Κώστας Πρατσινάκης ~ Ερωτόκριτος

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016
Αμφιθέατρο Κήπου των Εποχών Νέας Παραλίας Θεσσαλονίκη

Από την εμφάνιση του Κώστα Πρατσινάκη στο αμφιθέατρο της Νέας Παραλίας στα πλαίσια των καλοκαιρινών εκδηλώσεων που διοργάνωσε ο Σύλλογος Φίλων Νέας Παραλίας.

Παίζουν οι μουσικοί:
Πιάνο : Γιώργος Κοκκινάκης
Κιθάρα : Κώστας Ματσίγκος
Μπουζούκι : Αντώνης Κουμανδράκης

Ερωτόκριτος

Μουσική : Παραδοσιακό Κρήτης
Στίχοι : Βιντσέντζος Κορνάρος

Tου Κύκλου τα γυρίσματα, που ανεβοκατεβαίνουν,
και του Τροχού, που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνουν

και του Καιρού τα πράματα, που αναπαημό δεν έχουν,
κ΄εις στο Kαλό κ' εις το Kακό περιπατούν και τρέχουν·

και των Αρμάτω' οι ταραχές, εχθρήτες, και τα βάρη,
του Έρωτος οι μπόρεσες και τση Φιλιάς η χάρη·

αυτάνα μ' εκινήσασι τη σήμερον ημέραν,
ν' αναθιβάλω και να πω τά κάμαν και τά φέρα

σ' μιά Κόρη κ' έναν ’γουρο, που μπερδευτήκα' ομάδι
σε μιά Φιλιάν αμάλαγη, με δίχως ασκημάδι.

Στους περαζόμενους καιρούς, οπου οι Έλληνες ορίζαν,
κι οπού δεν είχε η Πίστη τως θεμέλιο μήτε ρίζαν,
τότες μιά Aγάπη μπιστική στον Kόσμο εφανερώθη.

Ήκουσες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα,
π’ ο κύρης σου μ’ εξόρισε σ’ τση ξενιτιάς τη στράτα;

Τέσσερεις μέρες μοναχά μού δωκε ν’ ανιμένω
Κι απόκει να ξενητευτώ πολλά μακρά να πηαίνω

και πώς να σ’ αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω,
και πώς να ζήσω δίχως σου το ξορισμόν εκείνο;

Κατέχω το κι ο κύρης σου γρήγορα σε παντεύει
Ρηγόπουλο, Αφεντόπουλο, σαν είσαι συ γυρεύει

και δεν μπορείς ν’ αντισταθής στα θέλουν οι γονείς σου
νικούν τηνε τη γνώμη σου κι αλλάσει η όρεξή σου

Μια χάρη Αφέντρα σου ζητώ κι εκείνη θέλω μόνο
καί μετά κείνη ολόχαρος τη ζήση μου τελειώνω

οτα θ' αρραβωνιστής να βαραναστενάξης
κι’ όντε σα νύφη στολιστής σαν παντρεμένη αλλάξης

ν’ αναδακρυώσης καί να πής, Ρωτόκριτε καημένε
τα σού τασσα ελησμόνησα, τα θέλες μπλιό δέ έναι

και κάθε μήνα μια φορά μέσα στην κάμερά σου
λόγιαζε τα παθα γιά σε να με πονή η καρδιά σου

και διάβαζέ τα θώρειε τα κι αναθυμού κι εμένα
πως μέ ξορίσανε για σε πολλά μακρά στα ξένα

Κι ας τάξω ο κακορρίζικος πως δε σ’ είδα ποτέ μου
Ένα κεριν αφτούμενο ακράτουν κ’ ήσβησέ μου

Λησμονησέ παντοτινά και διώξε κάθε ελπίδα
Και πε πως δεν με γνώρισες κι ούτε κι εγώ πως σ' είδα

Βιντσέζος είν' ο ποιητής και στη γενιά Κορνάρος
που να βρεθεί ακριμάτιστος όντες τον πάρει ο χάρος