11.Αργείτικος (Τα Αιγινοβιόλια σε Αιγινήτικα Τραγούδια)

Αργείτικος (Καλαματιανός Αίγινας)

Παλαιόθεν πλούσια η λαϊκή μουσική παράδοση της Αίγινας. Ομοιόμορφη σε όλο το νησί, κάτι που αποδεικνύει πως, ο χαρακτήρας της ουδέποτε αλλοιώθηκε, ούτε απορρόφησε ξένα (ευρωπαϊκά και μη) στοιχεία, όπως Φράγκικα ή Βενετσιάνικα. Η Ορθόδοξη Πίστη και τα ελληνικά ήθη και έθιμα, μπόλιασαν τις νότες και τους στίχους των κομματιών που επιβίωσαν έως και σχεδόν τα μέσα του αιώνα μας. Το αθηνομεγαρίτικο γλωσσικό ιδίωμα, οι επιρροές από τον μεικτό γεωργικό και ναυτικό βίο, η ισχυρή λαογραφία, η καταλυτική επίδραση των συναισθημάτων σχηματοποίησαν και έπλασαν δεκάδες, ή το ιδανικότερο θα ήταν να πούμε εκατοντάδες, δημοτικά Αιγινήτικα τραγούδια. Σχεδόν 400 έχουν καταγραφεί, άλλα σε πρόχειρα ηχογραφήματα, άλλα σε παμπάλαιες μπομπίνες, άλλα μόνο στην εύθραυστη μνήμη ντόπιων και κουρασμένων από τον χρόνο, κατοίκων των χωριών του νησιού.

Σε αυτό το βίντεο επιχειρούμε να φέρουμε στο προσκήνια μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά, από τα πιο γνωστά Αιγινήτικα τραγούδια. Ο ιθύνων νους αυτού του εγχειρήματος, ο πολυπράγμων Alexander Spitzing, εξαίρετος οργανοπαίχτης, μουσικός ερευνητής και πολυοργανίστας, υπεύθυνος της Εστουδιαντίνας Αίγινας, μιας ομάδας της οποίας η φήμη έχει πλέον βγει από τα πλαίσια του νησιού, συστήνει ένα side project για να ασχοληθεί σχεδόν αποκλειστικά με την ανεύρεση και διάδοση αυτών των ακουσμάτων.
Και το όνομα αυτού: Αιγινοβιόλια! Επτά ταλαντούχοι μουσικοί, επτά ξεχωριστές προσωπικότητες ενώνουν τις μελωδικές δυνάμεις τους και φτιάχνουν ένα group δεμένο και άρτια δομημένο, με ήχο πλούσιο και άκρως ιδιαίτερο με σκοπό να μας συστήσουν, τί άλλο, τη μουσική του τόπου μας.

Μοιρολόγια, τραγούδια του γάμου, του έρωτα, των νυχτορεμάτων, ύμνοι του μόχθου, της θάλασσας, της τράτας, της προίκας και του αιώνιου αποχαιρετισμού των κεκοιμημένων. Γλέντια, πανηγύρια, εξόδιες ακολουθίες, καλαμπούρια της παρέας, αυτοσχέδια τραγουδοποιήματα των καπεταναίων και των κορασίδων που έφτιαχναν τα προικιά τους και ονειρεύονταν να οδηγηθούν στα σκαλιά της εκκλησίας, συνοδεία του αδερφού τους και του «Άπορου», του ονομαστού στην εποχή του, δεξιοτέχνη του βιολιού από την Πέρδικα.

Άνιση, δυσκολοβίωτη, φτωχή, κυριευμένη από δεισιδαιμονίες, άγνοια και διαχωρισμό των φύλων και των τάξεων, η ζωή τότε. Δυο όμως χαρακτηριστικά, δυο αρετές της, ήταν αρκετές για να μαλακώσουν και να γλυκάνουν την τραχύτητα και τις ελλείψεις της: η συντροφικότητα της γειτονιάς, η αλληλεγγύη της κοινότητας που έδενε σαν γροθιά εφήβους και υπερήλικες και η βιωματική, σχεδόν συμβιωτική σχέση τους με τη Φύση, την οποία τιμούσαν, υμνούσαν και προσπαθούσαν να κατευνάσουν με μελωδίες και σκοπούς καταπραϋντικούς, διονυσιακούς, ευωχικούς.
Ακολουθήστε μας λοιπόν, παρέα με τα Αιγινοβιόλια, σε ένα μουσικό ταξίδι στο παρελθόν, τότε που Ζωή και Θάνατος είχαν πρόσωπο ανθρώπινο, καθότι ενταγμένοι στην αιωνιότητα της Πίστης και στην ασφάλεια μιας γενιάς που δεν υποβάθμιζε, δεν υποτιμούσε, δεν ματαιοφρονούσε. Απλά ονειρευόταν, αγαπούσε, αισιοδοξούσε.

Παίζουν οι μουσικοί:
Ανδρέας Γιαννούλης - Σαντούρι
Κλεοπάτρα Ιγνατιάδη - Ακορντεόν
Δημήτρης Μπόγρης (Μητσάρας) - Βιολί
Alexander Spitzing - Ούτι
Γεωργία Σταυριανέα - Μπεντίρ
Σπύρος Τζίτζης - Λαούτο
Μαρία Χαλδαίου - Κιθάρα

Οργάνωση / Μουσική Διεύθυνση: Alexander Spitzing

Σκηνοθεσία / Κάμερα / Μοντάζ: Ανέστης Κορνέζος
Supervision / Digital Management: Ειρήνη Κουνάδη
Παραγωγή: Φωτογραφία και Τέχνη, Αίγινα