filmov
tv
'Κυριακή Η΄ Λουκά' - Εκπομπή Καρδιακός Λόγος - Πεμπτουσία TV #50

Показать описание
Υπάρχει Θεός; Τι είναι ο Θεός; Υπάρχει με έναν τρόπο υπάρξεως που συγκρίνεται με τον κόσμο που όλοι γνωρίζουμε; Αν υπάρχει πως Τον καταλαβαίνουμε; Πώς το διαισθανόμαστε; Πως τον εμπιστευόμαστε, πως σχετιζόμαστε μαζί Του; Πως τον νιώθουμε ως Πατέρα; Πως ο Χριστός είναι ο Θεός όταν ο Θεός είναι ο πατέρας Του;
Τι σημαίνει «να βρούμε τον εαυτό μας» ενώπιον του Θεού;
Λένε οι πατέρες: Μην πας να βρεις τον εαυτό σου έξω από το Θεό και μην πας να βρεις τον άλλο άνθρωπο έξω από τον εαυτό σου. ι είναι ο άνθρωπος και κατ’ επέκτασιν γιατί είναι σημαντικό να βρούμε τον εαυτό μας «ενώπιον του ανθρώπου»;
Μας λένε οι πατέρες ότι «Το νέο, που κόμισε ο Ιησούς Χριστός για το Θεό, είναι πως ο Θεός είναι ο πατέρας. Και το νέο, που κόμισε για τον άνθρωπο, είναι πως ο άνθρωπος είναι ο πλησίον.
Εξηγήστε μας το ο άνθρωπος είναι «ο πλησίον». Δεν χρησιμοποιούμε καθόλου σχεδόν σήμερα την λέξη πλησίον.
Συνεχίζουν οι πατέρες « Έξω από τη προσωπική σχέση Θεού και ανθρώπου δεν υπάρχει τίποτε άλλο πιο αληθινό και πιο μόνιμο, για να οικοδομήσουμε το βίο μας και να βρούμε το σωστό δρόμο της ζωής μας. Όλα τα άλλα είναι τεχνητά και πολύ σαθρά, για να σηκώσουν το οικοδόμημα, που μολοντούτο θέλομε να το λέμε κοινωνία. Με όλα τα άλλα φτιάχνομε ένα άθροισμα ατόμων, ένα σύνολο από μονάδες, αλλ’ όμως αυτό που λέμε κοινωνία είναι η ζωντανή σχέση των προσώπων. Όχι μόνο των ανθρώπων μεταξύ τους, αλλά και του Θεού μαζί με τους ανθρώπους· του Θεού σαν προσώπου και πατέρα και των ανθρώπων σαν προσκόπων και αδελφών»
Ποιος δεν θέλει να ζεί σε μια τέτοια κοινωνία ζωντανής σχέσης Θεού και ανθρώπου; (έτσι που το κατανοώ είναι ο Παράδεισος εδώ στην γη σε αυτή την ζωή). Αφού μας δωρίζεται αυτός ο τρόπος ζωής γιατί τον καταφρονούμε;
Διαφαίνεται ότι ο σύγχρονος άνθρωπος κυριεύεται όλο και περισσότερο από ένα πνεύμα αντιθείας επιτρέψτε μου να πω (νομίζω το Αντίθεος χαρακτηρίζει περισσότερο αυτό το πνεύμα από το Άθεος). Αν ισχύουν όλα όσα μας είπατε μέχρι τώρα μπορεί σώφρων νους να είναι Αντίθεος;
Έχει όφελος να συντηρείται από εμάς τους ανθρώπους αντίθεη κοινωνία; Αντίθεος τρόπος ζωής;
Η αντιθεϊα είναι δικαίωμα και ελεύθερη βούληση του ανθρώπου; Είναι νόσος; Θεραπεύεται;
Πως πρέπει να αντιμετωπίσει ένας Χριστιανός αυτό το Αντίθεο πνεύμα στην καθημερινότητα του;
Γιατί το να κινούμαστε σε ένα συγκεκριμένο κύκλο ανθρώπων που μας κολακεύουν, δεν μας ελέγχουν, μας εξυπηρετούν, την βρίσκουμε δηλαδή μαζί τους, αυτό είναι Ἀσφυξία, πλῆξις, μόνωσις και χαρακτηρίζεται ως ἐγωϊσμὸς καὶ εἶναι ἁμαρτία; Δηλαδή πρέπει να κάνουμε παρέα με αυτούς που μας την σπάνε, μας την λένε συνέχεια, είναι δύστροποι μόνο και μόνο για να μην έχουμε εγωισμό κλπ; Τι δεν καταλαβαίνω;
Μπορούμε να αγαπήσουμε σαν τον καλό Σαμαρείτη «με ένταση και έκταση» χωρίς να έχουμε σχετιστεί προσωπικά με τον Θεό; Η να το πω αλλιώς πραγματική αγάπη χωρίς Θεό υπάρχει; Να ρωτήσω και τι είναι η Χάρις;
Τι σημαίνει «να βρούμε τον εαυτό μας» ενώπιον του Θεού;
Λένε οι πατέρες: Μην πας να βρεις τον εαυτό σου έξω από το Θεό και μην πας να βρεις τον άλλο άνθρωπο έξω από τον εαυτό σου. ι είναι ο άνθρωπος και κατ’ επέκτασιν γιατί είναι σημαντικό να βρούμε τον εαυτό μας «ενώπιον του ανθρώπου»;
Μας λένε οι πατέρες ότι «Το νέο, που κόμισε ο Ιησούς Χριστός για το Θεό, είναι πως ο Θεός είναι ο πατέρας. Και το νέο, που κόμισε για τον άνθρωπο, είναι πως ο άνθρωπος είναι ο πλησίον.
