Τ.Π.Θ - Ίσως Να Φύγουμε (video)

Παραγωγή : Δύσληπτος
Στίχοι/Παρουσίαση : Αιθεροβάμων, ΑΒ Λόγος, FINAL

Στιχοι:
Αιθεροβάμων
Ίσως να φύγουμε να βγούμε από τον κύκλο μου παν θα τα καταφέρω μόνο αν το πιστέψω δεν προσπάθησα ούτε λίγο λίγο να δούμε τον ήλιο κι έπειτα να δύσει πάλι δε γουστάρω πλέον κεριά μόνος να'μαι στο σκοτάδι πλάθω κόσμους και ατμόσφερες στα χάη να αναπνεύσω είναι ανάγκη το πόδι αν πάρω απ'τη νάρκη θα χάσω κάθε ευκαιρία να βγω από το πηγάδι αυτή η τύχη με ξεχνάει και το σπίτι όλο ξερνάει κακοτυχία και θλίψη με έπιασα να'μαι στη σύψη των συναισθημάτων πήξη αφού πλέον έχουμε πήξει τον επόμενο χειμώνα περιμένω να με πλήξη ευκαιρίες που δεν πήραμε ποτέ το στόμα δε μίλαγε γι'αυτό κι απομακρύνθηκε που λες συνήθειο να λέμε όλα καλά ενώ πάντοτε νιώθαμε βουτηγμένοι στα σκατά να σου πω το πως νιώθω άστο καλύτερα συνθλίβομαι καθημερινά το σπιτι μικρό αλλά χωράει τόσα πολλά αναμνήσεις γραπτά κι όλα μοιάζουν απροσάρμοστα βαδίζουμε στην κόλαση για ένα καλύτερο αύριο εκτός αν ήταν όαση εκτός αν τα παραμύθια δεν κρύβουν αίσιο τέλος ούτε κρύβουνε απόλαυση σωπαίνω στη σκέψη για το μέλλον είχα πρόθεση να κάνω πολλά αλλά δε βρήκα ανταπόκριση η μαγεία στην υπόθεση είναι να βλέπεις πέρα από τους στίχους είναι υπόσχεση θα γράφω ωσότου να ξεφύγω από τα δεσμά και αυτούς τους τοίχους είναι υπόσχεση η άνωση δεν ήταν αρκετή κι έτσι πνίγηκα χαμένος κάπου μέσα στην απόκοσμη κι άχρωμη καταιγίδα.

ΑΒ Λόγος
Ποτε της δε ξημέρωσε αυτη η αυγη που ήθελα, ίσως μαζί να φύγουμε να βγούμε απ την Αθήνα. Κι οι  μερες μας κυλάνε οπως κυλαει ένα βουνό
Κι ο χρόνος οπως τρέχει το νερό είσαι το φως μου κι για αυτό δεν έμεινες πολύ εδώ τώρα ποιος ξέρει σε ποιο σύμπαν θα σε βρω
Δεν λέω να  αγαπάς όποιον σ αγάπησε απλά δείξε του σεβασμό. Ενας κατεργαρης ειμ κι εγώ να σου χαρισω όλα τ αστερια προσπαθώ να σε κρατήσω με το καθε μου ποίημα κι ας μην θυμασαι Ούτε ρίμα. Τα ιδια κι τα ίδια καταιγίδα μες το σπίτι κι εμείς σαν τα σπουργιτια στη γωνιτσα τρομαγμενοι μονο ακούγαμε κι τώρα γι αυτα κελαηδαμε, ξενιτεμενος στο ίδιο μου το σπίτι. Μου βγαλανε το μάτι καθώς μακραίνει η μύτη. Όρεξη να ονειρευτω δεν μου χει μείνει. Στα αυτιά με βασανιζει ηχος από τραίνο που σφυριζει έμεινε μεσα μου να με ξυπνά τα βράδια. Σημάδια στο κορμί μου πια δεν φτάνει η κλωστη μου να με ραψει ας με κάψει αυτός ο ερωτας χαλαλι, δεν με νοιάζει ν ανακαμψει ο Παναγιώτης, Δον Κιχωτης στα χρυσα χρονια της νιοτης. Ίσως να φύγουμε κι θα σε κλεψω  με το ζορι απο αυτο το παλιομερος δεν σου πάει στο μπακραουντ αυτη η πόλη κι ας την κάνεις να ομορφαίνει που και που. Στην άκρη του μπαλκονιού η θα πετάξουμε η θα πέσω. Μακαρι να βλέπες αυτό που βλέπω όταν σε βλέπω, μακαρι κάθε μέρα να το έχω...Ηθελα να κάνω τόσα να φύγω η να κατσω δω πέρα γαμω την πουτανα μου μεσα να αλλαξω η να μείνω το ιδιο σπουργίτι πιασμένοι απ τη μύτη στα κοκκινα χείλη μυρίζω το αιμα που λειπει σε μια καρδιά που μεθυσμένη αναβοσβηνει. Υπηρχαν βραδιά που ουτε εκείνη δεν με έκανε καλά και γενικά δεν ήμουν για πολλά. Κλεισμένοι σε κουτια με τα πιο άχρηστα αγαθα. Υπόσχομαι να μην ξεχναω οτι υπόσχομαι μετά από μια βραδια.

Final
Κοίτα πως γυρίσαμε να πάρουμε όσα χτίσαμε και κάτι δεν ζητήσαμε πίσω από κανέναν.
Είμαστε ο,τι είμαστε και ο,τι ήμασταν είμαστε και αφού δεν ωριμάσατε χρεώσατε σε εμένα.
Λόγια του αέρα και λόγια για τη πλάκα, το ραπ δεν είναι στάση λεωφορείου ρε μαλάκα όπου θες να κατεβείς είναι στάση ζωής.
Γράφεις και δεν το έπιασες; Να πας να γαμηθείς ούτε flows ούτε skills εγώ θέλω να σκεφτείς.
Παράγεις ή παράγεσαι μέσο υποταγής;
Κάνε επανάσταση με ένα γάρο χασίς δεν αλλάζει τίποτα έτσι λένε οι MC's ξεκινάνε πόλεμο σε ένα δράκο ανώνυμο, φιλιά απτό υπόγειο αυτοί είμαστε εμείς.
Με όνομα και επώνυμο να κυνηγούμε το όνειρο δεν έχουμε ανάγκη να είμαστε κάνεις.
Και το λέμε δυνατά η φωνή μας να ακούγεται σε όλο τον Πειραιά, οι φωνές στο κεφάλι μου σταματάν ξαφνικά όμως μια η ουσία τα φράγκα είναι πρόβλεψη και η πρόβλεψη εξουσία.
Για αυτό ίσως να φύγουμε το κώνειο δεν πίνουμε... Γι αυτό ίσως να φύγουμε...