Η ιστορία της μεταφοράς της εικόνας του Αγ. Γεωργίου Περιστερεώτα από Κωνσταντινούπολη στη Θεσ/νίκη

Μια συνέντευξη του Σάββα Μαυρίδη από τον Κώστα Ιωαννίδη.
Ήταν το 1962, όταν οι νεαροί τότε Ωραιοκαστρίτες Κώστας Ιωαννίδης (Κωτσίκος) και Αλέκος Πολυχρονίδης, που δούλευαν ως οδηγοί σε τουριστικά λεωφορεία, προσεγγίστηκαν, μέσω του Αναστάσιου (Σαπρή) Δημητριάδη (ιδιοκτήτη γνωστού καφενείου στη Θεσσαλονίκη), από τον εργοστασιάρχη Νικόλαο Καζανίδη, ο οποίος τους ζήτησε να μεταφέρουν, προφανώς παράνομα, την εικόνα του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα από την Κωνσταντινούπολη στη Θεσσαλονίκη. Επρόκειτο βεβαίως για μια επικίνδυνη αποστολή που θα μπορούσε να τους οδηγήσει στις φυλακές της Τουρκίας και σε άσχημες περιπέτειες, αυτοί όμως δεν δίστασαν ούτε στιγμή. Οι νεαροί Ωραιοκαστρίτες κατόρθωσαν να περάσουν από τα σύνορα την μαρμάρινη εικόνα του Αγίου και να την φέρουν στη Θεσσαλονίκη. Η εικόνα αυτή μαζί με άλλα ιερά κειμήλια από την ιστορική Μονή του Αγίου Γεώργιου Περιστερεώτα στον Πόντο (περιοχή Γαλίαινας – Ματσούκας) τοποθετήθηκαν στη νέα Μονή του Αγίου Γεωργίου που χτίστηκε στο Ροδοχώρι Ημαθίας (23 Απριλίου 1968 έγινε η ανιστόρηση της Μονής ενώ τα επίσημα εγκαίνια έγιναν στις 16 Ιουνίου 1978). Δυστυχώς όμως, όταν το 1969 έγινε με μεγαλειώδη τρόπο η ενθρόνιση της εικόνας κατά την οποία χιλιάδες κόσμου τη συνόδευσαν από το Ναό του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη –όπου είχε τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα– στο Ροδοχώρι, οι δύο Ωραιοκαστρίτες αγνοήθηκαν από τους υπευθύνους και δεν προσκλήθηκαν στην τελετή, για την οποία έμαθαν από τις εφημερίδες. Το γεγονός αυτό όπως ήταν επόμενο τους πίκρανε βαθύτατα. Και ακόμα και λίγο πριν φύγει ο κυρ Αλέκος μας εξέφρασε την πικρία του αυτή. Η Μονή του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα ιδρύθηκε το 752 μ.Χ. και ήταν μία από τις τρεις σημαντικότερες στον Πόντο μαζί με την Παναγία Σουμελά και τον Άγιο Ιωάννη Βαζελώνος. Όταν το 1923 έγινε η εκκένωση της Μονής δεν επιτράπηκε στους μοναχούς να πάρουν το οτιδήποτε, και ακολούθησε η λεηλασία της. Πολλά από τα κειμήλια της Μονής –η οποία είχε και εξαιρετικά πλούσια βιβλιοθήκη– κατέληξαν στα παντοπωλεία της Τραπεζούντας. Κάποια από αυτά, όπως τον Κώδικα της Μονής, αγόρασε και διέσωσε ο παπά Ευστάθιος Γραμματικόπουλος ο οποίος διατέλεσε για ένα χρονικό διάστημα ιερέας στο Ωραιόκαστρο (στο ναό του Αγίου Αθανασίου, στο Παλαιόκαστρο). Την μαρμάρινη εικόνα του Αγίου Γεωργίου όπως και μια κολυμβήθρα τα αγόρασε ένας μουσουλμάνος της περιοχής ονόματι Γιεπίζογλου – αυτός ήταν από παλιά αρχοντική ελληνική οικογένεια η οποία εκτουρκίστηκε. Ο Γιεπίζογλου λοιπόν αγόρασε αυτά τα κειμήλια και τα φύλαξε στο σπίτι του. Σαράντα χρόνια αργότερα ο γιος του Τζεμάλ (δικηγόρος) επικοινώνησε με Έλληνες που από το χωριό του (Μεσοχώρι Γαλίαινας) είχαν έρθει με την ανταλλαγή στην Ελλάδα, τον Καστανίδη που προαναφέραμε (ταμία του συλλόγου Άγιος Γεώργιος Περιστερεώτα), τον Αμοιρίδη και τον Κιαγχίδη (πρόεδρο του συλλόγου Άγιος Γεώργιος Περιστερεώτα), τους ενημέρωσε για τα κειμήλια αυτά και τους είπε πως αν πήγαιναν στον Πόντο θα τους τα παρέδιδε. Όπως και έγινε. Ο Καστανίδης ταξίδεψε στον Πόντο, πήγε στο χωριό του το Μεσοχώρι Γαλίαινας και παρέλαβε από τον Γιεπίζογλου την εικόνα την οποία και μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη. Από την Κωνσταντινούπουλη μερικά χρόνια αργότερα οι δυο νεαροί Ωραιοκαστρίτες, όπως είπαμε, την μετέφεραν στη Θεσσαλονίκη.