Μάνος Χατζιδάκις - ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ - Βασίλης Γισδάκης

Ένα ταξίδι που το θες πολύ
μην το αναβάλλεις...
Θα συνηθίσεις με τις αναβολές
Και δεν θα το κάνεις ποτέ!
Μενέλαος Λουντέμης
Η τελευταία συνεργασία του Μάνου Χατζιδάκι με τον Νίκο Γκάτσο.
Η Μελωδία προϋπήρχε στην ταινία "Αμέρικα Αμέρικα" 1963 του Elia Kazan με τίτλο "The voyage".

Ποίηση: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Ερμηνεία: Βασίλης Γισδάκης

Τρέχω, πετάω, κυνηγάω πουλιά και όνειρα,
και κάθε μέρα κολυμπάω σε πιο βαθιά νερά
Θέλω τον κόσμο να αγκαλιάσω με ένα ζεστό φιλί,
και από τη δύση μου να φτάσω ως την ανατολή.

Μα είναι φίδι το ταξίδι
είναι χολή μαζί και ξύδι,
σε ένα μεγάλο αγκάθινο σταυρό
όμως εγώ δεν κάνω πίσω
ούτε τον δρόμο μου θ' αφήσω,
ώσπου λιμάνι σίγουρο να βρω.

Θέλω τον κόσμο να αγκαλιάσω με ένα ζεστό φιλί,
και από τη δύση μου να φτάσω ως την ανατολή.

Τρέχω, πετάω, χαιρετάω τα πιο τρελά παιδιά
Και κάθε πέτρα που πατάω ανοίγει σαν καρδιά
Δείχτε μου δρόμο να περάσω με ήλιο με βροχή,
Θέλω τον κόσμο ν' αγκαλιάσω και πάλι απ' την αρχή.

[OrpheusDionysus]

"Τι είναι αλήθεια ένα ταξίδι;
Νομίζω πως δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά ένας ακόμα τρόπος για να εξερευνούμε και να διαπιστώνουμε τις δυνάμεις που κατέχει η ψυχή και ο νους μας στο να ανταποκρίνεται συνθετικά στα φαινόμενα που αντικρίζει. Τα εξωτικά νησιά, τα μαγικά τοπία είναι μονάχα μια πρόφαση για το ταξίδι. [...]
Μέσα μας είναι όλα τα ταξίδια που δεν κάναμε. Μέσα μας είναι όλα τα δράματα που δεν είδαμε, τα τραγούδια που δεν τραγουδήσαμε. Μέσα μας τα χρώματα και οι ήχοι, τα τοπία, οι χαρές και οι λύπες, που ακόμα δεν αντικρίσαμε. Μόνο που περιμένουν τον ερεθισμό που θα τα ξυπνήσει και θα τα κάνει να μιλήσουν, να τραγουδήσουν, να γελάσουν ή να μορφάσουν από οδύνη
Θέλω να πω με όλ’ αυτά πως οι ταξιδιωτικές εντυπώσεις, όσες φορές είναι ειλικρινείς, δεν περιγράφουν αντικειμενικά τα πράγματα που είδαμε. Περιγράφουν μόνο τον εαυτό μας, και τη στάση του αντίκρυ στα πράγματα που είδαμε. Τώρα, είναι προς όφελος του αναγνώστη αυτό; Ή μήπως είναι εις βάρος του; Πιστεύω πως είναι προς όφελός"
.
Στράτης Μυριβήλης (30 Ιουνίου 1890 - 19 Ιουλίου 1969). Συγγραφέας
Απόσπασμα από το βιβλίο "Απ' την Ελλάδα" (1954)

[OrpheusDionysus]

Το ταξίδι
Μου σφίγγει ο καημός, σα θηλιά το λαιμό
και μες στην καρδιά με δαγκώνει σα φίδι.
Παράξενο θέλω ν’ αρχίσω ταξίδι,
χωρίς, μα χωρίς τελειωμό.

Το δρόμο μ’ αργά να τραβώ, να τραβώ,
αλλά πουθενά και ποτέ να μη στέκω,
ψυχή να μη βρίσκω, ή πάντα να μπλέκω
με κόσμο τυφλό και βουβό.
Να νιώθω τριγύρω πλατιά ερημιά,

κλεισμένα τα σπίτια, τα τζάκια σβησμένα,
ψηλά να μη φέγγει αστέρι κανένα,
και κάτου γυναίκα καμιά.
Ε! ίσως σε τέτοιο ταξίδι αν βρεθώ,
ατέλειωτο, έρμο, σ’ αγνώριστη χώρα,
δε θα ’χω περίσσια λαχτάρα σαν τώρα,
Αγάπη, από σε να χαθώ!
Κωστής Παλαμάς /Τα Τραγούδια της Πατρίδος μου /Τραγούδια της Καρδίας και της Ζωής Απρίλιος 1883 *

[OrpheusDionysus]

Το ταξίδι της ανακάλυψης δεν σημαίνει να ψάχνεις καινούργια μέρη αλλά να έχεις καινούργια μάτια.
Μαρσέλ Προυστ

[OrpheusDionysus]

Κανένα αληθινό ταξίδι δεν κάνεις αν κουβαλάς το σπίτι σου στην πλάτη όπως η χελώνα..