filmov
tv
'τὰ Ἅγια τοῖς Ἁγίοις'

Показать описание
Ἡ Ὁμιλία τοῦ π. Γεωργίου, μὲ θέμα: "Γιὰ νὰ ζήσουμε Πάσχα", τὴν Τρίτη 4 Ἀπριλίου 2023.
Εἶναι ἡ δική Του ἁγιότητα καὶ ὄχι ἡ δική μας ὅποια ἀξία, ποὺ μᾶς κάνει ἁγίους, καὶ ἐπομένως «ἀξίους» νὰ προσεγγίσουμε καὶ νὰ λάβουμε τὰ Ἅγια Δῶρα.
Γιατί, ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας: «κανένας δὲν ἔχει τὴν ἁγιότητα ἀπὸ τὸν ἑαυτό του, οὔτε ἔργο ἀνθρώπινης ἀρετῆς εἶναι ἡ ἁγιότης, ἀλλὰ ὅλοι ἀπὸ Ἐκεῖνον καὶ γιὰ Ἐκεῖνον παίρνουν τὴν ἁγιότητα».
Συμμετέχουμε στὴν Θεία Κοινωνία, μόνο γιατὶ ἔχουμε ἁγιασθεῖ διὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐν τῷ Χριστῷ· καὶ συμμετέχουμε γιὰ νὰ γίνουμε ἅγιοι, δηλαδὴ νὰ ἐκπληρώσουμε τὴν δωρεὰ τῆς ἁγιότητας στὴ ζωή μας.
Ὅταν κάποιος δὲν ἀναγνωρίζει ἀκριβῶς αὐτό, τότε «ἐσθίει καὶ πίνει ἀναξίως».
Ὅταν μὲ ἄλλα λόγια, κοινωνεῖ καὶ θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του «ἄξιο», χάρη στὶς δικές του δυνάμεις, καὶ ὄχι χάρη στὴν ἁγιότητα τοῦ Χριστοῦ, τότε «ἐσθίει καὶ πίνει ἀναξίως».
Ὅταν κοινωνεῖ χωρὶς νὰ συσχετίζει τὴν Θεία Κοινωνία μὲ ὁλόκληρη τὴ ζωή του, χωρὶς νὰ τὴν παίρνει σὰν κριτήριο τῆς ζωῆς του, σὰν δύναμη γιὰ τὴ μεταμόρφωσή της, σὰν συγχώρεση κι ἀκόμη, σὰν ἀναπόφευκτη εἴσοδο στὴν «τεθλιμμένη ὁδὸ» τοῦ ἀγῶνα καὶ τῆς προσπάθειας, τότε «ἐσθίει καὶ πίνει ἀναξίως».
Ἡ ὅλη ὑπόθεση εἶναι ἡ ζωή μας νὰ πληρωθεῖ, νὰ μεταμορφωθεῖ ἀπὸ τὴν Χάρη τῆς συμμετοχῆς στὴν Θεία Εὐχαριστία.
Ὁ Χριστὸς ἔρχεται κοντά μας μὲ τὸ Μυστήριο τῆς Κοινωνίας μαζί Του, γιὰ νὰ ἁγιάζει καὶ νὰ ἁγνίζει ὁλόκληρη τὴν ὕπαρξή μας καὶ νὰ συνδέει ὅλες τὶς πλευρὲς τῆς ζωῆς μας μαζί Του.
Ἔτσι, ὁ χριστιανὸς εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ ζεῖ στὸ «ἐνδιάμεσο»: ζεῖ, δηλαδή, ἀνάμεσα στὴν πρώτη «ἐν σαρκὶ» ἔλευση τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴ δεύτερη «ἐν δόξῃ» παρουσία Του, ὅταν θὰ κρίνει «ζῶντας καὶ νεκρούς». Ζεῖ ἀνάμεσα στὴν μιὰ Εὐχαριστία καὶ στὴν ἄλλη Εὐχαριστία· δηλαδὴ στὸ Μυστήριο τῆς Ἀνάμνησης τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου καὶ στὸ Μυστήριο τῆς Ἐλπίδας τῆς Οὐρανίου Βασιλείας Του.
