ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ - Η αρχιτεκτονική της ευθύνης - Α' ΜΕΡΟΣ

“Σημασία δίδεται στο φανταχτερό περιτύλιγμα και όχι φυσικά στο περιεχόμενο που κατά τα άλλα δεν προτείνει τίποτε καινούργιο, ακολουθώντας ως προς τη συνθετική και λειτουργική του δομή, κακοσχεδιασμένα στερεότυπα. Αρχιτεκτονική του δήθεν, καμωμένη με υλικά που θέλουν να μασκαρέψουν και να κρύψουν επιμελώς αυτό που υπάρχει από κάτω. Επικρατεί ολοένα και περισσότερο το πομπώδες, το φανταχτερό, αυτό που θα καταφέρει να εντυπωσιάσει ένα ανικανοποίητο και αχόρταγο καταναλωτικό κοινό. Ένα κοινό που αποζητά το καινοφανές, το διαφορετικό, το αλλόκοτο.”
Τάσης Παπαϊωάννου (καθηγητής αρχιτεκτονικής).

Η Μαργαρίτα Κυανίδου είναι μια νέα κοπέλα, αρχιτέκτονας, μια ευχάριστη έκπληξη γιατί είναι σπάνιο πλέον να ακούς από εκπροσώπους της νέας γενιάς να μιλάνε για κοινότητα, για πόλεις, για την “γοητευτική ευθύνη” να αλλάξουμε τον κόσμο μας, να επανασυστήσουμε την κοινωνικότητα και την κοινότητα.

Περίληψη του πρώτου μέρους:
1. Σπανίως αρχιτέκτονες αναφέρονται στην πόλη. Συνήθως αναφέρονται στο κτήριο και στο μικροπεριβάλλον του. Η Μαργαρίτα Κυανίδου εξηγεί γιατί η αρχιτεκτονική δημιουργία εμπεριέχει ευθύνη.
2. Οι πόλεις μας έχουν σχεδιαστεί [ή δεν έχουν σχεδιαστεί] για να προσφέρουν έναν ασφαλή χώρο διαβίωσης, είναι ένας χώρος όπου πραγματώνονται οι ανθρώπινες-κοινωνικές σχέσεις ή είναι αποτέλεσμα ενός οικονομικού-πολιτικού συστήματος που συσσωρεύει κόσμο, επιχειρήσεις και εργατικό δυναμικό, ώστε να διευκολύνεται η αγορά (με την οικονομική έννοια); Άρα και ένα χωνευτήρι μη αναμιγνυόμενων αντιλήψεων, τάσεων και ταυτοτήτων. ένας χυλός που δεν διαθέτει συνοχή και κοινούς στόχους, και άρα κοινή ταυτότητα;
3. Γίνονται εντέλει αντιληπτές από τους κατοίκους μιας πόλης οι παθογένειές της ή όχι; Και γιατί δεν τις θεραπεύουμε; Πού βρίσκεται το πρόβλημα;
4. Η ευθύνη της αρχιτεκτονικής δημιουργίας.
5. “Στο εργασιακό περιβάλλον η αρχιτεκτονική εμφανίζεται ως προϊόν, ως βιτρίνα, ως ασυδοσία του καταναλωτή και ανάγκη προβολής του δημιουργού”. Εκεί επικρατεί η αρχιτεκτονική της εικόνας και της ποσότητας, της μορφοκρατίας”
6. Είναι εφικτό “η αρχιτεκτονική να επανέλθει στην ουσία της ύπαρξής της, φεύγοντας από το προϊόν και επιστρέφοντας στον άνθρωπο”, δεδομένου ότι ο αρχιτέκτονας είναι ένας επαγγελματίας που ζει από το επάγγελμά του και συνήθως έχει και μια οικογένεια που πρέπει να συντηρήσει;
7. “Η αξία του κοινοχρήστου, του δημοσίου αγαθού υπονομεύεται και κινδυνεύει να χαθεί οριστικά”.

#κοινωνικήαρχιτεκτονική #ευθύνη #πόλη #αρχιτεκτονική #αρχιτέκτονας #ανάπλαση #κοινόχρηστοαγαθό #κυανίδου #κτήριο #κατοικία #ανακύκλωση #διάλογος