Diktat. Βios

Δυο στρατόπεδα.
Οι Γαλάζιοι και οι Κόκκινοι.
Μια ιστορία.
Η ίδια. Πάντα. Παντού.
Σ’ όλες τις χώρες. Σ’ όλες τις εποχές.
Καθεστώς ο Διχασμός στην πόλη.
Όπως στην οικογένεια του Βάλ και του Πιετ.
Δυο αδέλφια από την ίδια μάνα.
Ο πατέρας...
Ποιος θα επικρατήσει;
Τι θα επικρατήσει;
Τι μπορεί να ανατρέψει το καθεστώς;
Μια αλληγορία με φόντο τη σύγχρονη πολιτική ιστορία είναι το Diktat του Εnzo Cormann που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Σύγχρονου Θεάτρου Γαλλικό Θέατρο à la grecque 2016.
Μέσα στη δίνη του εμφύλιου σπαραγμού ένα ραντεβού-απολογισμός θα ενώσει ξανά τα δυο αδέλφια, που θα αφήσουν για λίγο στην άκρη το δίκιο τους.
Σε αυτήν την άκρη, στο ανθρώπινο όριο της προσφυγικής κρίσης, λίγο πριν ο ένας αδελφός αναλάβει την εξουσία, τα δυο αδέλφια θα προσπαθήσουν να καταλάβουν το ένα το άλλο.
Να δανειστούν για λίγο ο ένας τα μάτια του άλλου.
Να μεταφράσουν την πραγματικότητα ο ένας με την ιδιότητα του άλλου.
Να ακούσουν.
Πὠς «διαβάζει» την προσωπική του ιστορία αλλά και την ιστορία του λαού του ένας ψυχίατρος και πὠς ένας καθηγητής ιστορίας;
Η μνήμη των περασμενων γενοκτονιών μας έσωσε ποτέ από τις νέες γενοκτονίες;
Γιατί η ιστορία γράφεται πάντα από τους νικητές;
Μπορεί ο πολιτισμός να μας βγάλει από το αδιέξοδο ή «καίγεται» κι αυτός ανάμεσα στις στάχτες και τα ερείπια της πόλης;
Ίσως να έχουν δίκιο και οι δύο, όπως σε όλες τις τραγωδίες.
Ένα είναι σίγουρο: το μίσος είναι περιττό.