ΔΠΘ(Μαυρο Λουκι)-Το Τελος Ερχεται Απ' την Σεληνη

[Masongreece]

Καλό παράδεισο φιλαράκι πάντα επίκαιρα τα κομμάτια σου όσα χρόνια και αν περάσουν

[m.rkoala]

Σαν και σενα Μακο δεν θα υπαρξει κανεις αλλος...

[TheReal-blue-shadow]

Α ρε Μιχάλη σε έχω συνδέσει με τα καλύτερα μου χρόνια

[ware]

Ειναι οι απλες φτωχικες οικογενειες που γεννανε τους ηρωες, ειναι οι γειτονιες που μεγαλωσαν..
Α ρε Ελλαδαρα, Αθηνα!!! 07

[Sapientia_.]

αν ειχα τοσο δα εγωισμο θα χα τον κοσμο ολο...

[PitKarlatos]

Ολοι κοκκαλο να καει το μπουρδέλο ....😊😊

[manos]

Το ριμαδι το μυαλο μου δεν σταματα ποτε να σκεφτεται ακομα και οταν κοιμαμαι...

[shedimvi]

ΜΙΧΆΛΗ ΜΑΣ ΜΕΓΑΛΩΣΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΉ ΣΟΥ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΎΜΕ

[MARIAK]

 η τέχνη του πολέμου είναι να σε έχω πάντα εκεί που σε θέλω...

[Viscera_rickychutskaya]

Η τεχνη του πολέμου ειναι ν σε εχω πάντα εκει π σε θέλω

[fysiolifeskg]

είμαστε οτι τρώμε ... και οτι τρώμε το κυνηγάμε

[akinomnomo]

Φτωχές γειτονιές που γεννάνε τους ήρωες!άντε να πούμε!

[turururu]

και γω κρατιεμαι μη και με τραβηξει το κενο απτη ταρατσαα..

[deppie]

Καπου ισως παγωνα τον χρονο μια φορα μοναχα να σε ξανα δω ακομα μου φαινεται αδυνατο

[Giannis-ek]

Είναι οι απλές, φτωχικές οικογένειες που γεννάνε τους ήρωες
Είναι οι γειτονιές που μεγάλωσαν
Κι η συμφωνία με το διάβολο που ολοι κάποτε χάλασαν
Αν μπεις να παίξεις και πά' να κάνεις πουστιά σ' την άναψαν
Μάθε τους κανόνες, στήσαν' παντού ρουφιάνους και οθόνες
Το σκότος που τρέφεται στους αιώνες δυναμώνει
Κι εμείς στο εξής ποτέ ξανά δε θα νοιώσουμε μόνοι
Παίρνοντας στραβά το τιμόνι
Είναι καλό να ξέρεις μα δεν είναι καλό να κολλάς, συχνά-πυκνά η περιέργεια σκοτώνει
Κι οι μπάτσοι ως κρατικοί υπάλληλοι και δολοφόνοι
Η πόλη πόρνη σήμερα βγήκε με τη βροχή για να κάνει πιάτσα
Κι εγώ κρατιέμαι μην και με τραβήξει το κενό απ' την ταράτσα
Μπαστάρδι απ' τα λίγα κι είπα είναι αδύναμο σημείο η ράτσα
Εγώ μιλώ στη μάζα, δεν υπηρετώ
Έχω μια καρδιά, ένα σώμα, μια ψυχή, ένα μυαλό
Χίλιους λόγους για να προκαλώ
Όλα φωτιά, όλοι κόκκαλο να καεί το μπουρδέλο
Η τέχνη του πολέμου είναι να σ' έχω πάντα εκεί που σε θέλω
Κρατώντας αποστάσεις ασφαλείας
Είμαι από μικρό παιδί στα κόλπα κι είμαι ψιλιασμένος
Ξέρω τι παίζει επομένως
Κι όπως εσύ, κι εγώ έτσι είμαι σκλάβος γεννημένος
Σκλάβος γεννημένος, σκλάβος γεννημένος
Αν είχα τόσο δα εγωισμό θα 'χα τον κόσμο
Κάπου ίσως πάγωνα τον χρόνο
Μια φορά μονάχα να σε ξαναδώ ακόμα μου φαίνεται αδύνατο, λυπάμαι
Βροχής σταγόνες στο πρόσωπό μου κυλάνε
Άκουσα πως ελέγχουν τον καιρό και σαν πειραματόζωα μας μελετάνε
Είν' αυτοί που όλη τη φάση στα χέρια τους κρατάνε
Είμαστε ό, τι τρώμε
Κι ό, τι τρώμε το κυνηγάμε
Φασίστες στις γειτονιές μας πατάνε
Καθίκια που ναρκωτικά στα παιδιά σου πουλάνε
Είναι αβέβαιο το μεροκάματο κι όλοι χρωστάμε
Λίγοι πράττουν, πολλοί μιλάνε
Το ρημάδι το μυαλό μου δε σταματά ποτέ να σκέφτεται, ακόμα κι όταν κοιμάμαι
Αν είναι αυτός ο μόνος τρόπος να γίνει ας γίνει
Το τέλος έρχεται απ' τη Σελήνη

[Viscera_rickychutskaya]

αλλο ενα παιδί σ κοινωνία, σεβασμός κ συγκίνηση