filmov
tv
Αναβολές | ποίηση - μουσική Άκης Παρισιάδης

Показать описание
Ένα μελοποιημένο ποίημα του Άκη Παρισιάδη από την ποιητική συλλογή, "περιττοί και άρτιοι" από τις εκδόσεις Bookstars
αναβολές
κάτι καλημέρες που μείνανε μισές
ραντεβού και συναντήσεις που δεν ολοκληρώθηκαν
φιλιά και αγκαλιές χαμένες πριν την κίνηση
φίλοι που όλο λέω θα τους τηλεφωνήσω
κι όλο το λησμονώ
(αφού δεν κάμπτεται με τίποτα η καθημερινότητα)
το ταξίδι που έλεγα να πάω
και συνέχεια το αναβάλω
το χειμωνιάτικο παλτό κρεμασμένο
δίπλα στη θήκη της ναφθαλίνης
που ακόμα δεν πήγα στο καθαριστήριο
τα δανεικά, όχι πολλά,
που είχα πάρει από την αδερφή μου
(που η καλοσύνη της δεν της επιτρέπει να μου τα ζητήσει)
το λεξικό των ισπανικών από τη βιβλιοθήκη
του φιλολογικού συλλόγου
που δεν επέστρεψα στην καθορισμένη ημερομηνία
τα ψηφιακά βιβλία που αποθήκευσα στα αγαπημένα
και δεν αξιώθηκα να τα διαβάσω
τα δύο παιδιά που δεν έκανα και ήθελα να κάνω
(όταν ξέσπασε άξαφνα μια κρίση ηλικίας
γύρω στα τριάντα δύο
και ευτυχώς γρήγορα την ξεπέρασα)
το φημισμένο γλυκό της πόλης που δε δοκίμασα
αφού πάντα ουρά στέκει έξω από το ζαχαροπλαστείο
-κι εγώ δεν έχω την υπομονή να αναμένω-
τα σώματα που δεν ενώθηκαν με το δικό μου
(μάλλον γιατί η διστακτικότητά
ήταν ισχυρότερη από την επιθυμία)
όλα αυτά κι άλλα περισσότερα
που στοιχειώνουν την ηρεμία,
όταν ανακαλούνται απρόσκλητά στο νου
τα ανολοκλήρωτα μιας ζωής
υπενθυμίζουνε με τρόπο εμφαντικό
πως όλα εκείνα που προσμένουν στη σειρά
είναι περισσότερα απ’ όσα έχουμε ζήσει
κι απ’ όσα πρόκειται να ζήσουμε
και χειρότερα, θα παραμένουν πάντοτε
μια διαρκής αναβολή.
κι όλο το αύριο θα έρχεται
κι όπως και σήμερα από το χτες
πάντα κάτι θα χρωστάμε.
#music #newsong #song #singersongwriter #poem #poemas
αναβολές
κάτι καλημέρες που μείνανε μισές
ραντεβού και συναντήσεις που δεν ολοκληρώθηκαν
φιλιά και αγκαλιές χαμένες πριν την κίνηση
φίλοι που όλο λέω θα τους τηλεφωνήσω
κι όλο το λησμονώ
(αφού δεν κάμπτεται με τίποτα η καθημερινότητα)
το ταξίδι που έλεγα να πάω
και συνέχεια το αναβάλω
το χειμωνιάτικο παλτό κρεμασμένο
δίπλα στη θήκη της ναφθαλίνης
που ακόμα δεν πήγα στο καθαριστήριο
τα δανεικά, όχι πολλά,
που είχα πάρει από την αδερφή μου
(που η καλοσύνη της δεν της επιτρέπει να μου τα ζητήσει)
το λεξικό των ισπανικών από τη βιβλιοθήκη
του φιλολογικού συλλόγου
που δεν επέστρεψα στην καθορισμένη ημερομηνία
τα ψηφιακά βιβλία που αποθήκευσα στα αγαπημένα
και δεν αξιώθηκα να τα διαβάσω
τα δύο παιδιά που δεν έκανα και ήθελα να κάνω
(όταν ξέσπασε άξαφνα μια κρίση ηλικίας
γύρω στα τριάντα δύο
και ευτυχώς γρήγορα την ξεπέρασα)
το φημισμένο γλυκό της πόλης που δε δοκίμασα
αφού πάντα ουρά στέκει έξω από το ζαχαροπλαστείο
-κι εγώ δεν έχω την υπομονή να αναμένω-
τα σώματα που δεν ενώθηκαν με το δικό μου
(μάλλον γιατί η διστακτικότητά
ήταν ισχυρότερη από την επιθυμία)
όλα αυτά κι άλλα περισσότερα
που στοιχειώνουν την ηρεμία,
όταν ανακαλούνται απρόσκλητά στο νου
τα ανολοκλήρωτα μιας ζωής
υπενθυμίζουνε με τρόπο εμφαντικό
πως όλα εκείνα που προσμένουν στη σειρά
είναι περισσότερα απ’ όσα έχουμε ζήσει
κι απ’ όσα πρόκειται να ζήσουμε
και χειρότερα, θα παραμένουν πάντοτε
μια διαρκής αναβολή.
κι όλο το αύριο θα έρχεται
κι όπως και σήμερα από το χτες
πάντα κάτι θα χρωστάμε.
#music #newsong #song #singersongwriter #poem #poemas