Δέος. Μια τόσο μικρή λέξη με τόσο μεγάλο νόημα.

Ξέρεις αυτό το συναίσθημα, όταν κοιτάς τον έναστρο ουρανό και αμίλητος θαυμάζεις πόσο υπέροχα απέραντος είναι...;

Ή όταν, άγνωστοι σε κάνουν να νιώθεις όμορφα με απροσδόκητες πράξεις καλοσύνης, στην καθημερινότητά σου;
Φαντάσου κάποιον να βοηθά έναν ηλικιωμένο άνδρα στο δρόμο, μαζεύοντας τα μήλα που έπεσαν από τη σκισμένη χαρτοσακούλα και κυλούν στο δρόμο.

Αυτό που αισθάνεσαι είναι δέος.

Σύμφωνα με τους Έλληνες φιλοσόφους, το δέος είναι η καθοριστική μας δύναμη. Ένα μονοπάτι που μας οδηγεί στον βαθύτερο σκοπό μας.

Το δέος παίζει ζωτικό ρόλο στις αλληλεπιδράσεις μας, τα συναισθήματά μας και τη γενική ευημερία μας. Αυτό που κάνει αυτό το συγκεκριμένο συναίσθημα ζωτικό και διαφορετικό από άλλα θετικά συναισθήματα είναι ότι μας τοποθετεί σε ένα ευρύτερο πλαίσιο και μακριά από το να είμαστε στο επίκεντρο. Το δέος μας κάνει να αισθανόμαστε μικροί και τμήμα ενός συνόλου μεγαλύτερου, σπουδαιότερου εμάς τους ίδιους. Αυτό το συναίσθημα είναι ευεργετικό για εμάς. Καλλιεργεί την ταπεινοφροσύνη και ξεφουσκώνει τον εγωισμό ξυπνώντας έτσι την επιθυμία να είμαστε περισσότερο δεσμευμένοι και συνδεδεμένοι με τον εαυτό μας και με τους γύρω μας.

Το μόνο που χρειάζεται είναι να κανεις μια παύση, να κοιτάξεις τον κόσμο με επίγνωση και να εισπνεύσεις όλο το μεγαλείο.

Σκέψου πως κοιτάς με τα μάτια ενός παιδιού ή ενός ανθρώπου που έζησε πριν από χίλια χρόνια. Ανακαλύπτοντας, εξερευνώντας, θαυμάζοντας. Δες τον κόσμο έτσι. Σαν να είναι τα πάντα ολοκαίνουργια για σένα και σε αφήνουν άφωνο. Είτε πρόκειται για τη φύση, τις τέχνες, για τεχνολογίες, για τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις. Η μαγεία της ομορφιάς υπάρχει παντού.

Θυμάμαι πολύ νωρίς ένα πρωί, πηγαίνοντας στη δουλειά, με το μετρό, έγινα μάρτυρας μιας εμπειρίας δέους και παρόλο που δεν ήταν καν δική μου και αν και ήταν πολύ σύντομη, είχε τεράστιο αντίκτυπο πάνω μου. Προφανώς, αφού το θυμάμαι ακόμα!
Σε μια υπέργεια στάση, ο οδηγός μας αντικαταστάθηκε από τον οδηγό της πρωινής βάρδιας. Καθώς ο οδηγός της σκοτεινής βάρδιας (τόσο νυχτερινή όσο, υπόγεια) βγήκε από το βαγόνι του, ηλιαχτίδες του πρωινού φωτός χτύπησαν το πρόσωπό του.

Χαμογέλασε.

Αυτό το χαμόγελο ήταν ξεκάθαρα αποτέλεσμα της αίσθησης «δέους» και εγώ είχα την τύχη να το δω!
Καθώς το μετρό άρχισε να κυλά ξανά, προς τη δουλειά μου και προς την πραγματική ζωή, είχα το προνόμιο να πάρω μαζί μου λίγο από το δέος αυτού του ανθρώπου!

Το δέος είναι το αντίθετο της ρουτίνας και της μονοτονίας. Γεννιέται μέσα από την επιδίωξη να βλέπω και να μην προσπερνάω την ομορφιά και το θαύμα της καθημερινής ζωής. Όσοι το κάνουν, ζουν μια πιο ευτυχισμένη ζωή.

Δοκίμασε να κάνεις έναν περίπατο «δέους»

Βγες έξω.
Εστίασε στην αναπνοή σου παίρνοντας μερικές βαθιές εισπνοές που ακολουθούνται από ακόμη μεγαλύτερες εκπνοές.
Νιώσε τα πόδια σου να σε συνδέουν με τη μητέρα γη.
Ενεργοποίησε τις αισθήσεις σου. Άκου τους ήχους, μύρισε τις μυρωδιές, δες τα χρώματα, νιώσε τις υφές.
Αφιέρωσε χρόνο. Δώσε μερικά επιπλέον δευτερόλεπτα από ότι συνήθως για να παρατηρήσεις τα ερεθίσματα

Καλή απόλαυση!

Με αγάπη,
Νάταλη