02. Νοήμων - Άδειες Τσέπες (Feat. Τ.Π.)

Lyrics In The Description.

Στίχοι - Ερμηνεία : Νοήμων - Τ.Π.
Μουσική παραγωγή : Dopestep Productions
Vocals : Φωτεινή Παπαθωμά
Μίξη - Επεξεργασία : JKone
Artwork : 3rd eye revolution graphics

Facebook Page :

Download Link :

Lyrics:

Νοήμων

Δεν είναι τύχη,
είναι το πόσο κουράστηκες να πετύχει
κι αν σου χει τύχει,
για πες ποσό ψηλά ανεβάζεις εσύ τον πήχη;
Κάθεσαι μπροστά απ τον καθρέφτη
και το είδωλό σου συνεχώς σε κοροϊδεύει
έναν ειλικρινή και έναν ψεύτη
ποιον από τους δυο εαυτούς σου αφήνεις να σε μαγεύει;
Προσπάθησες ποτέ τα όνειρά σου να κάνεις αληθινά;
η είπες πως θα μείνουν ένα όνειρο για πάντα;
Εγώ ακόμα κάνω ραπ όχι επαγγελματικά
αλλά έτσι ρε φίλε για την καυλάντα
και αν κάνεις λάθη ε και τι;
Όλοι έχουμε κάνει
παρέμεινε σωστός μάγκα γιατί
λάθος είναι όποιος τα λάθη του τα επαναλαμβάνει.
Μην ξεχάσεις πως υπάρχουνε τα χρώματα
εκεί που οι άλλοι θα κοιτούν εσύ να βλέπεις
κι ας έχουν πνίξει τον αέρα με αρώματα
με συνδυασμό ντυσίματος και άδειας τσέπης.
Θέλει να πεις πως θα 'σαι εκεί και να 'σαι εκεί
ψυχή μαζί και σώμα
όλοι περαστικοί στην τελική
στης πουτάνας της ζωής αυτό το πουπουλένιο στρώμα.
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος που να μας κουρδίζει
άμα τελειώσει το παιχνίδι θα επιστρέψουμε στο ράφι
εγώ αφήνω το μυαλό να βομβαρδίζει
το χαρτί με ένα στυλό που είναι ελεύθερο να γράφει,
ξέρω καλά πως λίγοι στίχοι δεν θα φτάσουν
για να ξυπνήσουν όσους βρίσκονται σε κώμα
μα ίσως γίνουν το έναυσμα να αντιδράσουν
αυτοί οι κάποιοι που δεν έκλεισαν τα βλέφαρα ακόμα
και ξέρεις κάτι; Λέγονται πολλά πίσω απο την πλάτη
σου βγάζουν πρώτα το όνομα και ύστερα το μάτι
που γυρίζει και εκείνο απ το γινάτι.
Αυτό είναι των ανθρώπων το μαράζι
ότι νομίζουν πως όλα πάνε στραβά
μα στην πραγματικότητα αυτό που τους πειράζει
είναι πως κάνει ο καθένας το δικό του τον χαβά
που δεν γουστάρουμε να έχουμε νταβά
και καταριέμαι
γιατί έχω τόσα να σου πω και δεν κρατιέμαι
γιατί αυτό που κάνω ίσως σου φαίνεται χαζό
μα θα ζήσει μαζί μου όσο θα ζω
κι όσο υπάρχει το ραπ και εγώ θα υπάρχω
εδώ έχω γράψει όσα στην ζωή περνώ
εδώ δεν άρχομαι δεν άρχω
εδώ είμαι ο άνθρωπος που γίνομαι άπλα καθώς γερνώ.
και τελικά ποιο είναι το πόρισμα μου λες;
Σου λέω, να 'σαι ο εαυτός σου
να 'σαι καλύτερος σήμερα από ότι χθες
εκτίμα και να σέβεσαι ότι έχεις για δικό σου.

Ρεφρέν:

Κάνε αυτό που θες
και μην σε νοιάζει η κριτική τους.
Ζήσε όπως νιώθεις
γιατί αυτό είσαι στα αλήθεια.
Κανε τα όνειρα σου προσευχή.

