08 | Ραψωδός Φιλόλογος - Μπροστά στον Διογένη | #AlexandriaBurns

preview_player
Показать описание
► Instagram:
#AlexandriaBurns

► Facebook:

► Merch:

Στίχοι: Ραψωδός Φιλόλογος | @rapsodosfilologos
Μουσική παραγωγή: Solmeister | @solmeister13
Πιάνο: Δημήτρης Χρυσανθακόπουλος | @dimitrischrisanthakopoulos
Ηχοληψία Πιάνου: Γιώργος Αβραμίδης | @gavramid
Μίξη: Numberless | @c_numberless
Βίντεο Στίχων: Άρης Μπασιάς | @sixtwelve
Λογότυπο: Q.B Mix | @qbmix_stc

-----------------------------------------------------------------------------------------
Το WNC παίζει μόνο ένα είδος... Αληθινή μουσική!
-----------------------------------------------------------------------------------------

Κυκλοφορεί μέσω της CKND Records.
Рекомендации по теме
Комментарии
Автор

"Ερωτεύεσαι το βυθό κι ας έχει νάρκες
Θέλει κουράγιο να αναδυθείς προς τις βάρκες." (Κελί 218 - 2014)
~
"Αμφισβήτησα δασκάλους,
κι έμαθα από τόσους άλλους
Κολύμπησα στους υφάλους,
βύθισα την βάρκα." (Αλεξάνδρεια - 2021)

HyperTall
Автор

Η πιο βαρια πενα της Ελλαδας χωρις υπερβολες!!! Δεν υπαρχουν αρκετα λογια, αληθεια....🙏❤

Vasiliki_Ka
Автор

Στίχοι:
Είχα ακούσει τόσα κι ήρθα να σε βρω,
αμφισβητώντας ότι μπορώ να πειστώ.
Σου'πα πως χρόνια προσπαθώ να φωτιστώ
μα η πόλις που μ'ακολουθεί το φάρο έχει αφήσει σβηστό.
Είπες να μετατοπιστώ, πως τον ήλιο σου κρύβω.
Ότι σε θίγω όταν προσφέρω γη και ύδωρ.
Σου'πα: "Τόπο σωστό δεν βρίσκω",
πως όπου και να σταθώ στο πιθάρι σου ρίχνω ίσκιο.
Μειδίασες κι έγειρες πίσω
και μου είπες να το νιώσω και να μην το αναλύσω.
Κινήθηκα λοιπόν ποικιλοτρόπως αλλά μάταιος ο κόπος,
αναρωτήθηκα αν σε κουράζω.
Ήμουν ακόμα παραπέτασμα στο φως
κι όσο οι ακτίνες του με ζέσταιναν
συνέχιζα να σε σκιάζω.
Μα επέμεινα ώσπου έφτασε το βράδυ
κι επιτέλους δεν υπήρχε φως, μπροστά του σκιά για να γίνω.
Και τότε μου'πες: "Δεν υπάρχουνε φως και σκοτάδι".
Πως ειν'ανούσιο φτερά και φωτιά να συγκρίνω.
Σου'πα πως δεν σε κατανόησα.
Μου απάντησες: "Αυτό είναι το νόημα".
Και τότε το'νιωσα.
Δεν ήσουν απλώς αυτός ο κυνικός που νόμιζα.
Και περπάτησα πατώντας σε μέσα και άκρα,
μια ηλιόλουστη νύχτα κάτω από τ'άστρα.
Αμφισβήτησα δασκάλους κι έμαθα από τόσους άλλους.
Κολύμπησα στους υφάλους, βύθισα τη βάρκα.
Εισέπνευσα κι εξέπνευσα εκτεταμένα,
μέχρι που όλα έγιναν ένα, χωρίς και με μένα.
Και δεν υπήρχε πια ούτε αυτό, ούτε Εκείνο, ούτε εγώ,
ούτε εδώ, ούτε τώρα, ούτε αλήθεια, ούτε ψέμα.

apas
Автор

Με βλέπω ξανά με ακουστικά στα αυτιά όπως την παιδική μου ηλικία και ακούγοντας ΡΦ "ΚΑΛΗΜΕΡΑ"

petrosodc
Автор

Ακόμη και μετά από χρόνια, θα γυρνάμε ξανά και ξανά στα τραγούδια σου για τα μαθήματα που μας δίνεις μέσα από αυτά, μας κάνεις καλύτερους. Σε ευχαριστούμε για όλα!

