Ζουν ανάμεσα μας σαν όνειρο και οι ψυχές τους μας χαμογελούν από τον Παράδεισο

Οι μαθητές του Γενικού Λυκείου της Φαρκαδόνας 12 χρόνια μετά δεν ξεχνούν.

Θυμούνται ακόμη κι αν δεν γνώριζαν τους τότε μαθητές, μιας και οι ίδιοι το 2004 ήταν μόλις 3 ετών. Έχουν ακούσει τόσο πολλά όμως όλα αυτά τα χρόνια στα σχολεία τους για εκείνη τη χαροκαμένη μέρα. Τότε που 7 σπίτια ντυνόταν στα μαύρα και βυθιζόταν στο πένθος, τότε που η χαρά της εκδρομής, μετατράπηκε σε σπαραγμό και σε κλάμα. Τότε που οι χαροκαμένοι γονείς, βρισκόταν κρεμασμένοι πάνω από τα λευκά φέρετρα και διαμελισμένα κορμιά και παρακαλούσαν όλο αυτό που διαδραματιζόταν μπροστά τους να ήταν ένα κακό όνειρο.

Η αλήθεια όμως ήταν πικρή και αιματοβαμμένη, όπως τα κοστούμια και τα νυφικά που στόλιζαν τα άψυχα κορμιά των 4 αγοριών και των τριών κοριτσιών που θυσιάστηκαν στο πέταλο του Μαλιακού εκείνο το πρωινό.

Οι μαθητές του λυκείου της Φαρκαδόνας δεν ξέχασαν τη σημερινή ημέρα. Τίμησαν τη συμπλήρωση των 12 χρόνων από το θάνατο των συμμαθητών τους, σε εκδήλωση που διοργανώθηκε στο σχολείο.

Νωρίς το πρωί συγκεντρώθηκαν στο σχολείο όπου άφησαν λουλούδια στο μνημείο που έχει στηθεί έξω από το σχολείο, ενώ άφησαν να φύγουν στον ουρανό μπαλόνια, τα οποία ανέγραφαν τα ονόματα των 7 μαθητών.

Τα μπαλόνια πέταξαν ψηλά στον ουρανό, όπως και οι ψυχές των επτά παιδιών πριν 12 χρόνια, όπως οι ψυχούλες των δυο βρεφών πριν 6 χρόνια. Ταυτόχρονα αφιέρωσαν και μερικούς στοίχους στους αδικοχαμένους μαθητές «Τι τραγούδι να σου πω» από τους «Ενδελέχεια». Ένα τραγούδι που μιλά για τον πόνο της απώλειας και των ανθρώπινο πόνο. Οι μαθητές μιλώντας για το χρονικό του φρικτού δυστυχήματος που συγκλόνισε μαζί με εκείνο των Τεμπών το 2002 την Ελλάδα, έκαναν λόγο για τα οδικά έργα που δεν ολοκληρώθηκαν, τις κακοτεχνίες στις εθνικές οδούς, αλλά και στο ανθρώπινο παράγοντα που ευθύνεται για την πρόκληση ατυχημάτων.

[timothig.]

Μπράβο Παιδιά αποχαιρετισμός με Ενδελέχεια!!!! χίλια μπράβο Υπάρχει ελπίδα στην νεολαία μας

[mariosboy]

Μπράβο παιδιά!!! Μπράβο σας που δεν τους έχετε ξεχάσει!!! Όσο δεν τους ξεχνάμε οι ψυχές τους χαμογελούν. Εμείς οι νέοι, που είμαστε οι μελλοντικοί οδηγοί μπορούμε να σταματήσουμε επιτέλους αυτό το κακό των τροχαίων δυστυχημάτων. Ας προσπαθήσουμε, μπορούμε να το πετύχουμε. Το χρωστάμε σε αυτά τα 7 αγγελούδια και στα άλλα 21 αγγελούδια που έχασαν την ζωή τους στα Τέμπη στις 13 Απριλίου 2003 με πανομοιότυπο τρόπο, από ένα φορτηγό φονιά. Όχι άλλο αίμα αθώων στην άσφαλτο!!! Φτάνει πια επιτέλους!!!
R.I.P Αιωνία τους η μνήμη :'(

[menia]

Να είστε καλά και να τα θυμάστε αυτά τα παιδιά που χάθηκαν τόσο άδικα όπως και ο αγαπημένος μου ξαδελφούλης με άλλους 20 αθώους μαθητές στα Τέμπη την προηγούμενη χρονιά😢Ας μη ξεχνάμε....

[demyvery]

Χρηστακο μου δεν προλαβα να σε γνωρισω😢😢😢

[MixalisD_]

13-4-2003: 21 αθώα αγγελούδια έφυγαν τόσο άδικα στα Τέμπη
27-9-2004: Ακόμα 7 αθώα αγγελούδια έφυγαν για να βρουν τα 21 αγγελούδια των Τεμπών
28 δολοφονημένα παιδιά, 28 αδέρφια μας, 28 αγγελούδια, στον βωμό της αισχροκέρδειας...
ΌΧΙ ΆΛΛΟ ΑΊΜΑ ΑΘΩΩΝ ΣΤΗΝ ΆΣΦΑΛΤΟ! Το χρωστάμε στη Βαγγελίτσα, την Αναστασία, την Περιστέρα, τη Γεωργία, το Σταύρο, τον Ηλία, τον Παναγιώτη, τον Ανδρέα, τη Χριστίνα, το Γιάννη, το Βασίλη, την Ευανθία, το Δημήτρη, τον Κώστα, τη Γεσθημανή, το Σάββα, το Θανάση, το Γιώργο, την Ιωάννα, το Δημήτρη, την Όλγα, την Έβελυν, το Γιάννη, την Κατερίνα, τον Κώστα, το Χρήστο, τη Στεφανία και τον Αποστόλη... τα 28 αγγελούδια που τόσο άδικα έφυγαν από κοντά μας και κάπου εκεί ψηλά είναι και όσο δεν τους ξεχνάμε, μας χαμογελούν!