Κι όταν σε κρατώ
αυτό που θέλω μόνο.
Θέλω να με νιώθεις.
Δεν θέλω να ζήσουμε κενοί
γιατί η αγάπη δεν χωράει ρε σ' αυτή την μηχανή.

Τ.Π.

Αν σου χει τύχει
να αγαπήσεις το τίποτα κατά τύχη
θα έχεις μάθει πως τα τείχη
υπάρχουνε γι' αυτούς που πνιγήκανε μεσ' στην λήθη
και αυτοί που χαλιναγωγούν τα πλήθη
τα μάτια σαν ανοίξεις χάνονται μέσ' στην ομίχλη
όσο κι αν ανεβάσουμε τον πήχη
στεκόμαστε απέναντι δεμένοι σαν γροθιά μα και σαν λύκοι
μιλάω σ' όλους αυτούς που δεν βγάζουνε καν το νοίκι
μιλάω για όλους αυτούς σε όλα τα πλάτη και τα μήκη
που σπέρνουνε τον φόβο με σημαία και θρησκεία
και υπογράφουνε πωλήσεις αεροπλάνων και G3
το χρήμα διακινείται σαν ουσία
πιο πάνω κι από άξιες, τον θεό η και την ιδεολογία
κι αφού το τέρας πήρε έτσι άνετα τα ηνία
πηδάμε από καύλα και έχουμε ανθρωποφοβία
ρομαντισμός στο πουθενά και όλοι μας πλέον μοιάζουμε,
σπουδάζουμε, διαβάζουμε,γράφουμε και εξετάζουμε
δεν νιώθω καν την δύναμη πλέον να δημιουργήσω
κι ίσως γράφω γιατί πρέπει μέσα μου να πολεμήσω
τον κόσμο για να αλλάξω δεν έχω την αντοχή
την πήραν από παιδί
και κάθε μέρα που περνάει το άγχος παρανοεί
για ποιες ιδέες; για ποια σκηνή γαμημένη;
Οι περισσότεροι που μείναμε είμαστε πια καμμένοι
η τέχνη δεν εξυμνεί αρετές μονάχα μπάφους
λάγνους έρωτες, ψώνια, πουτάνες, άρρωστους κάφρους
γέμισε η αρένα μονομάχους
γέμισε και οπαδούς που πίνουν αίμα σκοτώνοντας στο όνομά τους
νοσταλγώ τους δίσκους ,το άρωμα τους
νοσταλγώ τις μέρες που στους στίχους έψαχνα το νόημα τους
ακόμα μέσα μου χτυπάει η καρδιά τους
και μέχρι να πεθάνω θα ακούω τα καλά και τα κακά τους
Γι' αυτό όσων αφορά την μουσική
έχω να σου πω ότι δεν είμαστε μαζί εδώ και χρόνια
πεθανε όταν ήμουνα μικρός σε μια στιγμή
και από τότε την κράτησα στην οσμή μου σαν κολόνια.
Κληρονομιά βαριά γι' αυτό ως φόρο τιμής
γι' αυτούς που έφυγαν νωρίς πατάω ρίμες ακόμα.
Γράφω στα αρχίδια μου την γνώμη σου ρε συ
δεν το έκανα ποτέ για αναγνώριση και ακριβά σαλόνια
ακόμα και αν υπάρχω έξι χρόνια στην σκηνή
δεν μας γνωρίζουνε γιατί είμαστε φίλοι πάνω από όλα.
Οι παραπάνω στίχοι αν σου μοιάζουν κυνικοί
είναι γιατί ο κόσμος γύρω μου φαντάζει τόσο γκρι
όμως παιδεία είναι να στέκεσαι δίπλα στην κυνικότητα
μέσα σε μια δικιά σου έγχρωμη πραγματικότητα.

[HelonasKrokodilas]

Δεν φαντάζεσαι τι νοσταλγώ αδερφέ....πίσω, πολύ πίσω, πωωωωωω πάρα πολύ πίσω, τουλάχιστον 1990, '91, '92, '93, 1994....+ !!!Άλλες εποχές.- Και μόνο που με την μουσική σου με πήγες τόσο πίσω αυτό τα λέει όλα.-!!!!