YgihSkepsi
Автор

Ισως το πιο underated κομματι του δισκου αλλα απο τα αγαπημενα μου

makis
Автор

Είναι γεγονός ότι πολλοί από εμάς είναι πάνω από τα 30, ξεκινώντας να τον ακούμε από την εφηβεία μας. Νομίζω εδώ είναι όσοι ψάχνουν να βρουν ποιότητα στην αγαπημένη μας μουσική σκηνή που έχει πάρει την κατηφόρα και που μόνο κάποιοι σαν τον ΡΦ θα μπορούσαν να την ''αναστηλώσουν'' .

tnarch
Автор

Αλλαξες αλεξανδρε..ορίμασες και μαζι σου ωρίμασε και η μουσικη σου. Οσο για το τραγουδι δεν περιμενα τιποτα λιγοτερο απο σενα

Kourkoumpinis
Автор

Όλο αυτό με έκανε να αναρωτιέμαι μηπως ο ραψωδος εφτασε στην ευδαιμονία και είδε την αλήθεια στον κόσμο γιατί αλλιώς είναι πολύ δύσκολο να τα κατανοήσεις και να τα γράψεις όλα αυτά

Antwnhsgx
Автор

08 | Ραψωδός Φιλόλογος - Μπροστά στον Διογένη |


ΣΤΊΧΟΙ:

Είχα ακούσει τόσα κι ήρθα να σε βρω,
αμφισβητώντας ότι μπορώ να πειστώ.
Σου 'πα πως χρόνια προσπαθώ να φωτιστώ
μα η πόλις που μ' ακολουθεί το φάρο έχει αφήσει σβηστό.
Είπες να μετατοπιστώ, πως τον ήλιο σου κρύβω.
Ότι σε θίγω όταν προσφέρω γη και ύδωρ.
Σου 'πα: <<Θα 'θελα να 'μαι εσύ>>, μου πες: <<Είναι το ίδιο>>.
Πως δεν υπάρχει εσύ κι εγώ, ούτε πολύ και λίγο.
Σου 'πα: <<Τόπο σωστό δεν βρίσκω>>,
πως όπου και να σταθώ στο πιθάρι σου ρίχνω ίσκιο.
Μειδίασες κι έγειρες πίσω
και μου είπες να το νιώσω και να μην το αναλύσω.
Κινήθηκα λοιπόν ποικιλοτρόπως αλλά μάταιος ο κόπος,
αναρωτήθηκα αν σε κουράζω.
Ήμουν ακόμα παραπέτασμα στο φως
κι όσο οι ακτίνες του με ζέσταιναν
συνέχιζα να σε σκιάζω.
Μα επέμεινα ώσπου έφτασε το βράδυ
κι επιτέλους δεν υπήρχε φως, μπροστά του σκιά για να γίνω.
Και τότε μου 'πες: <<Δεν υπάρχουνε φως και σκοτάδι>>.
Πως ειν' ανούσιο φτερά και φωτιά να συγκρίνω.
Σου 'πα πως δεν σε κατανόησα.
Μου απάντησες: <<Αυτό είναι το νόημα>>.
Και τότε το 'νιωσα.
Δεν ήσουν απλώς αυτός ο κυνικός που νόμιζα.
Και περπάτησα πατώντας σε μέσα και άκρα,
μια ηλιόλουστη νύχτα κάτω από τ' άστρα.
Αμφισβήτησα δασκάλους κι έμαθα από τόσους άλλους.
Κολύμπησα στους υφάλους, βύθισα τη βάρκα.
Εισέπνευσα κι εξέπνευσα εκτεταμένα,
μέχρι που όλα έγιναν ένα, χωρίς και με μένα.
Και δεν υπήρχε πια ούτε αυτό, ούτε' Εκείνο, ούτε εγώ,
ούτε εδώ, ούτε τώρα, ούτε αλήθεια, ούτε ψέμα.

skoufalotlord
Автор

Την επόμενη φορά στην έκθεση όταν η καθηγήτρια θα μου ζήτηση συνώνυμο της ποίησης θα γράψε ραψωδος φιλόλογος

sidorelakasa
Автор

Που ήταν κρυμμένο αυτό το διαμαντι ένα χρόνο τώρα;

lilosefrem
Автор

Εξαιρετικό τραγούδι!!
Γνωρίζει μήπως κανείς αν υπάρχει διαθέσιμη παρτιτούρα για το πιάνο;

ΓεωργίαΠ-χκ
Автор

Μακάρι να είχα λόγια να σου πω πόσο όμορφο είναι, αλλά με άφησες άφωνο.

angeloi
Автор

Αχ δεν μπορώ άλλο teaser. Θέλουμε το full κομμάτι 😫😫😫

spicypepper
Автор

Εγω που τα ακούω με την σειρά, δεν βρήκα το 07 στη λίστα guys help

annaamdn
Автор

Το νόημα της ύπαρξης δεν υπάρχει ούτε μέσα στην ίδια του την έννοια έτσι αδερφέ?

blackjerry