Ξεχασμένες μελωδίες - D. Asimos

Poetry: George Arnis

Η μέρα αναστενάζει
με χέρια βαμμένα
γεμάτα σπασμένα
ηλιοβασιλέματα.

Ένα ρολόι
χορεύει ανάποδα
παγιδεύοντας τις σκέψεις μου
σε κύβους φωτός.

Στα φύλλα ενός δέντρου
φυτρώνουν σιωπές
και τα βλέμματα των αγαλμάτων
κρύβουν τις φωνές της πόλης.

Ο δρόμος λιώνει
από βήματα
και μελωδίες
που κανείς δεν θυμάται.

Ένα πουλί
φτιάχνει την φωλιά του
με κομμάτια ονείρων
που ξεχάστηκαν.

Η νύχτα ντύνεται με χρώματα
που δεν έχουν όνομα,
και εγώ τρέχω πίσω από την εικόνα σου
που πλέει σε ποτάμια
γεμάτα δάκρυα και γέλιο.

[efthimiosbelekos]

Υπέροχη μουσική δημιουργία... πολύ ρομαντική... "αισθητική μελωδία" σε αιθέρια πτήση!