Εξηγήστε μας το ο άνθρωπος είναι «ο πλησίον». Δεν χρησιμοποιούμε καθόλου σχεδόν σήμερα την λέξη πλησίον.
Συνεχίζουν οι πατέρες « Έξω από τη προσωπική σχέση Θεού και ανθρώπου δεν υπάρχει τίποτε άλλο πιο αληθινό και πιο μόνιμο, για να οικοδομήσουμε το βίο μας και να βρούμε το σωστό δρόμο της ζωής μας. Όλα τα άλλα είναι τεχνητά και πολύ σαθρά, για να σηκώσουν το οικοδόμημα, που μολοντούτο θέλομε να το λέμε κοινωνία. Με όλα τα άλλα φτιάχνομε ένα άθροισμα ατόμων, ένα σύνολο από μονάδες, αλλ’ όμως αυτό που λέμε κοινωνία είναι η ζωντανή σχέση των προσώπων. Όχι μόνο των ανθρώπων μεταξύ τους, αλλά και του Θεού μαζί με τους ανθρώπους· του Θεού σαν προσώπου και πατέρα και των ανθρώπων σαν προσκόπων και αδελφών»
Ποιος δεν θέλει να ζεί σε μια τέτοια κοινωνία ζωντανής σχέσης Θεού και ανθρώπου; (έτσι που το κατανοώ είναι ο Παράδεισος εδώ στην γη σε αυτή την ζωή). Αφού μας δωρίζεται αυτός ο τρόπος ζωής γιατί τον καταφρονούμε;
Διαφαίνεται ότι ο σύγχρονος άνθρωπος κυριεύεται όλο και περισσότερο από ένα πνεύμα αντιθείας επιτρέψτε μου να πω (νομίζω το Αντίθεος χαρακτηρίζει περισσότερο αυτό το πνεύμα από το Άθεος). Αν ισχύουν όλα όσα μας είπατε μέχρι τώρα μπορεί σώφρων νους να είναι Αντίθεος;
Έχει όφελος να συντηρείται από εμάς τους ανθρώπους αντίθεη κοινωνία; Αντίθεος τρόπος ζωής;
Η αντιθεϊα είναι δικαίωμα και ελεύθερη βούληση του ανθρώπου; Είναι νόσος; Θεραπεύεται;
Πως πρέπει να αντιμετωπίσει ένας Χριστιανός αυτό το Αντίθεο πνεύμα στην καθημερινότητα του;
Γιατί το να κινούμαστε σε ένα συγκεκριμένο κύκλο ανθρώπων που μας κολακεύουν, δεν μας ελέγχουν, μας εξυπηρετούν, την βρίσκουμε δηλαδή μαζί τους, αυτό είναι Ἀσφυξία, πλῆξις, μόνωσις και χαρακτηρίζεται ως ἐγωϊσμὸς καὶ εἶναι ἁμαρτία; Δηλαδή πρέπει να κάνουμε παρέα με αυτούς που μας την σπάνε, μας την λένε συνέχεια, είναι δύστροποι μόνο και μόνο για να μην έχουμε εγωισμό κλπ; Τι δεν καταλαβαίνω;
Μπορούμε να αγαπήσουμε σαν τον καλό Σαμαρείτη «με ένταση και έκταση» χωρίς να έχουμε σχετιστεί προσωπικά με τον Θεό; Η να το πω αλλιώς πραγματική αγάπη χωρίς Θεό υπάρχει; Να ρωτήσω και τι είναι η Χάρις;
Комментарии