Ο ΔΙΓΕΝΗΣ - ΘΕΟΦΙΛΟΣ

Показать описание

Η Περιφερειακή Ενότητα Χανίων και ο Σύλλογος Πελοποννησίων Νομού Χανίων τίμησαν την επέτειο για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση με συναυλία Ιστορικής Παραδοσιακής Μουσικής η οποία πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων την 11η Δεκεμβρίου 2021.
Η συναυλία ήταν ένα μουσικό ταξίδι στο κλέφτικο και δημοτικό τραγούδι όπως αυτό ξεκίνησε από τα βυζαντινά χρόνια και εξελίχθηκε μέχρι τα χρόνια της Επανάστασης και της απελευθέρωσης του Γένους. Τα τραγούδια πλαισιώθηκαν από κείμενα με ιστορικές αναδρομές και αναφορές στους διαχρονικούς αγώνες των Ελλήνων για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού.
Μουσική επιμέλεια: Θεόφιλος Κολοτούρος
Επιμέλεια κειμένων: Νίκος Γιαννακόπουλος
Συμμετείχαν οι:
Θεόφιλος Κολοτούρος (Τραγούδι)
Μαρίνα Μανωλάκου (Τραγούδι)
Αντώνης Καλιούρης (Κλαρίνο, Φλογέρα, Καβάλι)
Κυριάκος Γκουβέντας (Βιολί)
Στέλλα Βαλάση (Σαντούρι)
Θεόδωρος Γιαννόπουλος Λαούτο)
Περικλής Κατσώτης (Νταούλι, Τουμπερλέκι)
Χαράλαμπος Μπίρης (Ηχοληψία, Επεξεργασία ήχου)

1ο Τραγούδι: Ο ΔΙΓΕΝΗΣ
Ο Διγενής ο πιο ξακουστός από του ακρίτες, ήλθε στον κόσμο από μητέρα βυζαντινή χριστιανή την Ειρήνη κόρη του ένδοξου Ανδρόνικου και πατέρα τον Μασούρ Σαρακηνό άρχοντα, (εξού και το Διγενής – δύο γένη). Ο πατέρας του για χάρη της αγάπης του βαφτίστηκε χριστιανός και αποτέλεσε τους έναν από πρώτους φρουρούς των βυζαντινών συνόρων, μαζί με τα 5 αδέλφια της γυναίκας του. Οι θείοι του έμαθαν την πολεμική τέχνη κι ο Διγενής έγινε θρύλος, φόβος και τρόμος των Σαρακηνών και των άλλων εχθρικών φυλών, στα σύνορα με τον Ευφράτη. Τα υπερφυσικά κατορθώματα του Διγενή δεν μπορούσαν να αφήσουν ασυγκίνητο τον χάροντα που ζήλεψε την δόξα και την ανδρεία του και θέλησε να τον πάρει στο βασίλειο του, μοναδικό στολίδι του κάτω κόσμου. Τρεις μέρες και τρείς νύχτες πάλευαν ο Διγενής και ο Χάροντας σε μαρμαρένια αλώνια.
Κι όπου χτυπάει ο Διγενής το αίμα αυλάκι τρέχει,
κι όπου χτυπάει ο Χάροντας το αίμα ποτάμι τρέχει.
Την τρίτη ημέρα και ημέρα Τρίτη, (ημέρα που γεννήθηκε) λύγισε το θεριό και ο ημίθεος του πάνω κόσμου, μην μπορώντας να ξεπεράσει την θνητή του ύπαρξη.