CARGO BLUES - Κωνσταντίνος Βαδραχάνης - Official Video Clip

Στίχοι – Μουσική : Κωνσταντίνος Βαδραχάνης
Ενορχήστρωση – Μίξη : Λεωνίδας Πετρόπουλος
Σκηνοθεσία : Δημήτρης Ασημάκης
Χειριστής drone : Χρήστος Δεληκάρης
Ηχοληψία – Προγραμματισμός – πλήκτρα – μπάσο – ακουστικές – ηλεκτρικές κιθάρες : Λεωνίδας Πετρόπουλος
Social media : Μαρία Λώλα

Λεωνίδα Πετρόπουλε, άλλο ένα μουσικό ταξίδι παρέα στα βροχερά cargo blues τοπία, κάτω από την ενορχηστρωτική σου ομπρέλα, άλλη μια γλυκιά πληγή εκτεθειμένη στο άπειρο… Ου της βασιλείας σου, ουκ έσται τέλος…

Δημήτρη Ασημάκη, πολύτιμο κομμάτι της ζωής μου, για ακόμη μια φορά δηλώνεις παρών, αποδεικνύοντας πως παρότι η φιλία συνορεύει με την τρέλ(λ)α, σύνορα δεν γνωρίζει. Σε λατρεύω!

Χρήστο Δεληκάρη, ύψιστη τιμή για μένα η παρουσία σου και ανεκτίμητη η "από αέρος" πινελιά σου στην οπτικοποίηση αυτού του κομματιού της ζωής μου. Τι να πω… ειλικρινά σ’ ευχαριστώ.

Μαρία Λώλα, χαρισματικό νεραϊδάκι, το μαγικό σου ραβδάκι έκανε πάλι το θαύμα του! Εκτός από την καλλιτεχνική πτυχή σου, τώρα ξεδίπλωσες και την τεχνολογική. ¡Gracias de todo corazón!

Το Cargo blues είναι ένα ελληνικό country weeper song που διαλέγεται με την απώλεια, τον θάνατο, την προδοσία. Είναι ένα τραγούδι για τις στιγμές που καμπυλώνουν τον χρόνο. Ορφανές ψυχές περιπλανώμενες, προδομένοι εραστές, χρωστούμενοι Αύγουστοι, ξεχασμένα καφενεία, καράβια ρημάδια, κομμένες γέφυρες, παρεκκλίνουσες πορείες, στιγμές εγκατάλειψης, μοναξιάς, στιγμές χειμωνιάτικες, στιγμές που η καρδιά σταματά να χτυπά και μόνον έτσι μετριέται ο πραγματικός μας χρόνος, με τις φορές που μας κόπηκε η ανάσα.

Το Cargo blues είναι μια κάποια εκδοχή συλλογικής μνήμης, μια κάποια υπόμνηση για εργατογειτονιές όπως η Δραπετσώνα, στα ρημαγμένα βιομηχανικά σπλάχνα της οποίας έλαβε χώρα η οπτικοποίηση αυτού του τραγουδιού. Γειτονιά προσφύγων, έκπτωτων αγγέλων που η ιστορική μοίρα –μέσα από τα άλλοτε χαμαιτυπικά παραπήγματα, το λοιμοκαθαρτήριο, το νεωλκείο, τα ταμπάκικα, τα χασισοποτεία, τις παράγκες της Κρεμμυδαρούς, τα ναυπηγεία, τα λιπάσματα, τα τσιμέντα, τη φτώχεια και τη βιοπάλη– την έχρισε αγλαΐα μήτρα που κυοφόρησε και γέννησε το ρεμπέτικο τραγούδι, πεμπτουσία έκφραση της επί δικαίω μαγκιάς και του ανατολίτικου αμανετζίδικου καημού.

Το Cargo blues είναι εικόνες αμυδρές, φαινομενικά φευγαλέες, φωτογραφίες polaroid που όσο ξεθωριάζουν στο χαρτί, τόσο εντυπώνονται στα αρνητικά film της μνήμης, πλάνα ενσταντανέ, αμοντάριστα, στιχάκια γραμμένα στην πίσω πλευρά ενός πακέτου τσιγάρων, από εκείνα που είχαν ακόμη λευκές πλευρές και λειτουργούσαν ως «tablet» rasa μιας άλλης εποχής πιο απλής, πιο ονειρικής.

Το Cargo blues είναι ένα μεταφυσικό κενό, μια παλιά πληγή με την ζαρωμένη σαν bandoneón κρούστα της να στέκεται ανεξάλειπτη, τροπαιούχος, ανακαλώντας μνήμες ενός χειμώνα που είχε ντυθεί άνοιξη, μιας σταγόνας που προσποιήθηκε τον ωκεανό· σκοτεινά νερά, νερά blues και πάνω τους πλεούμενα φορτία, οι κεκραμένες ψυχές: μέλι και νικοτίνη, θειάφι και αγιόκλημα, όλα ανάκατα πιωμένα από το τάσι της ζωής.

Το Cargo blues, πάνω και πέρα απ’ όλα, είναι ένα τραγούδι για τους ποιητές που έχουν μάθει να μιλάνε με σιωπή.

CARGO BLUES

Όλα όσα θέλω να θυμάμαι:
τα blues φορτία κι η παλίρροια της ζωής,
τα χειμωνιάτικα τοπία
και η απώλεια της στιγμής.
Όλα όσα θέλω να θυμάμαι:
τα καφενεία και τα πλοία της γραμμής,
το ψέμα και η προδοσία
κι αυτά τα λόγια της ντροπής.
Ένα, να ξέρεις, να θυμάσαι, αν παρ’ ελπίδα δεν σου το ’χουν πει:
οι ποιητές σκοτώνονται με λέξεις
κι αυτοί σκοτώνουν με σιωπή._



Στον Δημήτρη Ασημάκη

για τα βράδια που μπροστά σε ενσταντανέ και πλάνα αμοντάριστα, κοινωνήσαμε του έρωτα τις μνήμες.

Κ.Β.

#KVad #CargoBlues #MhdenAlbum