Του Ήλ' το κάστρον - Γιώργος Αμαραντίδης

CD:Ακρίτας όντας έλαμνεν
Τραγούδια του Ποντιακού Ακριτικού κύκλου με τον Γιώργο Αμαραντίδη

[TheodoreTsatsaronis]

«Τ' Ηλ’ το Κάστρον»

Όλια τα κάστρα είδα κι όλια γύρισα
κι άμον του Ήλ’ το Κάστρον, κάστρον ‘κ’ έτονε.
Σεράντα πόρτας είχεν κι όλια σίδερα
κι εξήντα παραθύρια κι όλια χάλκενα.
Και του γιαλού η πόρτα έτον μάλαμαν.
Τούρκος το τριγυρίζει, χρόνους δώδεκα,
μήδ’ επορεί να παίρει, μήδ’ αφήνει ατό.
Κι ένας μικρός τουρκίτσος, ρωμιογύριστος,
ρόκαν και ροκοτζούπιν βάλ’ ‘ς σα μέσα του,
αδράχτιν και σποντύλιν παίρ’ ‘ς σα χέρια του,
μαξιλαρίτσαν βάλει κι εμπροζώσκεται
κι εγέντονε γυναίκα, βαριασμένισσα.
Το κάστρον τριγυρίζει και μοιρολογά.
Άνοιξον, πόρτα, άνοιξον, καστρόπορτα,
Άνοιξον να εμπαίνω, τούρκοι διώχν’νε με.
Ναϊλί εμέν την μάρσαν, την χιλιάκλερον
και που να παιδοποίγω, χειμωγκόν καιρόν.
Άνοιξον, πόρτα, άνοιξον καστρόπορτα
Άνοιξον να εμπαίνω, Τούρκοι διώχν’νε με.
Το κάστρον ‘λογυρίζει και μοιρολογά
κι η κόρ απέσ’ ακούει και καρδοπονά.
Κι απ’ όθεν ‘μπαίν’ ο ήλιον, έμπα απέσ’ κι εσύ
Κι από’ όθεν ‘βγαίν’ ο φέγγον, έβγα έξ’ κι εσύ.
Κι άμον ντ’ ενοίγε η πόρτα, χίλιοι έτρεξαν
κι άμον ντ’ εκαλανοίγε, μύριοι έτρεξαν.
Κι άλλοι την κορ’ αρπάζ’νε κι άλλοι τα φλουριά
κι από το παραθύρ’ η κόρ’ επήδησε,
‘ς σε παλληκάρ’ εγκάλιας ψυχομάχησε.

[kyriakosgarcia]

μου θυμιζει τον πατερα μου ετσι επαιζε λυρα και τραγουδουσε τοσο ωραια σαν τον γιωργο αμαραντιδη τον υπεροχο αυτον καλλιτεχνη