Εἶναι ἡ δική Του ἁγιότητα καὶ ὄχι ἡ δική μας ὅποια ἀξία, ποὺ μᾶς κάνει ἁγίους, καὶ ἐπομένως «ἀξίους» νὰ προσεγγίσουμε καὶ νὰ λάβουμε τὰ Ἅγια Δῶρα.
Γιατί, ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας: «κανένας δὲν ἔχει τὴν ἁγιότητα ἀπὸ τὸν ἑαυτό του, οὔτε ἔργο ἀνθρώπινης ἀρετῆς εἶναι ἡ ἁγιότης, ἀλλὰ ὅλοι ἀπὸ Ἐκεῖνον καὶ γιὰ Ἐκεῖνον παίρνουν τὴν ἁγιότητα».
Συμμετέχουμε στὴν Θεία Κοινωνία, μόνο γιατὶ ἔχουμε ἁγιασθεῖ διὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐν τῷ Χριστῷ· καὶ συμμετέχουμε γιὰ νὰ γίνουμε ἅγιοι, δηλαδὴ νὰ ἐκπληρώσουμε τὴν δωρεὰ τῆς ἁγιότητας στὴ ζωή μας.
Ὅταν κάποιος δὲν ἀναγνωρίζει ἀκριβῶς αὐτό, τότε «ἐσθίει καὶ πίνει ἀναξίως».
Ὅταν μὲ ἄλλα λόγια, κοινωνεῖ καὶ θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του «ἄξιο», χάρη στὶς δικές του δυνάμεις, καὶ ὄχι χάρη στὴν ἁγιότητα τοῦ Χριστοῦ, τότε «ἐσθίει καὶ πίνει ἀναξίως».
Ὅταν κοινωνεῖ χωρὶς νὰ συσχετίζει τὴν Θεία Κοινωνία μὲ ὁλόκληρη τὴ ζωή του, χωρὶς νὰ τὴν παίρνει σὰν κριτήριο τῆς ζωῆς του, σὰν δύναμη γιὰ τὴ μεταμόρφωσή της, σὰν συγχώρεση κι ἀκόμη, σὰν ἀναπόφευκτη εἴσοδο στὴν «τεθλιμμένη ὁδὸ» τοῦ ἀγῶνα καὶ τῆς προσπάθειας, τότε «ἐσθίει καὶ πίνει ἀναξίως».
Ἡ ὅλη ὑπόθεση εἶναι ἡ ζωή μας νὰ πληρωθεῖ, νὰ μεταμορφωθεῖ ἀπὸ τὴν Χάρη τῆς συμμετοχῆς στὴν Θεία Εὐχαριστία.
Ὁ Χριστὸς ἔρχεται κοντά μας μὲ τὸ Μυστήριο τῆς Κοινωνίας μαζί Του, γιὰ νὰ ἁγιάζει καὶ νὰ ἁγνίζει ὁλόκληρη τὴν ὕπαρξή μας καὶ νὰ συνδέει ὅλες τὶς πλευρὲς τῆς ζωῆς μας μαζί Του.
Ἔτσι, ὁ χριστιανὸς εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ ζεῖ στὸ «ἐνδιάμεσο»: ζεῖ, δηλαδή, ἀνάμεσα στὴν πρώτη «ἐν σαρκὶ» ἔλευση τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴ δεύτερη «ἐν δόξῃ» παρουσία Του, ὅταν θὰ κρίνει «ζῶντας καὶ νεκρούς». Ζεῖ ἀνάμεσα στὴν μιὰ Εὐχαριστία καὶ στὴν ἄλλη Εὐχαριστία· δηλαδὴ στὸ Μυστήριο τῆς Ἀνάμνησης τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου καὶ στὸ Μυστήριο τῆς Ἐλπίδας τῆς Οὐρανίου Βασιλείας Του.