«Πέρδικα είχα στον οντά...», τσάμικο (Πελοπόννησος) ~ Παναγιώτης Μυλωνάς |Αρχείο Ε.ΡΑ.|

Μοραΐτικο τραγούδι της αγάπης στο ρυθμό του τσάμικου χορού, από το αρχείο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας που μεταδόθηκε από το Δεύτερο Πρόγραμμα της Ε.ΡΑ. στην εκπομπή "Τα τραγούδια του δεκαπεντασύλλαβου" με την Αριέττα Παλιατσάρα.

Σύμφωνα με το μεγάλο λαογράφο Νικόλαο Γ. Πολίτη, ανήκει στα τραγούδια της αγάπης και μάλιστα στα αλληγορικά.
Στο τραγούδι η πέρδικα ταυτίζεται με την όμορφη και περήφανη γυναίκα.
Ο ελληνικός λαός σαν μεσογειακός, που είναι, αισθάνθηκε βαθιά την ερωτική συγκίνηση.
Αγάπησε, ερωτεύτηκε και έκανε τραγούδι πότε τον ενθουσιασμό του και πότε την ερωτική του απογοήτευση.
Ωραιοπαθής, ως λαός από την αρχαιότητα ακόμη λάτρεψε το ωραίο, οι τυχεροί είναι πάντα οι όμορφοι, ενώ οι άσχημοι δεν μνημονεύονται σχεδόν ποτέ.
Έτσι τα τραγούδια της αγάπης περιστρέφονται γύρω από την όμορφη γυναίκα και τον όμορφο άνδρα.
Η ομορφιά αποθεώνεται στο δημοτικό μας τραγούδι και είναι αποκλειστικά η αιτία του ερωτικού πάθους.
Η φύση εξάλλου σ’ αυτά παίζει έναν σπουδαίο ρόλο.
Ο λαός δεν έκανε ύμνους για τη φύση, την τραγουδά όμως έμμεσα, όταν τραγουδά για την αγαπημένη του.
Η ωραία του λαού έχει τα κάλλη της παρμένα από τα στοιχεία του φυσικού κόσμου.
Τα λουλούδια, τα πουλιά, ο ήλιος, το φεγγάρι, ο αυγερινός και άλλα είναι συνήθως στοιχεία της αγαπημένης του.
Την παρομοιάζει λοιπόν με πέρδικα, ρόδο, μηλιά, χελιδονάκι.

[ΒασιλικήΚοτσορώνη]

Ωραιότατο!!!! Τι φωνή, κλαρίνο, ρυθμός!!!! Ελάτε να

[ΘΕΟΔΩΡΟΣΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ-οξ]

Πραγματική πουσική παραδοσιακή απόλαυση , με την ερμηνεία τού Παναγιώτη Μυλωνά Παπαιωάννου Ναυπλιον