Σαρηπανίδης
Ηλεκτρική κιθάρα/Ακουστική κιθάρα: Δημήτρης Μαρινόπουλος/Κώστας Μοσχόπουλος
Κλασσική κιθάρα: Δημήτρης Λογαράς/Μάγδα Στρατούλη
Ακουστική κιθάρα/φυσαρμόνικα: Ηρακλής Κοντός
Δωδεκάχορδη κιθάρα: Λευτέρης Καντάκος
Τύμπανα/κρουστά: Φάνης Γεωργουλέτης/Γιώργος Πουλιάσης
Ηλεκτρικό μπάσο: Χρήστος Σιώπης

Του λιμανιού το καλντερίμι όσοι δε ζήσαν
να που δεν ξέρουν τι 'ναι πόνος και καημός,
πώς κλαίει ο άνθρωπος που τα όνειρά του τώρα σβήσαν,
πόσο πικρός του κόσμου ο κατατρεγμός.

Πνιχτές ανάσες και βρισιές,
βαμμένα χείλια παγωμένα στις γωνιές.
Κι είναι θάνατος αργός
του πεζοδρόμιου ο νόμος ο σκληρός.

Πληρωμένες αγκαλιές
ιστορίες τραγικές
γράφονται μέσ' στις κρύες φτωχογειτονιές.
Το τραγούδι σπαραγμός
η ζωή κατατρεγμός,
το καλντερίμι ένας ατέλειωτος καημός.

Του λιμανιού το καλντερίμι όσοι δε ζήσαν,
να που δεν ξέρουν τι 'ναι πόνος και καημός.
Πώς κλαίει ο άνθρωπος που τα όνειρά του τώρα σβήσαν,
πόσο πικρός του κόσμου ο κατατρεγμός.

Σβήσαν τα φώτα στα στενά
του λιμανιού τα καλντερίμια σκοτεινά
και σταμάτησε η ζωή
το ψέμα το φτασιδωμένο της να ζει.

Πίκρα, δάκρυ, στεναγμός
ξεχαστήκαν κι ο καημός
έγινε όνειρο γαλάζιος ουρανός
και τα πρόσωπα χλωμά,
κουρασμένα τα κορμιά
μέσα στον ύπνο ψάχνουν να 'βρουν λησμονιά.