filmov
tv
RAINER MARIA RILKE - NACHT. O DU IN TIEFE GELÖSTES GESICHT

Показать описание
Dichtung von Rainer Maria Rilke (Foto 1923), geschrieben in Muzot 1924 /
Rezitation: Jürgen Goslar /
Anmerkung: Die Nacht ist wie ein großes Haus.,Und mit der Angst der wunden Hände, reißen sie Türen in die Wände - dann kommen Gänge ohne Ende, und nirgends ist ein Tor hinaus. (R.M.Rilke)
Nacht. O du in Tiefe gelöstes
Gesicht an meinem Gesicht.
Du, meines staunenden Anschauns größtes
Übergewicht.
Nacht, in meinem Blicke erschauernd,
Aber in sich so fest;
Unerschöpfliche Schöpfung, dauernd
Über dem Erdenrest;
Voll von jungen Gestirnen, die Feuer
Aus der Flucht ihres Saums
Schleudern ins lautlose Abenteuer
Des Zwischenraums:
Wie, durch dein bloßes Dasein, erschein ich,
Übertrefferin, klein —;
Doch, mit der dunkelen Erde einig,
Wag ich es, in dir zu sein.
***
Gece. Sen ey çözülüp derinliklere işleyen
yüz, benim yüzümün karşısında duran.
Ağır basarsın sen
benim en güçlü bakışımdan.
Gece, seyredişimden titreyen,
ama korkmadan;
tükenmez kaynak, yersel nesnelerden
daha sürekli olan;
genç yıldızlarla yüklü, onların
uçan eteklerinden ateş saçarak her yana
taa sessiz maceranın
uzaylararasına:
sen yalnızca orda olmakla
beni aşıp geçsen de;
birleşip karanlık toprakla
alırım göze, var olmayı sende.
***
Night. O you whose countenance, dissolved
in deepness, hovers above my face.
You who are the heaviest counterweight
to my astounding contemplation.
Night, that trembles as reflected in my eyes,
but in itself strong;
inexhaustible creation, dominant,
enduring beyond the earth's endurance;
Night, full of newly created stars that leave
trails of fire streaming from their seams
as they soar in inaudible adventure
through interstellar space:
how, overshadowed by your all-embracing vastness,
I appear minute!---
Yet, being one with the ever more darkening earth,
I dare to be in you.
***
Noche que estás disuelta en la profundidad,
rostro junto a mi rostro.
Oh tú, exceso mayor de mi perpleja
contemplación.
Noche que se estremece en mi mirada,
mas tan sólida en sí:
creación inagotable
que dura sobre el resto de la tierra,
llena de astros jóvenes,
que desde la huida de su orla
arrojan fuego en la aventura muda
del espacio intermedio.
Cuán pequeño, oh excesiva, yo aparezco
a fuerza de tu sola presencia, mas, acorde
con la oscura tierra,
me atrevo a estar en ti.
Rezitation: Jürgen Goslar /
Anmerkung: Die Nacht ist wie ein großes Haus.,Und mit der Angst der wunden Hände, reißen sie Türen in die Wände - dann kommen Gänge ohne Ende, und nirgends ist ein Tor hinaus. (R.M.Rilke)
Nacht. O du in Tiefe gelöstes
Gesicht an meinem Gesicht.
Du, meines staunenden Anschauns größtes
Übergewicht.
Nacht, in meinem Blicke erschauernd,
Aber in sich so fest;
Unerschöpfliche Schöpfung, dauernd
Über dem Erdenrest;
Voll von jungen Gestirnen, die Feuer
Aus der Flucht ihres Saums
Schleudern ins lautlose Abenteuer
Des Zwischenraums:
Wie, durch dein bloßes Dasein, erschein ich,
Übertrefferin, klein —;
Doch, mit der dunkelen Erde einig,
Wag ich es, in dir zu sein.
***
Gece. Sen ey çözülüp derinliklere işleyen
yüz, benim yüzümün karşısında duran.
Ağır basarsın sen
benim en güçlü bakışımdan.
Gece, seyredişimden titreyen,
ama korkmadan;
tükenmez kaynak, yersel nesnelerden
daha sürekli olan;
genç yıldızlarla yüklü, onların
uçan eteklerinden ateş saçarak her yana
taa sessiz maceranın
uzaylararasına:
sen yalnızca orda olmakla
beni aşıp geçsen de;
birleşip karanlık toprakla
alırım göze, var olmayı sende.
***
Night. O you whose countenance, dissolved
in deepness, hovers above my face.
You who are the heaviest counterweight
to my astounding contemplation.
Night, that trembles as reflected in my eyes,
but in itself strong;
inexhaustible creation, dominant,
enduring beyond the earth's endurance;
Night, full of newly created stars that leave
trails of fire streaming from their seams
as they soar in inaudible adventure
through interstellar space:
how, overshadowed by your all-embracing vastness,
I appear minute!---
Yet, being one with the ever more darkening earth,
I dare to be in you.
***
Noche que estás disuelta en la profundidad,
rostro junto a mi rostro.
Oh tú, exceso mayor de mi perpleja
contemplación.
Noche que se estremece en mi mirada,
mas tan sólida en sí:
creación inagotable
que dura sobre el resto de la tierra,
llena de astros jóvenes,
que desde la huida de su orla
arrojan fuego en la aventura muda
del espacio intermedio.
Cuán pequeño, oh excesiva, yo aparezco
a fuerza de tu sola presencia, mas, acorde
con la oscura tierra,
me atrevo a estar en ti.
Комментарии