Who's Afraid of Literature.gr ? Η Ελένη Γκίκα και η Ναρκοθέτηση της Πραγματικότητας

Αν κάθε έθνος υπερηφανεύεται για τους εκπροσώπους του πολιτισμού του, έτσι και εμείς μπορούμε να νιώσουμε υπερήφανοι που στο χώρο των γραμμάτων υπάρχει η κ. Ελένη Γκίκα.

Λίγοι άνθρωποι γύρω μας αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα την δική τους πνευματική αποστολή, όπως εκείνη. Kαι χωρίς αμφιβολία, αν και εκείνη δεν βρισκόταν στα λογοτεχνικά δρώμενα από το 1983, η λογοτεχνία στην Ελλάδα δεν θα είχε τόσους αναγνώστες και οι εραστές της θα ήταν μετρημένοι. Τις συναρπαστικές και συγκινητικές της όψεις θα ανακάλυπτε μόνο ένα περιορισμένο κοινό. Όπως μας είπε off camera: «Είμαι στο κείμενο, γίνομαι κείμενο, είμαι οι λέξεις.» Και περιμένει κανείς ένα βιωματικό απόθεμα απαντήσεων. Και δεν διαψεύδεται.

Δημοσιογράφος και βιβλιοκριτικός στο Αντί, στις Εικόνες και στο Έθνος της Κυριακής, έχει ασχοληθεί με το μυθιστόρημα, το διήγημα, την ποίηση, το παραμύθι, έχει συμμετάσχει σε συλλογικές εκδόσεις και έχει επιμεληθεί βιβλία και σειρές. Και σε αντίθεση με αρκετούς άλλους, δεν διακατέχεται από καμία αγωνία να δείχνει την εικόνα που πιστεύουμε ότι έχει. Την έχει. Κυρίως γιατί έχει απολέσει οποιοδήποτε ψήγμα ναρκισσιστικών οιμωγών. Δεν έχει ανάγκη άλλωστε, γι’ αυτό και οι λέξεις της κυκλοφορούν ανεμπόδιστες από εγωιστικές παραφωνίες στο έντυπο μέσο και στο διαδίκτυο προσφέροντας με το δημοσιογραφικό της έργο και τις κριτικές της, ολόφωτα και δοτικά στην ανάδειξη νέων φωνών. Στις παρουσιάσεις των νέων λογοτεχνών εμμένει στα αστραφτερά τους στοιχεία, εκεί που τα στραβά ισιώνουν, βλέπει τη μελλοντική τους πορεία με οξυδέρκεια και ελπίζει στη συνεχή εξέλιξη τους. Έμπρακτη απόδειξη της ανιδιοτέλειας μιας μεγάλης προσωπικότητας. Αυτή είναι όμως η μια ιδιότητα της Ελένης Γκίκα.

Στην άλλη της ιδιότητα την συγγραφική, η Ελένη Γκίκα δεν χαρίζεται στον εαυτό της. Στα έργα της τα πορτρέτα των ηρώων είναι δουλεμένα μέχρι εξαντλήσεως, δεν περιγράφονται αυτονόητες συσχετίσεις, εξίσου ιλαρή είναι και στις περιγραφές της. Κάθε συγγραφική της αναμέτρηση με τον αναγνώστη απαιτεί αναγκαστικά ένα εκ βαθέων αναγνωστικό υπόβαθρο. Οποιαδήποτε διαφορετική προσέγγιση θα δηλωνόταν ως παράβαση της αποστολής της, να πάει ένα βήμα παραπέρα, να αποδράσει από τον συγγραφικό εαυτό της, να σταθεί αυθύπαρκτα στο λογοτεχνικό πάνθεον.

Η επόμενη γενιά θα αναγνωρίσει το πιο ουσιαστικό. Ότι η Ελένη Γκίκα έχει ναρκοθετήσει την πραγματικότητα.

Ντίνα Σαρακηνού, 21 Ιουλίου 2016

[kalliana]

Eυχαριστώ πολύ πολύ για το χρόνο που πέρασα κοντά σας κυρία Γκίκα.... τι ανθρώπινη επικοινωνία ... ευχαριστώ και εκτιμώ ιδιαίτερα και μέσα απ' τα βιβλία σας που γνωρίζω ήδη, αλλά και απ' το συγκεκριμένο που παρακολούθησα μόλις τώρα και τόσο μα τόσο χάρηκα....